Dubbele moraal van Michel kost Vlaamse jobs

Hoeveel mag een gerust geweten kosten? Minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel (MR), zijn collega van Defensie André Flahaut (PS) en het Limburgse Agalev-parlementslid Peter Vanhoutte vonden dat Amerikaanse legertransporten niet langer via ons land kunnen passeren. Tot premier Guy Verhofstadt (VLD) de eerste twee tot de orde riep en bleek dat ook Frankrijk die stelling toch wel een stap te ver vond. Alleen Vanhoutte bleef enigszins consequent met zichzelf, en besloot – weliswaar slechts in de laatste week dat het parlement nog actief was – “afstand te nemen van de regering”.

Het is weinig zinvol om een bondgenoot die sinds de Tweede Wereldoorlog de voordelen van België als distributieland kent, in het harnas te jagen. Een verschuiving van trafieken zal hier jobs kosten, maar doet de Amerikanen geen kogel minder lossen. Een reeks bedrijfsleiders kronkelt zich bij elke uitlating van Michel en co. in bochten om tegen klanten uit de States uit te leggen dat het allemaal wel meevalt met dat anti-Amerikanisme van de Belgische modelstaat, en dat het electoraal opbod de uitmuntende productiviteit en goedkope tarieven van de Vlaamse bedrijven niet ongedaan maakt. Elke e-mail van een Amerikaanse verlader beantwoorden de ondernemers met de bijsturing dat de politiek verantwoordelijke van de Belgische diplomatie zijn woorden inmiddels teruggetrokken heeft.

Exacte berekeningen over wat militaire trafieken rechtstreeks en onrechtstreeks meebrengen aan omzet, winst en werkgelegenheid, zijn moeilijk te maken (zie blz. 14). Maar alleen al de 24 extra roroschepen die door het Amerikaanse leger werden ingehuurd, betekenen twee weken lang 24 uur per dag werk voor 100 man. Die banen zijn niet de zorg van Michel, Flahaut of Vanhoutte. Uiteindelijk verliest geen van hun kiezers zijn job wanneer er plots geen schepen meer aanmeren aan het Antwerpse Vrasenedok.

Het pacifisme van deze drie politici doet denken aan kinderen die, om oud speelgoed in te zamelen voor de Vierde Wereld, prompt de kasten van broertje of zusje plunderen om hun bijdrage te leveren. Want wanneer het over Waalse wapentrafieken gaat, klinkt een ander verhaal. “Hier en nu zie ik geen reden om de exportlicentie op te schorten,” verkondigde Michel op 15 oktober 2002, waarmee hij een einde maakte aan het politiek gekrakeel rond de levering van 5500 FN-geweren aan het in burgeroorlog verkerende Nepal. Ook het Britse leger gebruikt Waalse Minimi‘s in Irak.

Die dubbele moraal tast de geloofwaardigheid aan, niet alleen van Michel, maar ook van het land dat hij vertegenwoordigt. Zijn onbezonnen uitspraken kunnen ertoe leiden dat de Amerikanen hun transporten probleemloos 50 kilometer noordwaarts verleggen. De kans dat ze in dat geval snel terugkeren, wordt in havenkringen niet bijster hoog ingeschat.

Luc Huysmans