EEN FAMILIEZAAK

Als zelfs maar een fractie van de aantijgingen uit De familie De Clerck – De verborgen miljarden klopt, is journalist René De Witte op het Sodom en Gomorra van de Belgische fraude gestuit. De meeste feiten of geruchten zijn weliswaar al langer gekend, maar gebundeld lijken ze moordend genoeg om de hoop van de laatste naïevelingen te kelderen. De Witte houdt zijn ontluisterende portret bijzonder boeiend. Door de karrenvrachten aan details en complexe constructies heen, weet hij de leesbaarheid en suspens te handhaven. Dat verdient een pluim. Toch kleeft er ook een onaangenaam geurtje aan dit boek: de grens tussen bewezen feiten en speculatie is niet altijd zo scherp. Ook de lezer moet zich hoeden voor goedgelovigheid.

De arrestatie van topindustrieel Jan De Clerck en zijn vrouw Martine in september 1997 vormt de spil van de uitgave. Het bekende echtpaar uit de Beaulieu-textielgroep werd aangehouden nadat hun vertrouwensman Ronny Verhoeven wellicht bekentenissen had afgelegd over een gigantische witwascarrousel. Verhoeven doet zijn spectaculaire biecht nog eens over. Tegelijkertijd worden we eraan herinnerd dat het niet eens de eerste keer was dat Jan De Clerck in een cel zat. In september 1989 werden hij en zijn jongste broer Dominiek, samen met Domo-verkoper Eric de Meulenaere en vier kaderleden opgesloten in de gevangenis van Londen-Harrogate. Na een week kwamen ze op borg vrij.

De Britse douane had een grootschalige fraude bij de invoer van tapijten ontdekt. Er kwam een zwartgeldcircuit naar boven met facturatie onder de verkoopprijs. Offshore-vennootschappen op de Kaaimaneilanden moesten het potje gedekt houden. Beaulieu betaalde een recordboete van 4 miljoen pond en voorkwam verdere rechtsvervolging. Ondertussen suste Noël Demeulenaere, de rechterhand van imperiumstichter Roger De Clerck, de pers door de schuld af te wentelen op sjoemelende tussenhandelaars.

De Witte gaat ook in op twee controversiële subsidiedossiers. Al in 1983 kreeg Beaulieu 750 miljoen frank overheidsgeld bij de overname van het naar adem snakkende textielbedrijf Fabelta. De Europese Commissie eist nog altijd dat dit geld (met intrest) terugbetaald wordt. Bij de overname van het glasbedrijf Verlipack kreeg de groep nogmaals 750 miljoen frank toegestopt. Tussendoor speurt De Witte naar politieke vriendschappen (van alle grote partijen) en krijgen we de onfrisse bouwhistorie van de riante villa annex stoeterij in Waasmunster. Na lectuur begrijpt u beslist waarom er in de schaarse cafés in de buurt leedvermaak was toen De Clerck in de cel zat.

René De Witte, De familie De Clerck – De verborgen miljarden. Hadewijch, 128 blz.

LDD