Duitslands beste televisiemanager is een Belg

Hij is meedogenloos en berekend, een koele cijferaar die opdrachten streng en zonder franjes uitvoert. Zonder franjes, maar steevast met een doosje Godiva-pralines op zijn bureau. Guillaume de Posch laat zijn vele bezoekers pas vertrekken wanneer ze van ‘zijn’ chocolade geproefd hebben. De doosjes zouden volgens medewerkers nooit een lang leven beschoren zijn.

De 47-jarige Belg behoort als chief executive officer (CEO) van de Duitse televisiegroep ProSiebenSat. 1 tot het selecte clubje Europese mediabonzen, maar mist het charisma dat zoveel van zijn collega’s uitstralen. In de immer vriendelijke Duitse pers wordt hij vergeleken met de uitgever van een schoolkrantje. Het woord ‘saai’ staat alleen tussen de lijnen. De Posch laat het zich allemaal welgevallen en doet er zelfs nog een schepje bovenop. “Ja, ik ben een cijferaar, altijd al geweest. Ook in mijn privé-leven zijn cijfers erg belangrijk voor mij.”

In opdracht van zijn toenmalige werkgever, het Franse TF1, moest De Posch begin 2003 in München de boeken van ProSiebenSat. 1 gaan bekijken. Het bedrijf was een van de verlieslatende brokstukken van het failliete Kirch-imperium, maar met vier zenders meteen ook de belangrijkste speler op de Duitse televisiemarkt. TF1 plande een overname samen met de Amerikaanse miljardair Haim Saban. De Posch liet zich niet overdonderen en stelde erg scherpe, kritische vragen. Zonder veel gevolg, leek eerst, want TF1 haakte enkele weken later af. Maar Saban ging alleen verder, haalde tegen de zomer uiteindelijk zijn slag thuis en nam onmiddellijk De Posch aan boord. De man met de kritische vragen en de pokerface werd in september 2003 de nieuwe chief operating officer (COO) van de groep, een half jaar later uiteindelijk CEO.

Begin deze maand passeerde Haim Saban langs de kassa: zijn aandelen in ProSiebenSat. 1 verkocht hij aan de grote Duitse uitgever Axel Springer, die de zenders helemaal overneemt. De Posch mag dan wel de vertrouweling van Saban zijn, de nieuwe eigenaars hebben hem gevraagd te blijven. Zodra de overname eind 2005 helemaal rond is, maakt hij waarschijnlijk een opstapje naar de raad van bestuur van Springer, die dan vijf leden zal tellen. De Posch wordt er verantwoordelijk voor alle huidige en toekomstige televisieactiviteiten van de uitgever.

Na studies handelsingenieur aan de Solvay Business School en een Harvard-diploma kwam De Posch in Hongkong terecht als vice-president Far East voor Tractebel. Later werkte hij in Luxemburg voor RTL – hij mocht er de Franse en Belgische televisiezenders leiden – en in Parijs voor TF1. Daar werd hij de nummer twee van TPS, het betaaltelevisieplatform van TF1, verantwoordelijk voor de programmering. De laatste keer dat hij in België werkte, van 1990 tot 1993, was De Posch consultant bij McKinsey. Herman De Bode, managing partner van McKinsey Benelux, vindt hem “een man van de strakke discipline, iemand die geen bullshit duldde en zijn beslissingen baseerde op feiten.” Het is geen jobhopper, benadrukt De Bode, maar wel iemand die om de vijf jaar nieuwe zuurstof nodig heeft.

Wie denkt De Posch in een hokje te kunnen stoppen, komt vroeg of laat bedrogen uit. De man die niet wakker ligt van zijn imago en met plezier het cliché van de bescheiden en hardwerkende Belg bovenhaalt, heeft al lang ontdekt dat het zeker geen kwaad kan om door collega’s en concurrenten onderschat te worden.

Voor De Posch in 2003 aan boord kwam als COO, had ProSiebenSat. 1 nooit een operationeel directeur gekend. De pers wilde bij zijn voorstelling weten wat de nieuwe post juist inhield. Het leverde de vaak geciteerde respons “COO is about operations” op. Leuk, zo’n buitenlander die geen woord Duits spreekt en met dooddoeners antwoordt. Wat De Posch eigenlijk bedoelde, was dat hij zich voortaan met alles zou bezighouden, achter de schermen de beslissingen nam en het aan de toenmalige CEO Urs Rohner overliet om in de pers te verschijnen. Een half jaar later zat De Posch op de stoel van Rohner en legde journalisten in het Duits haarfijn uit waar hij met het bedrijf naartoe wilde. Ondertussen heeft hij ook bewezen niet uit Haim Sabans hand te moeten eten; Springer-baas Mathias Döpfner noemde hem bij de overname “de beste Duitse televisiemanager van het moment”.

Guillaume de Posch is een cijferaar en een cost killer, wordt gezegd. Hij sneed voor 60 miljoen euro kosten weg, 300 medewerkers moesten het bedrijf verlaten. Het leverde hem bij zijn personeel de bijnaam “guillotine” op. Maar ondanks de tegenvallende reclame-inkomsten en de bikkelharde concurrentie doet de groep het beter dan de markt. Het door De Posch vooropgestelde doel van 15 procent rentabiliteit is bijna behaald.

De Posch ging sinds zijn aantreden ook al op overnamepad. Met Neun Live en Sonnenklar TV kocht hij twee zenders die geen reclame uitzenden, maar leven van respectievelijk telefooninkomsten uit belspelletjes en de commissie op het boeken van reizen via de televisie. Zo wil hij de inkomsten uit andere bronnen dan televisiereclame opkrikken van 7 procent nu tot 15 procent in 2007, niet toevallig het percentage dat concurrent RTL nu al kan voorleggen.

De Posch weet vanuit zijn ervaring bij TPS dat ProSiebenSat. 1 nood heeft aan meer diversificatie. Er staan minstens twee betaalzenders in de startblokken, maar hij beet voorlopig zijn tanden stuk op de sterke Duitse kabelnetten die geen plaats willen maken voor zijn kanalen. Het is een van de grootste uitdagingen waar De Posch momenteel voor staat.

In 2006 mag hij bovendien opnieuw proberen de Duitse voetbalrechten binnen te rijven, een goede ruggengraat voor een toekomstige betaalzender. ProSiebenSat. 1 was al in 2004 kandidaat, maar zag de prijs toen aan zich voorbijgaan. Zelfs voor de beste Duitse televisiemanager lijken twee kansen voldoende.

Raphael Cockx