Een Snoeck in de netten

Revolutie bij uitgeverij Snoeck-Ducaju & Zoon in Gent: drukker Sidney Snoeck verhuist naar de Filipijnen. Voortaan zullen twee Antwerpse vijftigers de persen bedienen waarop uw jaarlijkse portie erotiek wordt gedrukt.

De pin-ups naast de drukmachines bij Snoeck-Ducaju & Zoon ( SDZ) zijn van de hoogste kwaliteit. Geen kleurvodjes voor zielenpoten, gekocht bij de tabakswinkel in de wijk. Neen, de pin-ups van SDZ zijn prenten van Helmut Newton, Robert Mapplethorne, Jeanloup Sieff en Francis Giacobetti met dames en heren uit de stal van het modellenbureau Elite. Ze warmen Vlaanderen en Nederland erotisch op bij het verschijnen van de jaarlijkse Snoecks.

De drukkerij-uitgeverij Snoeck-Ducaju & Zoon ontstond in 1782 in de Gentse Veldstraat. Vandaag staat ze op het Rabot, de drassige zuidkant van Gent. De persen rusten op heipalen van 15 meter. Zeven generaties bouwden de onderneming uit tot een internationaal monument. Aan die familiegeschiedenis komt nu gedeeltelijk een eind: Yves de Coster en Paul-Axel Fierens van de nicheholding Baygol zijn de nieuwe hoofdeigenaren van SDZ.

De broers Patrick en SidneySnoeck behouden een derde van de aandelen in het familiebedrijf. Sidney stopt met drukken, verhuist met zijn Filipijnse echtgenote naar Manilla en zal pendelen voor de uitgeefactiviteiten van IPSS en Snoecks NV – twee ondernemingen die in familiale handen blijven. Hij bezit ook nog Isa Bookstore in Sorsogon, een stad van 200.000 inwoners op Luzon.

De rollen waren al die jaren goed verdeeld: Sidney was de drukker, en leefde jarenlang beklemd tussen de muren van het bedrijf. Zijn broer Patrick, een veertiger zonder kinderen, was de handelsman.

Het drukorder van de jaarlijkse Snoecks – het visitekaartje van SDZ – blijft aan de Begijnhoflaan in Gent. Over de persen van SDZ rollen voorts jaarverslagen, kunstboeken en catalogi, presentatielectuur voor veilinghuizen, bedrijfsfolders en kalenders. Het drukken levert 80% van de omzet op, het uitgeven 20%.

Zeven generaties

“Het is een moedige beslissing om buitenstaanders in het kapitaal te brengen na zeven generaties,” zegt Yves de Coster. “In de onderhandelingen over onze participatie was het niet de laatste cent van de overnameprijs die telde. De persoonlijke relaties en de continuïteit wogen zwaar door.” Yves de Coster en Paul-Axel Fierens houden de lippen op elkaar over het overnamebedrag. Er waren drie kandidaten voor de eigenaarwissel, onder wie een Nederlander. Bij de Nederlander bestond de vrees dat hij SDZ op termijn zou ontmantelen in Gent. “In ons voordeel speelde dat we Vlamingen zijn, de productie graag in Gent willen houden en niets tegen een continuïteit van de familie hebben,” zegt Fierens. Vandaag zijn de aandelen verdeeld in evenwaardige pakketten: een derde De Coster, een derde Fierens en een derde de broers Snoeck.

Yves de Coster en Paul-Axel Fierens zijn twee Antwerpse zwagers en TEW’ers die rondjes reden bij grote ondernemingen. “Paul-Axel en ik leden aan een gezonde midlifecrisis,” geeft De Coster toe. “In grote ondernemingen die fuseren, gaan de sfeer en de collegialiteit snel verloren. We wilden uitbreken. We mikten op een KMO waar ons spaargeld en een verjonging nodig waren. We botsten in 1998 op de gespecialiseerde drukkerij VTK uit Deurne. VTK drukt, stanst en vouwt middenmaatdozen voor geneesmiddelen. De baas was 76 jaar en de kinderen wilden hem niet opvolgen. Wij zorgden voor de overleving en kochten later Tanghe, een spin-off van een internationale firma, gespecialiseerd in het bedrukken van aluminium.” Fierens: “De productie van handelsbrochures en reclamedrukwerk krijgt zware klappen. Maar er zijn niches, waaronder de dozenfabricage, waar je kunt renderen.” De Coster: “Onze specialiteit is op korte termijn flexibele hoeveelheden dozen drukken. KMO’s zullen overleven en zelfs belangrijker worden door hun soepelheid.”

De cashflow van VTK/Tanghe is 15% op een omzet van 3,3 miljoen euro. De zwagers stichtten de nicheholding Baygol, een familiaal woordgrapje dat in de geneesmiddelenbranche serieus klinkt. Op de vraag of het de ambitie is om ook zeven generaties ver te gaan, wordt vrolijk gereageerd.

Erotisch visitekaartje

Maar wat was de drijfveer voor de gedeeltelijke verkoop? Moet SDZ zwaar investeren en wou de familie Snoeck die sommen niet langer alleen dragen? “Neen,” weerlegt Wilfried Verniers, directeur marketing en verkoop van SDZ. “Het is hier sowieso een traditie om om de vijf jaar het volledige machinepark te vernieuwen. SDZ is zonder pochen één van de tien beste drukkerijen ter wereld in de vellendruk. Vandaag drukken wij in één beweging acht kleuren, wat een flinke kostenbesparing betekent voor hoogwaardige boeken, catalogi en jaarverslagen.”

Twee Heidelberger Speedmasters met acht torens, een tweekleuren- en een vijfkleurenpers draaien de klok rond. Snoeck-Ducaju & Zoon haalt hoge rendementen: de omzet van 14 miljoen euro wordt opgetekend met 80 werknemers. 70% van de productie wordt uitgevoerd. Opvallend is dat de druk van de Snoecks maar 5% van de omzet aanbrengt. “Dat is veel minder dan de buitenstaanders denken,” zegt Yves de Coster. “Maar we willen dat order nooit kwijt. Het is een ongelooflijk visitekaartje.”

De jaarverslagen van bijvoorbeeld Dexia, Umicore, Cofinimmo, Brantano, Carestel en Punch rollen bij SDZ van de persen. Wilfried Verniers: “De bestellingen arriveren met een piek in het vroege voorjaar en als wij er vijftien drukken, zitten de persen in die periode vol. We halen met sommige jaarverslagen tot 30.000 stuks.”

In de nieuwe constellatie voert Paul-Axel Fierens het dagelijkse beleid bij SDZ. Yves de Coster, Patrick Snoeck en Wilfried Verniers verzorgen de commerciële kant. Staan de zwagers voor een Amerikaanse lawine van overnames? De Coster lacht: “We hebben twee jaar nodig om SDZ te verteren en zijn geen felle kopers van alles wat los en vast zit. Het overnemen moet rijpen. Bovendien willen we kaderleden adviseren die onze weg willen volgen.”

Liefde voor kunst

Op de tafel verschijnen kleurige creaties voor het jonge kunstmuseum La Piscine in Roubaix, een monografie over Edvard Munch voor een tentoonstelling die de deuren opende in februari in Atlanta (VS), drukwerk voor Boymans-van Beuningen in Rotterdam en Tate Modern in Londen. Yves de Coster: “Dergelijk prachtwerk vraagt het uiterste aan kwaliteit, en die schoonheid kun je vandaag niet nabootsen op een cd-rom of het internet. Trouwens, een cd-rom met Keizer Karel leg je niet op je koffietafel.”

Voor grote hoeveelheden zijn Hongkong, Spanje en Italië concurrenten, maar voor korte besteltijden en kwaliteit is SDZ onklopbaar, zegt Wilfried Verniers. “De ondergrens voor kunstboeken bedraagt 500 stuks en de normale bovengrens 20.000. We willen onder een verkoopprijs van 25 euro voor tentoonstellingsboeken duiken en 50 euro voor een kunstboek met harde kaft.”

Het drukken voor tentoonstellingen wordt steeds moeilijker. “Drie maanden op voorhand weet je vaak niet wat er aan de wanden zal hangen,” aldus De Coster. “Wil die curator in Madrid het gewenste doek van Manet wel lossen? Op die kortere termijnen kunnen wij traditioneel prima inspelen. Bij Amerikaanse drukkers moet je een bestelling voor een catalogus tien maanden op voorhand plaatsen.” Verniers is al door het spitsverkeer naar Parijs geracet om monsieur le maire een verse tentoonstellingscatalogus te overhandigen op een opening. “Dat zie ik een Singaporaanse drukker niet doen.”

De familie Snoeck geeft niet alles uit handen. Ze houdt exclusief de hand op de portemonnee bij de familiale uitgeverijen: IPSS voor vaktijdschriften als Arts Antiques & Auctions, Galerij, Info Garage, Optissimo, CXO-Magazine, en Snoecks NV voor de Snoecks (gestart in 1923) en Snoecks Almanak (1810). Paul-Axel Fierens: “We blijven trots op VTK. We werken in Deurne verfijnde en nuttige drukopdrachten af. Maar bij Snoeck-Ducaju & Zoon gaat voor Yves en mij een nieuwe wereld open. Je ontmoet gerenommeerde kunstenaars, botst op een beeldhouwer aan de Heidelberger, bezoekt met je echtgenote vernissages. Het is een exuberant cultuurbad.”

Frans Crols [{ssquf}], fcrols@trends.be

“De Snoecks zorgt maar voor 5% van de omzet, maar zo’n visitekaartje willen we nooit kwijt.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content