‘Een wereldstad hoort niet te overstromen’

New York City moet zich beter beschermen tegen rijzend water. Dat heeft orkaan Sandy duidelijk gemaakt. Het debat over hoe dat moet en wie moet betalen, is geopend.

Voor zover Kat Raynor het weet, heeft ze niemand verloren aan de orkaan Sandy. Maar zeker is ze niet: haar gsm werkt niet en ze is te druk met haar overstroomde kelder om op onderzoek te gaan. “We hebben zoveel verloren”, zegt ze.”De schade is niet te bevatten. Van de kust tot aan het einde van de straat vind je geen huis dat onbeschadigd is.”

Haar wijk lag in zone A, waar de bewoners moesten evacueren. Raynor en haar gezin bleven. Ze heeft er geen spijt van. “We waren nooit in gevaar. Toen het water binnenkwam, kon ik tenminste nog wat spullen naar boven brengen.” Ze heeft wel spijt van haar keuze anderhalf jaar geleden van Brooklyn naar hier te verhuizen. “Het is gevaarlijk zo dicht bij de oceaan te wonen.”

Mitchell Moss, hoogleraar stedelijke planning en bestuur aan New York University, denkt al jaren na over hoe de stad beschermd moet worden tegen orkanen of tegen een rijzende zeespiegel als gevolg van klimaatopwarming. “Het is al langer duidelijk dat New York City kwetsbaar is”, zegt Moss. “Alleen weet niemand welke technologie de stad kan beschermen.”

Ideeën zijn bijvoorbeeld dat van het Nederlandse bedrijf Arcadis om een stormvloedkering te bouwen in de Verrazano-brug, dus tussen Brooklyn en Staten Island, ondersteund door twee kleinere keringen zodat Manhattan, Staten Island en Brooklyn grotendeels beschermd zijn tegen hoog water. Het Schotse bureau CH2M Hill stelt een combinatie van een dam en een vloedkering voor tussen Far Rockaway en New Jersey, die de hele stad zou beschermen tegen een vloedgolf van tien meter, twee keer zo hoog als die van Sandy.

Zolang er geen overeenstemming is over de technologie, hoopt Moss dat New York zijn infrastructuur gauw met kleine ingrepen weerbaarder maakt “om de schade te minimaliseren bij de volgende storm”. Hij denkt bijvoorbeeld aan het afsluitbaar maken van tunnels en het bovengronds brengen van het elektriciteitsnet.

Miljardeninvestering

Zo veel geduld kan bankier en infrastructuurspecialist Willem Sutherland, hoofd Infrastructure Finance bij ING in New York, niet opbrengen. “Een wereldstad als New York hoort niet te overstromen”, zegt hij. Dat had volgens hem in het geval van Sandy overigens niets met de verouderde infrastructuur te maken. “Ook een nieuw metrostelsel was overstroomd. Het probleem van New York is dat de stad nooit gebouwd is om te weerstaan aan het extreem hoge water dat we nu zien. Een extra moeilijkheid is dat het water werkelijk van alle kanten komt: uit de baai, de East River, de Hudson, de Long Island Sound. Wil je het goed doen, dan zijn daar heel dure Deltawerken voor nodig.”

Sutherland betwijfelt of zo’n miljardeninvestering budgettair en politiek haalbaar is. “Wettelijk moeten lagere Amerikaanse overheden een sluitend budget hebben, dus je hebt de staat en de federale overheid nodig. Dan wordt het ingewikkeld, want als New York City geld krijgt, dan wil New Jersey dat ook.”

Mitchell Moss denkt dat plannen als die van Arcadis en CH2M Hill haalbaar zijn. “De politieke wil is er: gouverneur Andrew Cuomo en burgemeester Michael Bloomberg hebben aangegeven dat we door de klimaatverandering meer extreem weer moeten verwachten. Beiden zeggen ingrijpende maatregelen te overwegen. Dit is een regio van 20 miljoen mensen, waar veel geld zit. Door middelen van verschillende bronnen bij elkaar te leggen – de stad, de staat, de federale overheid, de private sector – komt die 6 miljard dollar, of welk bedrag dan ook, er wel. Maar laten we eerst eens onderzoeken wat hier werkt.”

MARS VAN GRUNSVEN