DOLLAR-EURO

De euro kan een marktaandeel van 35% tot 45% veroveren van de totale internationale reserves. Dat is dus een pak meer dan het huidige gecumuleerde aandeel van de Duitse mark, het Britse pond, de Franse frank en de Nederlandse gulden. Dat aandeel bedroeg 17,8% in 1997.

De dollar blijft de dominante munt om internationale reserves aan te houden, maar ziet zijn aandeel terugvallen van 57% tot 47%. Op lange termijn is het goed mogelijk dat de euro een even belangrijke internationale reservemunt wordt als de dollar.

Tot die conclusies komt Jinsong Yu ( KU Leuven) op basis van enkele fundamentals die bepalen in welke mate een munt kan doorbreken als internationale reservemunt. Die fundamentals zijn:

De omvang van de onderliggende economie van een munt. Hoe groter het aandeel in de wereldeconomie, des te groter de kans dat de bijbehorende munt een internationale reservemunt wordt. Toen Groot-Brittannië de wereldeconomie domineerde, was het pond dé wereldmunt. De dollar verstootte het pond van zijn troon toen de VS-economie de Britse voorbijstak. Het bruto nationaal product (BNP) van de vijftien landen van de Europese Unie (EU) is vergelijkbaar met dat van de VS (8,4 tegenover 8,5 biljoen dollar). Hoewel de VS-economie de voorbije jaren sneller groeide, is het langetermijnpotentieel van beide regio’s ongeveer hetzelfde.

De openheid van de onderliggende economie en de efficiëntie van de financiële markten. De openheid van de Amerikaanse en Europese economie (uitgedrukt als de som van de in- en export in % van het BNP) is met 23% precies gelijk. De Europese financiële markten doorstaan stilaan de vergelijking met die van de VS.

Het bestaan van netwerk-schaalvoordelen. Een bepaald goed heeft deze schaalvoordelen als het nut voor de consument van dat goed toeneemt en het aantal consumenten van dat goed stijgt. De telefoon is daar een mooi voorbeeld van. Als enige in het bezit zijn van een telefoonaansluiting heeft niet veel zin, maar als je iedereen kan opbellen, is een telefoon zeer nuttig.

Een internationale reservemunt heeft dezelfde eigenschap: hoe meer een munt als reservemunt wordt gebruikt, des te attractiever ze wordt, bijvoorbeeld omdat de transactiekosten dalen. Eens men gekozen heeft voor een bepaalde munt als dé reservemunt, zorgen deze schaalvoordelen ervoor dat die munt niet snel haar statuus verliest.

De netwerk-schaalvoordelen zijn voor de euro heel moeilijk te meten. In EU-landen zijn ze ongeveer gelijk aan die van de dollar; in niet-EU-landen heeft de dollar een duidelijke voorsprong.

De reële return die de reservemunt biedt. In de periode 1975-1997 was de Duitse mark in dit opzicht de beste keuze uit de vijf belangrijkste deviezen (dollar, yen, pond, mark en Franse frank). Als de euro even goed kan scoren als de mark, kan de euro een attractieve reservemunt worden.

“The Currency Composition of Foreign Exchange Reserves After the Euro”, Jinsong Yu, Center for Economic Studies, Discussion Paper Series DPS 99.17.