Dogmatische bediendebonden?

Dogmatische bediendebonden?

In het artikel over de nieuwe sectorale CAO’s (Trends, 26 juni 2003, blz. 16) verwijten Tony Vandeputte en Pieter Timmermans van het Verbond van Belgische Ondernemingen de leiders van de bediendebonden ouderwetse dogmatici te zijn. Ze doen dat op basis van drie thema’s: de vraag om vakbondsvertegenwoordiging in de KMO’s; de eis tot beperking van uitbesteding en de weigering om all-in akkoorden te sluiten.

Vakbonden die deze eisen durven te formuleren, zijn volgens de patroons der patroons dus ouderwets en dogmatisch. Laten we meteen stellen dat deze uitspraak, die eerst als beledigend overkwam, ons eigenlijk goed doet. We zijn welhaast vereerd, niet omdat we zo graag tegenkanting krijgen, zelfs niet van werkgevers. Niet omdat we van het slag zijn dat slechts tevreden is als de werkgevers niet met ons akkoord gaan. Wel omdat uitgerekend in deze drie dossiers wordt aangetoond waar het de werkgevers blijkbaar echt op aankomt: de vakbonden en het overleg kanaliseren via die route die de bedrijven het beste uitkomt.

Geen vakbondsvertegenwoordigers in de KMO’s. Zelfs op Europees niveau is deze stelling niet langer houdbaar. Wie zijn hier de dogmatici?

Meer uitbesteding en dus het ontwijken van conventionele bepalingen over lonen, maar ook over vakbondsrechten en -aanwezigheid. Wie zijn hier de hardliners?

All-in akkoorden waarbij over de index en de loonsverhogingen samen wordt ‘onderhandeld’ en waarmee de automatische indexering dus op termijn zal worden opzijgeschoven. Een al te doorzichtig verhaal, zo lijkt ons.

Het is uiteraard ieders goed recht om niet akkoord te gaan met de door ons ingenomen standpunten. Gelukkig bepalen we als vakbond ons eigen standpunt en nog gelukkiger zijn we te kunnen melden dat we in democratische besluitvorming en standpuntbepaling geen lessen behoeven van de werkgevers.

De stelling van de heren Vandeputte en Timmermans kan ook worden omgedraaid. Wie zijn de dogmatici: zij die vakbondsvertegenwoordiging te allen prijze willen vermijden, of zij die ook voor internationaal erkende rechten pleiten? Is het absoluut willen uitbesteden dogmatischer dan dit willen vermijden en sociaal omkaderen? En is het onvoorwaardelijk blijven doorduwen op akkoorden gebaseerd op all-in principes minder dogmatisch dan het willen garanderen van het stelsel van de automatische index?

In ieder geval weten de bedienden en kaderleden wie er echt bekommerd is om hun belangen. Dat blijkt uit de ledentoename.

AANVULLINGEN & CORRECTIEs

14.261 jobs. Omdat een deel van onze vacature-enquête (Trends, 3 juli 2003, blz. 42) via de telefoon werd afgewerkt, blijken er een aantal fouten te zijn ingeslopen. Zo meldt Free Record Shop (Deurne) dat, in tegenstelling tot wat we schreven, het bedrijf op dit ogenblik geen enkele vacature heeft. DaimlerChrysler Belgium daarentegen is vooral op zoek naar commerciële afgevaardigden, mecaniciens en kaderleden met ervaring in de automobielsector. Hiervoor kan contact worden opgenomen met Karine Legrand op het e-mailadres open.jobs@daimlerchrysler.be. Het correcte adres ten slotte van MasterCard is uiteraard www.mastercardintl.com/careers/index.html en niet www.mastercartintl.com/careers/index.html. Onze excuses.

Koning van de seks. In het artikel over Gerard Cok (10 juli 2003, blz. 46) stonden enkele onnauwkeurigheden. Zo omschreven we Charles ‘Dikke Charles’ Geerts ten onrechte als een Zeeuw. De man komt uit Purmerend en was en is vooral actief in Amsterdam. Bovendien is het hoofdkwartier van Summa aan de Antwerpse Frankrijklei eigendom van Euro Vastgoed NV en niet van Royal European Capital NV. Ten slotte nog dit: de vader van Michel Bellemans – Guy Bellemans – is niet langer onderzoeksrechter maar voorzitter van de Brusselse raadkamer.

Ferre Wyckmans