Eerst opruimen, straks bouwen

Redactie Trends

29-06-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:51

Accentis, de immopoot van de groep Desimpel, heeft voor zichzelf een inkrimpscenario bedacht. Jean-Luc Desmet ziet evenwel al betere tijden tegemoet.

Je hebt managers die dromen van almaar meer groei. En je hebt managers die zichzelf noodgedwongen moeten uitroepen tot crisisdokter. Jean-Luc Desmet (38), een jaar geleden benoemd tot CEO van het beursgenoteerde Accentis, behoort tot de tweede groep. Klagen doet hij niet. “Het is een hele ervaring,” zegt hij. “Ik leer meer dan ooit bij. Nog even en we hebben ons door de moeilijke periode heen geworsteld. Nu al – vroeger dan verwacht – kunnen we nieuwe groei in het vooruitzicht stellen. In 2007 moet het zover zijn. Volgend jaar zijn we uit de herstructurering.”

Inkrimpen – zo luidde het devies toen West-Vlaming Jean-Luc Desmet de leiding in handen kreeg van Accentis, de immogroep van de familie Desimpel. Desmet was als vertrouwensman al jarenlang actief bij De Speyebeek, de spilholding van de familie Desimpel. Van een lange opwarmperiode was er dus geen sprake toen hij bij Accentis kwam. Het nieuwe parool werd bij zijn aantreden wel duidelijk omschreven: alle activiteiten en activa die niet strikt met projectontwikkeling te maken hadden, moesten afgebouwd worden. “Ik denk dat we daar aardig in geslaagd zijn,” zegt Desmet, die schat dat Accentis qua omzet (een moeilijk begrip in de immobiliënwereld) zowat halveerde op een jaar tijd. “We hebben enkele grote meevallers gekend. Ik denk onder meer aan de verkoop van 8000 vierkante meter kantoren in het Accent Business Park aan de eindgebruiker, het Roeselaars-Izegems-Hoogleedse politiekorps. Of er ook tegenslagen waren? Elke vertraging voor het verkrijgen van nieuwe bouwvergunningen zie ik als een tegenslag. Maar je leert daar ook mee leven.”

Jean-Luc Desmet moest de Accentisportefeuille inkrimpen én herschikken. Hij vond de voorbije twaalf maanden ook gehoor bij de banken, die een schuld- en kredietherschikking goedkeurden over een periode van “drie tot vijf jaar”. Desmet zegt dat hij het voorbije jaar vooral heeft geleerd hoe je strategisch denken moet koppelen aan operationele leiding. Hij kijkt er geamuseerd op terug: “In het weekend denk ik vrij strategisch over hoe de zaken op lange termijn moeten evolueren. Tijdens de week ben ik bezig met de noodzakelijke korte termijn.”

Een gemiddelde werkdag omvat twaalf tot veertien uren, of exact wat Desmet voor zichzelf had ingecalculeerd. Over zijn grootste voldoening moet hij niet lang nadenken: “Het feit dat we erin geslaagd zijn het vertrouwen terug te winnen van de binnen- en van de buitenwereld. Onze medewerkers zijn gemotiveerder dan ooit. En de banken noch de leveranciers klagen.” Mooi, het leven is mooi? Desmet: “Ja, want er komen betere tijden aan. En van de koers van het aandeel (1 euro een jaar geleden tegenover 0,67 euro midden vorige week) moeten we niet echt wakker liggen. Er is immers maar een free float van 6 %. Het feit dat het Accentisaandeel binnen die vork druk verhandeld wordt, beschouwen we als een positief teken.”