DURFT CD&V EEN SARKOZYBELEID TE VOEREN?

Na de verkiezing van Nicolas Sarkozy blijft de nieuwe Franse regering niet ter plaatse trappelen. De Franse premier, François Fillon, wil verhinderen dat bedrijven hun werknemers vervroegd met pensioen sturen. Als ze werknemers niet tot aan de pensioengerechtigde leeftijd in dienst houden, zal de regering de pensioenbijdragen verhogen, kondigde de Franse premier aan. Ook de vertrekpremies van topmanagers komen onder vuur te liggen. Er ligt bij de Con-seil d’Etat (de Franse Raad van State) een wetsontwerp voor dat bepaalt dat de raad van bestuur van een bedrijf moet vastleggen welke prestaties een bedrijfsleider geleverd moet hebben bij zijn vertrek om aanspraak te maken op een gouden handdruk. Datzelfde wetsontwerp voorziet ook een fiscaal aantrekkelijker regeling van overuren voor alle werknemers. Ze zouden vrijgesteld worden van belastingen en sociale bijdragen.

Het zijn drie heikele thema’s die ook in België het voorwerp van debat zijn. Alleen zijn we hier nog niet veel verder geraakt dan zeer voorzichtige maatregelen of zelfs, in het geval van de vertrekpremies, helemaal niets.

“CD&V moet kiezen. Gaat ze voor een Sarkozyverhaal? Of voor een wazig verhaal dat iedereen tevredenstelt?”, zegt Rudi Thomaes, gedelegeerd bestuurder van het VBO, in een reactie op de verkiezingsuitslag (zie blz. 18). En Paul Soete, gedelegeerd bestuurder van Agoria, verwijst naar Nederland, waar Balkenende ondanks de andere samenstelling van zijn ploeg het beleid voortzet, en Duitsland, waar vijf jaar hervormingen hun vruchten beginnen af te werpen.

De hervorming van de arbeidsmarkt wordt een centraal thema in de regeringsvorming. Ze is het voorwerp van de staatshervorming, maar die discussie mag niet doen vergeten dat er ook inhoudelijke veranderingen moeten gebeuren. Een rooms-blauwe coalitie zal het daarbij niet makkelijk krijgen. In de analyse die we maakten van alle verkiezingsprogramma’s (zie Trends van 17 mei tot 7 juni) bleek dat het sociaaleconomische partijprogramma van CD&V dichter bij het linkse kamp van SP.A en Groen! ligt dan bij dat van Open VLD.

Tussen de programma’s van CD&V en Open VLD liggen nogal wat hiaten die bij een regeringsvorming opgelost moeten worden. Zo is er de eis van Open VLD om de werkloosheidsuitkeringen in de tijd te beperken. CD&V staat daar niet achter. Open VLD gaat ook veel verder in haar plannen tot flexibilisering. En ook het goedkoper en makkelijker maken van het ontslaan van werknemers is een bron van discussie tussen liberalen en christendemocraten.

De vraag is hoe zwaar het ACV zal kunnen wegen op de CD&V. Jan Renders van het ACW zei maandagmorgen na de verkiezingen dat hij de voorkeur geeft aan een rooms-rode coalitie. Natuurlijk, want hij weet welke problemen kunnen ontstaan in een rooms-blauwe coalitie.

Wordt het een Sarkozyverhaal of een wazig verhaal, om het in de woorden van Thomaes te zeggen? Durft CD&V samen met Open VLD de confrontatie aan te gaan met het ACV en, sterker nog, met een verenigd vakbondsfront? De toekomst van onze economie hangt ervan af.

Guido Muelenaer