David Chipperfield ontwierp voor het museumeiland in Berlijn een witte tempel, als verbindend element voor de heterogene museumcluster op de site. Commotie verzekerd.
‘De duurste vestiaire ter wereld’, noemen sommigen het nieuwe inkompaviljoen van het museumeiland in Berlijn. 134 miljoen euro kostte die ingreep van de Britse architect David Chipperfield, die op dezelfde site ook al het Neues Museum verbouwde. Dat gebouw was tijdens de Tweede Wereldoorlog vernield door Britse bommen. Het inkompaviljoen, de James Simon Gallery, is een uitnodigende verbinding naar de aanpalende musea.
De bouw had heel wat voeten in de aarde. In 2006 was Chipperfields eerste ontwerp vol glazen dozen neergesabeld. Het project dat midden juli werd opgeleverd, matcht veel beter met de bijzondere plek. Het inkompaviljoen is een monumentaal bouwwerk, dat er tegelijk elegant en tijdloos uitziet. Het combineert elementen uit de andere musea op de site: de traphal van het Altes Museum, de plint van het Pergamon Museum en de zuilengalerij van het Neues Museum. Het bouwwerk in witte steen lijkt wel een tempel. Al hebben sommigen in de slanke witte zuilen echo’s gezien naar de neoklassieke nazi-architectuur van Albert Speer.
Net zoals de nieuwe entrees van het Rijksmuseum in Amsterdam en het Mauritshuis in Den Haag komen de bezoekers nu ondergronds binnen in de lobby, waar ook een café en exporuimte zijn. Via de onderdoorgang kunnen ze naar de andere musea van het eiland lopen.
Voor wie nog even kan wachten: Chipperfield is nog bezig met een andere gevoelige werf in Berlijn. Hij verbouwt de Neue Nationalgalerie, die is ontworpen door Mies van der Rohe. Dat fetisjgebouw wordt door vele Mies-fans als onaanraakbaar beschouwd, ook al is het helemaal niet zo praktisch. Ook daar zullen critici en architectuurfans klaarstaan met commentaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier