Eindelijk: een recept voor succes

Jean-Luc Dehaene, Johan Museeuw, Jan Hoet, Wouter Vandenhaute, Dirk Bruneel en vijftien andere Vlamingen antwoorden op de intrigerende dubbele vraag: hoe word ik

een winnaar en hoe blijf ik het?

Jan Ceuleers, Bart Debbaut & Louis Verbruggen, Hoe word ik een winnaar en hoe blijf ik het? Aqua Fortis, 175 blz., 17 euro.

“Als je een staande ovatie krijgt op een partijcongres, kijk je recht in de ogen van degene die jou ‘s anderendaags in de rug zal schieten.” Voormalig premier Jean-Luc Dehaene ( CD&V) windt er geen doekjes om in ‘Hoe word ik een winnaar en hoe blijf ik het?’. De huidige burgemeester van Vilvoorde is een van de twintig bekende en minder bekende Vlamingen die geïnterviewd worden door Jan Ceuleers (oud-directeur-generaal televisie bij de VRT), Bart Debbaut ( Dexia-bankier in Tienen) en Louis Verbruggen (opleidingsverantwoordelijke en coach bij Xerox en Nestlé Belgilux). Het trio hengelt naar het succesrecept van coryfeeën uit de Vlaamse bedrijfswereld, politiek, sport, cultuur en media.

Uit de gesprekken distilleren de auteurs lessen die de lezer op weg moeten zetten naar succes in zijn discipline of in zijn leven. Andermaal zorgt Dehaene voor relativering: “Als je een doelstelling hebt vooropgezet en je bereikt die, dan heb je succes. Je moet er wel over waken dat je bij het formuleren van je doelstelling de lat niet zo hoog legt, dat je er alleen maar onderdoor kunt en je op die manier je eigen nederlaag voorbereidt.” Ambitie is een noodzaak, maar het onmogelijke najagen stort je alleen maar in de ellende. Daarmee plaatsen de auteurs ook hun coachingmodel in een realistische context.

Misschien is dat ook wel hét grote verschil met zovele andere, veelal Amerikaanse receptboeken voor succes. De schreeuwerige uitroeptekens en de peptalk die we daar doorgaans terugvinden, werden hier grotendeels vervangen door Vlaams boerenverstand, dat sporadisch onderbroken wordt met een Uilenspiegel-frats. Denk maar aan de biecht van kunstpaus Jan Hoet, die op een CVP-lijst stond voor de gemeenteraadsverkiezingen om een museum te kunnen krijgen. Is zo’n machiavellisme dan niet gevaarlijk in het streven naar succes? Hoet beaamt, “maar ik ben niet bang voor risico’s. En het was toen erop of eronder.”

Voetballer versus wielrenner. Wie denkt dat de flamboyante flapuit Hoet met zijn passie voor hedendaagse kunst niet thuishoort in Vlaanderen, kent de geschiedenis van Vlaanderen niet en heeft geen oog voor zijn minachting voor de m’as-tu-vu‘s. Hoet beseft dat: “Ik heb me nooit willen binden aan anderen of aan strikte regels. Ik wil ook geen parvenu zijn. Er zijn in België al genoeg parvenu’s. Ze gaan op een artificiële manier om met hun geld. Ze rijden met een Mercedes, maar ze passen eigenlijk beter op een oude fiets. Daar ben ik allergisch voor. De mensen voelen dat. Ze hebben daar sympathie voor. Ook dat maakt mijn succes.”

Passie is ook het sleutelwoord voor Johan Museeuw, niet alleen een succesrijk profwielrenner, maar ook iemand die al tweemaal na een lange revalidatie weer aan de top geraakte. “Als de passie er niet meer is, is het over met mijn carrière. Je moet doen wat je graag doet en graag doen wat je doet. De passie zorgt er ook voor dat je na een nederlaag de ontgoocheling verbijt en zo vlug mogelijk denkt aan de volgende opdracht.” Kunnen omgaan met nederlagen is voor wielrenners meer nodig dan pakweg voor voetballers. Een voetballer heeft altijd één kans op drie om te winnen. En soms heeft hij al genoeg aan een gelijkspel, zodat de winstkans twee op drie wordt. Geldt dat ook voor uw markt?

De misrekening van Midas. Ook een ondernemer moet kunnen incasseren. Neem bijvoorbeeld Wouter Vandenhaute, directeur van het tv-productiehuis Woestijnvis. Met tv-programma’s leek hij wel Midas: alles wat hij aanraakte, veranderde in goud. Maar het tijdschrift Bonanza moest snel stopgezet worden. Vandenhaute: “Als ik Bonanza vanuit het concept op zich bekeek, hadden we zeker verder moeten doen. We wisten waar de mankementen lagen en het had zeker potentieel. Maar we moesten het vanuit het grotere geheel bekijken. Ik had vanuit het kleine bedrijf dat wij zijn, niet het gevoel dat we Bonanza konden krijgen waar we het wilden krijgen zonder een groot risico te nemen dat je uiteindelijk helemaal met lege handen achterblijft. Het financiële aspect speelde ook mee, maar was hoegenaamd niet het doorslaggevende element.”

Wat leert de lezer uit die gesprekken? De auteurs reiken alvast een reeks succesfactoren aan, die ze onderbrengen in drie groepen: rationele, sociale en mentale vaardigheden. Daarom besluiten ze: “Succesvol worden is een werkwoord.” Bij de vaardigheden geven ze tips om die bekwaamheden te optimaliseren. Daarin schuilen enkele overrijpe Bond Zonder Naam-leuzen. Wie succes wil vangen in een model en wijze raad geeft, maakt het zichzelf dan ook ontzettend moeilijk om nog fris en origineel uit de hoek te komen. Het ultieme besluit is overigens al even melig, maar wellicht ook waar: succes komt er niet zonder werken – hard én slim werken.

Luc De Decker

“Er zijn in België al genoeg parvenu’s. Ze rijden met een Mercedes, maar ze passen eigenlijk beter op een oude fiets.” [Jan Hoet]