Down under

Tijdens de Heineken Classic in Australië bleven de Belgen mijlenver achter Michael Campbell.

Eind januari werd in het Australische Perth de Heineken Classic gespeeld. Voor Nicolas Vanhootegem en Didier de Vooght liep dat niet van een leien dakje. Geen van beiden overleefde de cut: 75 en 71 voor eerstgenoemde, twee keer 75 voor de tweede.

Het weer zat niet mee, er hing een kleffe en onweerachtige hitte over Perth en het ging zelfs stormen. Maar het was natuurlijk voor iedereen slecht weer, ook voor de Nieuw-Zeelander Michael Campbell (30) die rustig golf bleef doceren. Campbell eindigde twintig slagen onder par, met kaarten van 68 69 65 en 66. Goed voor 8 miljoen frank prijzengeld. De Nieuw-Zeelander deed zes slagen beter dan de Deen Thomas Björn, die de editie 1999 won.

“Michael beleefde een fantastische week, hij speelde als een supermens,” becommentarieerde Björn achteraf. Ernie Els werd vierde en Greg Norman zevende. De haai bereidde zich in Perth voor op zijn eigen toernooi, een week later in Sydney. “Goede spelers presteren goed als ze onder druk staan,” oreerde Campbell, die na de dertiende hole amper twee slagen voorsprong had op Björn. “Ik kon Thomas pas op de laatste drie holes in het verlies spelen.” Met perfecte slagen.

Ondertussen werd zijn elan gebroken door een break van anderhalf uur: de weergoden. “Net voor de sirene ging loeien, om aan te geven dat het toernooi werd onderbroken, was ik uit een bunker geraakt en had ik drie slagen voorsprong. Ik denk dat ik nooit eerder zo goed speelde. Tegenwoordig ben ik in grote doen. Als ik me zo voel, heb ik de indruk dat ik iedereen van de Tour kan kloppen,” aldus Campbell, die nog birdies zou lukken op de zestiende en achttiende hole, en zo zijn tweede toernooi in een week tijd won, na eerder succes in de Open van Nieuw-Zeeland. Halverwege november 1999 was hij in Taiwan ook al de beste tijdens de Johnnie Walker Classic, het eerste toernooi van het seizoen 2000.

Campbell, de achter-achter-achterkleinzoon van Sir Logan Campbell, die in 1845 van Edinburgh naar Nieuw-Zeeland emigreerde, begon zijn profcarrière in 1994. Tijdens de British Open in het Schotse Saint Andrews stond hij toen na drie dagen aan de leiding. 1994 blijft voorlopig zijn beste seizoen, want hij sukkelde lang met een polsblessure en miste soms wat concentratie om aan de professionele top mee te draaien. Maar nu is Campbell dus in grote doen en hij getuigt ook van een grotere verantwoordelijkheidszin sinds hij in 1996 en opnieuw in 1998 vader werd.

john baete