Echte criminelen in de diamantsector moeten hard worden aangepakt, meent diamantair Eddy Vleeschdrager, auteur van “Diamant Realiteit en Passie”. Van het gerecht vraagt hij bij onderzoeken naar grijze circuits evenwel vooral realisme, minder passie. Ook Leo Neels, die voor de sector een toekomstplan voorbereidt, laakt de heksenjacht van het Antwerpse parket.
“De Antwerpse diamantsector heeft de Spaanse inquisitie overleefd, bleef overeind na twee wereldoorlogen en maakte en passant de Franse revolutie mee. We zullen de storm van onderzoeken door de rechters Moeyersoen en co. dus ook zonder al te veel kleurscheuren doorstaan.”
Dat zegt Eddy Vleeschdrager, auteur van het onlangs gepubliceerde werk Diamant Realiteit en Passie ( Editions Du Perron), dat de diamantindustrie- en handel van zo’n 3000 jaar beschrijft en het brede publiek laat kennismaken met alle “facetten” van de sector. Vleeschdrager is ook lid van de Hoge Raad voor Diamant, maar merkt op dat hij gezien het communicatiemonopolie dat advocaat Leo Neels momenteel heeft in de sector (zie Kader : Heksenjacht ?) slechts in persoonlijke naam spreekt, “als auteur van een historisch werk”.
De inmiddels Franstalige, katholieke familie Vleeschdrager is na de overkomst uit Amsterdam sinds begin deze eeuw actief in het Antwerpse diamantbedrijf. Een voorvader van Eddy Vleeschdrager was één van de 2000 concessiehouders van de legendarische Kimberley-mijnen, waaruit in 1888 De Beers Consolidated Mines Limited ontstond.
Bank Max Fischer
Vandaag beperkt Eddy Vleeschdrager zich tot minder exotisch zakendoen. Hij deelt sinds 1978 met zijn Frans-Chinese zakenpartner Lionel Mai het aandeelhouderschap van Diamond & Gem Corporation, een onderneming die verleden jaar een omzet boekte van 650 miljoen frank en een verlies van 4,5 miljoen frank. Zaakvoerder Vleeschdrager : “Normaal bedraagt onze winstmarge 1 tot 1,5 % van de omzet. Maar verleden jaar verloren we 13 miljoen frank door het faillissement van J’S Diamonds, toen zaakvoerder Wing Keung Yeung met onze diamanten richting Azië verdween. Het gerecht hield hem aan, liet hem vervolgens weer vrij en deed geen enkele moeite om het geld te recupereren. Blijkbaar heeft justitie andere prioriteiten in het Antwerpse diamantmilieu.”
Uiteraard doelt de diamantair op de gerechtelijke moeilijkheden die nogal wat diamantairs momenteel ondervinden naar aanleiding van het faillissement van de Bank Max Fischer en de algemene schandaalsfeer waarin het wereldje is gedompeld. “Voor de meeste collega’s was het bericht dat Bank Max Fischer werd gebruikt als een witwasbank voor het druggeld van Fouad Abbas een serieuze opdoffer,” getuigt Vleeschdrager. “Eén van mijn bedienden werd bijvoorbeeld geconvoceerd door het gerecht omdat zijn rekening waarop hij ooit een erfenis had geparkeerd, maar waarvan hij dacht dat ze al jaren geleden was afgesloten werd gebruikt voor miljoenentransacties in US-dollar. De brave man kon gelukkig zijn onschuld bewijzen. Wat Bank Max Fischer en andere criminele elementen een marginaal, maar gevaarlijk fenomeen betreft, kan het gerecht niet hard genoeg optreden.”
Het is merkwaardig
dat een crimineel als Abbas met zijn diamantbedrijf TTS Diamonds jaren actief kon zijn in een sector die toch wordt gekenmerkt door persoonlijke vertrouwensbanden. Vleeschdrager : “Dat is een sluipend proces. Voor je het weet, heb je ermee te maken.” Zelf kwam hij met TTS in contact via striptekenaar Jef Nys, wiens schoonzoon Rachid Ahmad de zakenpartner was van Abbas. “De man ontving mij en m’n zoon meer dan tien jaar geleden op zijn appartement,” herinnert de diamantair zich. “Of we zijn schoonzoon toch een pracht van een Pakistaanse zakenman niet aan een introductie konden helpen, klonk het. Van het één kwam het ander. TTS werd een klant en wij voor hen een referentie.”
Paniek bij buitenlandse cliënten
Vleeschdrager, voorstander van de “harde aanpak” van échte criminelen, pleit voor een “regularisering van een situatie die al jarenlang scheefgegroeid is”. Immers : “De witte woede van het gerecht tegen de grijze circuits creëert een panieksfeer en dreigt de sector te verlammen.”
Die panieksfeer bestaat vooral bij buitenlandse cliënten, de zogenaamde Don Pedro’s. Dit systeem van anonieme facturen ontstond in de jaren zestig, toen Spaanse afnemers die officieel geen diamanten mochten invoeren werden geregistreerd als Don Pedro. De fiscale administratie stond na intens lobbywerk van politici als Lode Craeybeckx en Kamiel Huysmans deze gunstbehandeling uitdrukkelijk toe. Later verschenen er “Don Pedro’s” uit Korea, Maleisië en andere landen met hoge invoerheffingen in de rekeningen, die nog steeds hoewel de gunstregeling in 1991 geruisloos werd afgeschaft anoniem bleven. “Die Zuidoost-Aziatische klanten met enorme fortuinen en die zijn er nog steeds, ondanks de beurscrash zien foto’s van rijkswachters die met hun machinepistool in de hand een diamanthandel binnenvallen op zoek naar zwartgeldcircuits,” aldus Vleeschdrager, die zijn Koreaanse klantenbestand gevoelig zag afnemen. “Zij zijn als de dood dat hun namen naar boven komen. Als hun anonimiteit wordt prijsgegeven en ze in hun land van oorsprong, waar ze gerespecteerde zakenlui zijn, met deze aankopen worden geconfronteerd, kan dat hun kop kosten.”
HANS BROCKMANS
EDDY VLEESCHDRAGER (DIAMOND AND GEM CORPORATION) De geruisloze infiltratie door criminelen in de diamantsector moet hard worden aangepakt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier