Een verkwikkende belegging

Het beleggingfonds van Pictet Funds dat gewijd is aan water, viert dit jaar zijn tiende verjaardag. Tijd voor een gesprek.

De waterproblematiek speelt zich zowel aan de aanbodzijde als aan de vraagzijde af. Het aanbod is relatief groot, maar vaak is het blauwe goud niet in voldoende mate beschikbaar in de regio’s waar de behoeften het meest nijpend zijn. En wanneer het wel beschikbaar is, is de kwaliteit meestal niet van het hoogste niveau. Aan de vraagzijde zetten de toenemende verstedelijking en de snelle bevolkingsgroei druk op de ketel. Pictet Funds geeft ons een overzicht van de uitdagingen die de wereld te wachten staan en de evolutie van het waterthema op internationaal vlak.

De wereld van het water

In 2000 hadden 1,1 miljard mensen geen toegang tot drinkwater en moesten 2,6 miljard mensen het zonder geschikte sanitaire voorzieningen stellen. De verschillende internationale instellingen hebben zich over die problematiek gebogen, waaronder de Verenigde Naties, die een richtlijn lanceerden met als doel het aantal mensen dat geen toegang heeft tot drinkwater tegen 2015 met de helft terug te dringen. Ondertussen is er al vooruitgang geboekt, maar toch blijft er nog veel werk aan de winkel, vooral in Zuidoost-Azië en in Afrika ten zuiden van de Sahara. Nieuwe doelstellingen worden overwogen, waaronder een soort van mar-shallplan voor watervoorziening.

Dit thema wordt steeds ernstiger genomen en samen met de mentaliteit evolueert ook de technologie. Terwijl de landbouwsubsidies in 2000 nog tot verspilling aanzetten, zijn we vandaag aanbeland bij het concept van de ‘gebruiksrechten’. Dat zijn rechten die op een markt gekocht kunnen worden, met name in Australië en in de Verenigde Staten. Het tijdperk waarin men redeneerde dat “water een geschenk van God is en gratis moet zijn”, is voorgoed voorbij! Vroeger werden afvalwater en regenwater door één systeem afgevoerd, maar vandaag gooien de overheden het over een andere boeg: doordat de klimaatverandering voor steeds intensere regens zorgt, met overstromingen tot gevolg, zullen de overheden in de toekomst opteren voor gescheiden afvoersystemen. Ook met het aspect energiebesparing wordt rekening gehouden. In het Verenigd Koninkrijk is 40 % van de zuiveringskosten gerelateerd aan energie en 6 % van de broeikasgassen is afkomstig van methaan dat zich in de riolen vormt. Nieuwe efficiëntere pompsystemen zouden dat probleem moeten beperken en methaan zou ook als alternatieve energiebron gebruikt kunnen worden. Enkele van de nieuwe technologieën voor de toekomst: intelligente digitale watertellers, labelen van huishoudtoestellen op basis van het waterverbruik, zoals nu al gebeurt voor het elektriciteitsverbruik, recyclage van huishoudelijk afvalwater, gespecialiseerde zuivering voor het elimineren van hormonen of medicijnresten uit het afvalwater, opvang van water uit de vochtigheid aanwezig in de lucht via condensatoren, enzovoort. Watertechnologieën hebben een fenomenale vooruitgang geboekt. In de jaren 80 kostte het ontzilten van water nog 5 dollar voor 1 kubieke meter, in 2000 was dat tussen 1 en 1,50 dollar via destillatie en vandaag kost het nog tussen 0,45 en 0,80 dollar dankzij membraanfiltratie. Dat bedrag zou bovendien nog verder kunnen afnemen dankzij het gebruik van warmtecondensatoren.

Andere grote trends zijn de privatisering van de distributiesector en een toename van het aantal nieuwe spelers, vooral in de opkomende landen. Terwijl de privésector in 2000 slechts 6 % vertegenwoordigde, is dat vandaag al 12 % op wereldvlak, waarvan 38 % in China. In 2000 verdeelden vijf westerse spelers, waaronder Veolia en RWE, onderling 70 % van de markt, in 2010 hebben de ‘Big 5’ nog maar 37 % van de markt in handen. Vandaag telt de wereld 157 spelers en China, Brazilië en India beschikken over zeer grote operatoren.

Water als belegging

De steeds talrijkere spelers in de sector en de toenemende verschuiving richting de privésector, de opkomst van China als de markt bij uitstek, de technolo-gische vooruitgang, de gemiddelde jaarlijkse groei van 7 % van de investeringen in de sector, de consolidatietrend (fusies en overnames), de noodzaak in talrijke geïndustrialiseerde landen om hun verouderde infrastructuur te moderniseren of te vervangen, de impact van de relanceplannen in China en de VS… die uitgaven voor hydraulische infrastructuur omvatten, zijn tal van factoren die dit beleggingsthema ondersteunen.

Bovendien stelt Pictet Funds vast dat de stijging van de tarieven voor waterdistributie op lange termijn sterker is dan de inflatie en dat de volatiliteit van de tarieven tien keer lager is dan bij de olieprijs: in tegenstelling tot bij het zwarte goud zijn de tarieven van het blauwe goud gereglementeerd door openbare instanties, wat een zekere zichtbaarheid garandeert.

Wat de risico’s betreft, heeft de kredietcrisis duidelijk een impact gehad op deze sector met grote financieringsbehoeften, maar de situatie lijkt te verbeteren. Het grootste risico op lange termijn is van politieke aard: het is essen-tieel dat de sector op een stabiele en transparante manier gereguleerd wordt, volgens vastgestelde principes en vrij van belangenconflicten. Dat is niet in alle landen en regio’s het geval.

Volgens Pictet Funds richt dit fonds zich tot beleggers met een middelgrote tot grote risicotolerantie. Het moet worden beschouwd als een langetermijnbelegging, minimaal vijf jaar, simpelweg omdat de factoren die de sector ondersteunen zich op lange termijn zullen ontplooien. Volgens de directeur van Suez Environnement heeft China nog dertig jaar nodig om Europa in deze sector bij te benen. Ook al lijkt China veel sneller te willen gaan, toch kunnen dergelijke projecten niet van de ene op de andere dag worden gerealiseerd. (C)

> PF (LUX)-WATER Fund

(ISIN: LU0104884860)

door Béatrice Denis

“China heeft nog dertig jaar nodig om Europa bij te benen in termen van hydraulische infrastructuur.”