Professoren mogen geen examen afnemen van hun kinderen. Vindt u dat normaal? Professoren zijn toch objectief, academisch geschoold, wetenschappelijk! Als ik zou beweren dat ik wel mijn zoon of dochter in alle objectiviteit kan ondervragen, zou u terecht aan mijn beoordelingsvermogen beginnen te twijfelen. Maar ik las ooit dat twee boezemvrienden in elkaars raad van bestuur zetelden. Mochten de belangen van de ene vriend in conflict komen met de belangen van zijn bedrijf, dan zou de andere vriend 100 procent objectief blijven. Gelooft u die bewering?
En neem nu die sukkelaar van een François Hollande. Die man laat zijn verkiezingscampagne leiden door Jean-Jacques Augier, een vriend, een man die toevallig enkele rekeningen heeft in belastingparadijzen. Hij heeft die daar uiteraard louter om bedrijfstechnische redenen, niet om de Franse belastingen te ontduiken. En die vriend is op televisie heel duidelijk. Hij heeft als vrijwilliger, in zijn vrije tijd dus, als persoonlijke vriendendienst de campagne van zijn vriend François geleid. Het ene (zijn bedrijf) heeft niets te maken met het andere (een verkiezingscampagne). Uiteraard niet, wie zou er nu durven te denken dat na de verkiezing van Hollande de vriend misschien wel mag rekenen op een faveur, laten we zeggen een kleine verwittiging dat men over enkele maanden zal gaan snuffelen op de Kaaimaneilanden?
Het minste dat je kunt zeggen is dat Augier niet dag en nacht hoeft te werken om de eindjes aan elkaar te knopen. Hollande kan dus rechtstreeks profiteren van de tijd, de invloed, de relaties van een man die complexe constructies heeft opgezet, misschien zelfs om de Franse fiscus te ontwijken.
Vraag niet aan de kapper of je haar geknipt moet worden. Vraag niet aan mij of managementprofessoren een nuttige bijdrage tot de maatschappij leveren. Vraag niet aan een topbankier of hij vindt dat topbankiers te veel verdienen. Vraag niet aan een renner of hij ooit doping heeft genomen. Vraag niet aan een columnist of hij denkt dat hij goede columns schrijft. Vraag niet aan Unilever of het eten van worstjes behoort tot een evenwichtig dieet. Vraag niet aan Coca-Cola of suiker slecht is voor de gezondheid. Vraag niet aan een hoogleraar sociologie of er niet meer geld zou moeten komen voor sociologisch onderzoek.
Farmaceutische bedrijven hebben een zeker belang bij het nemen van medicatie. Bijna alle mensen die er werken zijn correcte mensen, maar in hun rol als werknemer kunnen ze enkel beseffen dat het ideale medicijn drie kenmerken vertoont: het dient tegen een ziekte die veel voorkomt, het liefst in rijke landen, die chronisch is, en het doet de ziekte nooit volledig verdwijnen. In ieder geval is er een mooie toekomst weggelegd voor alle medicatie die zwaarlijvigheid te lijf gaat (maar niet wegneemt). Hoor ik daar cynici iets fluisteren over cholesterolverlagers? Foei. Maar vooral nu het pollenseizoen in alle hevigheid toeslaat, ziet het er goed uit voor medicatie tegen allergie. Helaas besteden farmaceutische bedrijven bijna al hun research aan preventie van die ziektes, zodat patiënten geen medicatie meer hoeven te nemen. Of gelooft u mij plots niet meer?
Enkel wie gelooft dat professoren hun eigen kinderen kunnen ondervragen of dat rechters over hun moeder kunnen oordelen, zullen geloven dat farmaceutische bedrijven vooral proberen ziektes te voorkomen. Maar om alle misverstanden te vermijden, ik beweer hier niet dat professoren slechte mensen zijn (alhoewel…) of dat werknemers van farmaceutische bedrijven psychopaten zijn. Ik stel alleen dat je hun sommige dingen beter niet vraagt of laat doen. Wat geldt voor professoren, rechters, politici, geldt ook voor bedrijfsleiders. U bent bedrijfsleider? Dan zult u mij wel gelijk geven voor alle vorige categorieën, behalve natuurlijk voor… bedrijfsleiders. Die moeten kunnen ondernemen. Die moeten zorgen voor onze welvaart, onze broodnodige economische groei.
En als u mij in alle objectiviteit zou vragen of ik een steengoed zakenblad ken, dan kan ik daar heel rustig op antwoorden: u leest er een. En blijf binnen. De pollen zijn ongenadig dit jaar.
De auteur is partner-hoogleraar management aan de Vlerick Business School.
MARC BUELENS
Vraag niet aan de kapper of je haar geknipt moet worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier