Dubbel krijt

Van Griekse restauranthouders is geweten dat ze vaak toeristen bedonderen. Maar de Grieken bezitten zeker niet het monopolie op dubbele tarieven.

Een tijdje geleden pakte een Nederlandse touroperator uit met een fikse waarschuwing voor klanten die naar Griekenland vertrokken. Lokale restauranthouders hadden een simpel systeem op punt gesteld om toeristen te tillen. Op hun bestellingen werd door de kelners gewoon een x aangebracht, voor Xenos of vreemdeling. Zo’n buitenlander kreeg dan later een rekening die gevoelig hoger lag dan die voor een autochtoon.

Het bericht haalde in Nederland alle media, in België werd er minder poeha rond gemaakt. Misschien omdat wij weten dat het oplichten van toeristen in alle landen die in één of andere vorm van onderontwikkeling verkeren, schering en inslag is. Maar toch bestaan er veel voorbeelden waarover men zich zou kunnen opwinden.

In Italië bijvoorbeeld gelden vooral in het zuiden speciale ferrytarieven voor de lokale bevolking en anderen. Turkije heeft jarenlang de jaarlijkse vakantietrips van gastarbeiders financieel gesteund met goedkopere vliegtickets. Wilt u voorbeelden dichter bij huis ? Kijk naar Zwitserland en Oostenrijk. Inlanders krijgen er speciale tarieven voor skipassen die een jaar geldig zijn. Buitenlanders betalen daarvoor, afhankelijk van het skistation, het dubbele tot het vierdubbele.

En dan zijn er nog de vroegere Oostbloklanden. Bijna alle hotels werken met een dubbele tariefschaal : een voor inwoners, een andere voor buitenlanders. Pas zeer recentelijk gaven twee hotelketens in Tsjechië het goede voorbeeld door die dubbele prijsstructuur af te schaffen. Maar in Roemenië bijvoorbeeld, betaalt de buitenlandse zakenman gemiddeld het drievoudige van een Roemeen, die bovendien in waardeloze lei mag betalen, terwijl de bezoeker harde valuta op tafel moet leggen.

Hetzelfde doet zich voor in nagenoeg alle Afrikaanse landen. Voor verblijven in hotels geldt een gewoon tarief, maar daarnaast ook een resident rate. Het prijsverschil kan oplopen tot het vijfvoudige. Wie zich in wildparken waagt, krijgt te maken met dezelfde discriminatie. In Tanzania kost de toegang tot een nationaal park momenteel 25 Amerikaanse dollar voor een buitenlander, tegen amper 5 voor een resident.

Griekse restauranthouders zijn zeker geen doetjes, hun praktijken getuigen allesbehalve van een visie op lange termijn, maar Griekenland is niet het enige land dat toeristen op een dergelijke manier bedot. Het hanteren van dubbele prijzen is hun monopolie niet, het reflecteert gewoon de graad van ontwikkeling van een land.

MARK VRIJENS

Griekenland Niet het enige land dat toeristen bedot.