Déja vue bij Hendrik Seghers

Terwijl de curatoren en de rechtbanken nog bezig zijn met het afhandelen van de eerste serie faillissementen van Hendrik Seghers, heeft die er een hele reeks nieuwe bankroete bedrijven aan toegevoegd. De man wordt door zijn vroegere kennissen en medewerkers dan ook beschouwd als een koppige brokkenmaker. Voor wie ooit de geschiedenis en het karakter van de man nader bekeek, is dat geen verrassing. Volgens sommige toplui van de groep saboteerde hij trouwens elk serieus reddingsplan en is zijn houding medeverantwoordelijk voor het debacle.

De vraag dient daarom gesteld waarom de buitenwereld geen lessen trok uit de val van het eerste bedrijvenimperium van Hendrik Seghers (zie ook blz. 56). Terwijl de toenmalige Kredietbank dat eerste imperium wegens het niet betalen van amper 2460 euro bij verstek in het faillissement duwde, bleven die bank en vijftien andere banken hem kredieten verstrekken. Dat roept vragen op over de blijkbaar erg gebrekkige interne communicatie tussen de verschillende zetels van de Kredietbank en de andere financiële instellingen. Banken zijn instellingen die werken met uw en mijn geld en moeten daar dus zorgvuldig mee omgaan. Geld geven aan figuren die financieel onbetrouwbaar zijn, zou voor een bank niet mogen. Liever een bedrijf dat door slecht beheer over de kop gaat dan een bank die losjes kredieten verstrekt en zo zelf in de nesten raakt.

Ook de verstrekkers van risicokapitaal, waaronder Mercator Bank, staan ter discussie. Toen Lessius in 1997 – mede onder impuls van advocaat Louis Verbeke – een private plaatsing organiseerde en zo de groep Seghers van het bankroet redde, was dit team nochtans gewaarschuwd over het verleden. Een grondig gesprek met vroegere medewerkers en partners had Lessius veel geleerd, veel leed vermeden en veel geld gespaard. Ook hier echter bleef het zogenaamde due diligence-onderzoek blijkbaar beperkt tot – zacht uitgedrukt – wat cijfers bekijken. Terzelfder tijd rijst hier opnieuw, net zoals bij Lernout & Hauspie, de vraag naar welke belangen een persoon als Louis Verbeke in deze zaak precies te verdedigen had. Aan de ene kant werkte hij voor een klant die er alle belang bij had dat zijn bedrijf duur werd gewaardeerd, maar aan de andere kant had hij toch een belangrijke verantwoordelijkheid als beheerder van risicokapitaal.

En welke rol hebben de media hierin gespeeld? Allerlei mooi pratende zakenlui met megalomane plannen zoals Seghers krijgen al te makkelijk een forum. Dat het bedrijf er niet voor terugschrikte de meest fantasierijke cijfers via bepaalde media te publiceren die mijlenver verwijderd waren van de realiteit, werd amper opgemerkt. Ook het oude verhaal van zijn eerste mislukking bleek weinig interessant. Liever hoorde zijn omgeving hem dromen over prachtige maar in werkelijkheid verlieslatende projecten in exotische oorden zoals China.

De harde realiteit dat Hendrik Seghers slechts een verkoper van elders ontwikkelde ideeën is, werd daarom door bijna niemand opgemerkt.

Willy Van Damme [{ssquf}]