Droevige hond, vrolijke voeten

Hush Puppies, het schoenenmerk van de droevig kijkende basset, wordt dit jaar een halve eeuw oud. Heel degelijk, maar ook elegant: de formule kon vorig jaar ongeveer 400.000 Belgen overtuigen. En wereldwijd 16 miljoen mensen.

M y feet hurt like barking dogs, zeggen Amerikanen. Pijnlijke voeten kunnen immers evenveel op de zenuwen werken als een hond die voortdurend lawaai maakt. En zo is de naam Hush Puppies ontstaan: koest, hondjes, koest!

Nu zijn comfortabele – ademende – schoenen helemaal mainstream, maar toen Hush Puppies in 1958 zijn eerste casual schoen op de markt bracht, was dat een grote vernieuwing. Oerdegelijk schoeisel, zonder op robuuste verpleegsterschoenen en solide aanverwanten te lijken.

Het werd een succesverhaal, dat dreigde te eindigen toen midden de jaren negentig Hush Puppies met een imagoprobleem opgezadeld zat. Het merk was synoniem geworden voor gedateerd, kitscherig, truttig, noem maar op. Tót het gerucht opdook dat Hush Puppies plots weer hip geworden was in de clubs van downtown Manhattan. New Yorkse jongeren gingen massaal overstag, net omdát niemand anders in dat soort schoenen gezien wilde worden.

En nu wordt Hush Puppies dus 50 jaar. Voor die speciale gelegenheid ging het merk in zee met twee bekende stylisten die een extra knappe najaarscollectie ontwierpen. De New Yorker Philip Bloch, die al het imago boetseerde van onder meer Halle Berry en John Travolta, ging aan de slag voor de mannen. Rachel Fanconi, die vanuit Londen opereert, dacht na over Hush Puppies voor vrouwen. Met victoriaans aandoende resultaten. Vintage, voor de kenners.

Onverwoestbaar

Jacques Maniet (69) is zo’n schoenenkenner bij uitstek. Hij leidt via zijn bedrijf Manexco de distributie, de productie en de import van Hush Puppies in goede banen, op maat van ons kleine landje. De uitvalsbasis van Manexco is het Waals-Brabantse Terhulpen.

Waarom is Hush Puppies eigenlijk zo populair, vragen we. Maniet neemt een stijlvolle herenpuppy van de schoenenplank, knijpt hem fijn tussen zijn vuisten, en flappert er vervaarlijk mee in het rond. “Onverwoestbaar!”, klinkt het enthousiast. Een extra demonstratie volgt, met een opgerolde damespuppy – hak inbegrepen.

Het technische verhaal is er eentje van luchtkussens, voor een verende tred, van soepele en hoogkwalitatieve materialen die ondoordringbaar zijn voor regendruppels, en van een decennialange traditie van podo- logisch onderzoek. “De look van Hush Puppies blíjft ook actueel”, vertelt Jacques Maniet. Nog een verklaring voor het succes? “Het zijn schoenen die bedoeld zijn voor het hele gezin – ook voor de kinderen. En met een goeie prijs-kwaliteitsverhouding.”

De nv Manexco verkreeg in 1992 de licentie van Hush Puppies voor ons land. Dat impliceert dat de Belgische collectie van het schoenenmerk niet dezelfde is als die in bijvoorbeeld New York. Omdat Belgen nu eenmaal een andere smaak hebben dan Amerikanen, verklaart Maniet. Zijn wij dan sportiever ingesteld? “Nee.” Eleganter? “Mmmja.” Geraffineerder? “Dát is het!”

Manexco heeft stylisten in dienst die de schoenen klaarstomen voor de Belgische markt. De schoenen worden grotendeels in Europa geproduceerd. Vooral in Italië en Portugal, eerder dan in de bijna obligate Aziatische groeilanden met lage loonkosten. “Natúúrlijk is dat niet vanzelfsprekend”, zegt Jacques Maniet. “Als je het puur economisch bekijkt toch. Maar het feit dat onze Hush Puppies in Europa vervaardigd worden, heeft een belangrijke meerwaarde. In Azië is het onmogelijk om onze kwaliteitsnormen te bereiken, en daar vind je evenmin de hoogwaardige materialen waar we gebruik van maken.”

In ons land zijn er zes Hush Puppieswinkels: in Oostende, Antwerpen, Wijnegem, Brussel, Namen en Luik. Op korte termijn komen er misschien nog drie bij. Gent, Brugge en Luxemburg-stad zijn de voornaamste kanshebbers. Voorts is Hush Puppies te koop in zelfstandige schoenenzaken, en bij bekende schoenenketens als Brantano, Avance en Torfs. Dat maakt meer dan 400 Belgische verkooppunten.

