Drinken kan helpen

Padraig Harrington verloor bijna het US PGA Championship omdat hij te weinig dronk.

De Ier Padraig Harrington heeft vorige zondag in Oaklands Hills het US PGA Championship gewonnen. Het was zijn derde major van het seizoen. Hij is nu ook de eerste Europeaan sinds 1930 die erin slaagt het Amerikaanse toptoernooi te winnen.

Om zijn derde Grandslamtoernooi binnen te halen moest Harrington afrekenen met de Spanjaard Sergio Garcia en de Amerikaan Ben Curtis.

Curtis, die het klassement drie ronden lang had aangevoerd, sloeg zondag drie bogeys, terwijl Harrington eindelijk zijn beste niveau haalde en evenveel birdies sloeg op de 10, 12 en 13. De match play begon met Garcia als scheidsrechter, en die zorgde meteen voor spanning met een eagle. Zoals altijd viel de beslissing in de putting. Harrington had maar één putt nodig om birdie en par te slaan op de 17 en 18, terwijl de Spanjaard op dezelfde holes opnieuw met zichzelf worstelde en telkens een putt meer nodig had. Opnieuw een toptoernooi dat de Spanjaard door zijn vingers zag glippen: hij finishte ex aequo met Curtis, een slag onder de par. Harrington sloeg op de laatste twee holes telkens 66, waarmee hij op min drie eindigde. Ongrijpbaar voor zijn tegen- standers.

De man uit Dublin liet na afloop opnieuw zien dat hij heel wat gevoel voor humor heeft. “Ik vind maar één ding jammer”, zei hij. “Dat ik nu nog zeven maand moet wachten op mijn volgende major. ”

Wereldranglijsten hebben zo hun eigen mysteries. Zo blijft Harrington op de derde plaats staan. Het neemt niet weg dat nu anders tegen hem wordt aangekeken, hoewel iedereen anderzijds ook wel beseft dat hij zijn steile opgang een beetje te danken heeft aan de afwezigheid van de geblesseerde Tiger Woods, die tot het einde van het seizoen langs de kant moet blijven. “In de huidige omstandigheden is mijn klassement helemaal niet abnormaal”, gaf Harrington ruiterlijk toe. “Maar als je al bijna zes jaar lang de beste speler van Europa bent, dan pluk je daar ook de vruchten van. Nu komt het moeilijkste: mijn beste niveau blijven halen en op het juiste moment toeslaan. Ik heb tegenwoordig heel duidelijke doelstellingen, en dat is nieuw voor mij: ik zie Phil Mickelson en Tiger Woods voor mij staan in het wereldklassement, en beschouw hen als een doel. Ik weet dat ik al 36 ben, maar ik kan nog heel wat beter worden.”

De Ier maakt vooral indruk met zijn mentale veerkracht. “In de moeilijke momenten probeer ik nooit te forceren. Ik blijf mijn eigen spel spelen en kijk niet naar de anderen. Ik blijf er altijd van overtuigd dat iedere hole zijn kleine waarheid heeft, en dat de leider in het klassement op om het even welk moment een inzinking kan krijgen. In rechtstreekse duels moet je geduldig blijven en je kans afwachten. Gemakkelijk is dat natuurlijk niet, daarom slagen veel spelers daar niet in. De eerste twee dagen van het toernooi zat mijn swing bijvoorbeeld helemaal fout, en sloeg ik 71 en 74. Vrijdag wilde ik zelfs zo snel mogelijk naar het clubhouse, zo slecht stond ik te spelen. Die avond praatte ik met mijn technische begeleiders, en we kwamen tot de vast- stelling dat ik niet genoeg dronk. En dat mijn coördinatie daaronder leed. Ik probeerde zo snel mogelijk bij te sturen en dat lukte.”

John Baete