Gepassioneerd

Jacques Maniet is de gedelegeerd bestuurder van Manexco. Hij richtte de firma op in 1972. Wat Manexco voor Hush Puppies doet – productie, invoer en distributie – doet het ook voor de schoenen van Pauline B, Hedgren, Avant 1ière en Pasqualina. Het bedrijf staat eveneens in voor de Belgische distributie van het grote Franse merk Pataugas.

“Ik ben nu eenmaal gepassioneerd door schoenen”, vertelt Maniet. “Als kind al. Mijn grootouders hebben altijd een schoenenwinkel gehad, en mijn ouders importeerden zeer luxueuze en dure schoenencollecties. Schoenen als juwelen. Ik híeld daarvan.” En dus toog Maniet aan de slag als vertegenwoordiger in de schoenenbusiness. Om langzaam maar zeker op te klimmen tot wat hij nu bereikt heeft.

“Ik heb nooit van mijn leven de indruk gehad dat ik aan het werken was”, benadrukt hij. “Op sommige dagen had ik er natuurlijk wel even genoeg van, maar toch. Zelfs nu kan ik nog altijd niet langer dan acht dagen met vakantie gaan. Op den duur móet ik terug. Dan móet ik etalages zien.”

Een standaard werkdag bestaat dus niet in het vocabulaire van Jacques Maniet. Ofwel komen de stylisten langs in Terhulpen, ofwel gaat hij op prospectie in een Portugese of Italiaanse fabriek. Af en toe is een trip richting New York noodzakelijk, of wisselt Maniet van gedachten met belangrijke klanten van hem. “Om op de hoogte te blijven van andere schoenencollecties. Wat marcheert er, en wat niet?”

Jacques Maniet heeft één dochter: Pascale. Zij staat samen met haar echtgenoot George Vanderplancke aan het hoofd van Chaussures Maniet, bekend van de schoenwinkelketen Luxus-Maniet, met vooral vestigingen in Wallonië. Jacques Maniet benadrukt dat Manexco en Chaussures Maniet volledig onafhankelijk zijn van elkaar. “Pascale koopt bij Manexco wat ze goed vindt, en vult dat aan met andere collecties. Omgekeerd geldt hetzelfde: Chaussures Maniet is een grote klant van Manexco, maar wordt op precies dezelfde manier behandeld als alle anderen.”

Een fusie van beide entiteiten zit er met andere woorden niet aan te komen. De wereldwijde schoenenconcerns Bata en Bally zijn voorbeelden van hoe het niet moet, vindt Maniet. “Alles ging daar geweldig goed, tot ze op het idee kwamen de productie-eenheden en de detailhandel volledig door elkaar te laten lopen. Uiteindelijk werden enkel nog de eigen collecties ingekocht, en dat loopt slecht af natuurlijk. Winkels van Bata en Bally vind je dan ook nauwelijks nog in België. Een onderneming zoals Manexco, of Chaussures Maniet, moet dus op zichzelf bestaan. Alleen zo kun je op een performante manier werken. ‘

Manexco, dat een veertigtal mensen in dienst heeft, haalde in 2006 een mooie omzet van een dikke 15 miljoen euro. En het is de bedoeling voortaan elk jaar een groei van 10% te realiseren. “We zoeken daarom geen nieuwe schoenenmerken”, zegt Jacques Maniet, “maar diegene die we al hebben, zullen we verder ontwikkelen. Beter op elkaar afstemmen ook.”

Of het goede tijden zijn in de schoenenbusiness? “In de jaren 60 en 70 waren er ook klanten die niet betaalden, of die failliet gingen”, klinkt het enigszins ontwijkend. “Sindsdien zijn veel kleine, zelfstandige schoenenwinkels verdwenen. In de plaats zijn grote ketens gekomen, die heel professioneel tewerk gaan. Voor de kleintjes komt het er dus op aan hetzelfde niveau te halen. Het is niet makkelijk om goede collecties samen te stellen, en om daarnaast ook de nodige veranderingen in je winkel door te voeren, goede raad te geven aan je klanten, enzovoort. Maar er is zeker nog een toekomst voor kleine schoenenzaken. Toegevoegde waarde creëren: daar komt het op aan. Zomaar beslissen om geen kinderschoenen meer te verkopen, omdat jongeren tóch allemaal Nikes en Puma’s dragen, is verkeerd. Want dan gaan je klanten lopen. Naar winkels die zich in kinderschoenen hebben gespecialiseerd, en die een speelhoekje hebben gemaakt.” Blijven evolueren dus, besluit Jacques Maniet. Want alleen dan blijft het leuk. (T)

Door Celine De Coster