DE ZONNEKONING VAN BELGACOM

Didier Bellens (56) heeft een probleem: Didier Bellens. Tekenend was de gekunstelde reactie op vragen over corruptie waarvan hij wordt verdacht bij de verkoop van vastgoed van Belgacom. Tijdens een persconferentie over de resultaten van zijn bedrijf bleven de journalisten maar doorvragen over de affaire. Tijdens een conferentie met de analisten was er niemand die vragen had over zijn positie. De goede cijfers spraken voor zich.

Bellens wordt in de wereld van de telecom, onder meer door zijn voorganger Bessel Kok, als een topper beschouwd. Zijn kwaliteiten als peoplemanager worden heel wat lager ingeschat. “Een zonnekoning”, noemt een intimus hem. “Hij is onverzettelijk. Tegengestelde meningen interesseren hem geen zier. Hij valt met minachting openlijk mensen aan die met hem van mening verschillen, zelfs bestuursleden. Let wel, Bellens is een uiterst intelligente technicus en financiële specialist die focust op resultaten. Net daarom kon Albert Frère hem appreciëren.”

Bellens oefende zijn stiel – en zijn talent voor wijnen, overigens – in het imperium van Frère, waarin hij sinds 1982 actief was. Hij startte bij GBL om te eindigen als CEO van RTL. Zijn benoeming bij Belgacom (2003) kwam er na nauw overleg tussen Elio Di Rupo (PS) en toenmalig vicepremier en minister van Overheidsbedrijven Johan Vande Lanotte (sp.a). “Voor de PS is Belgacom een benoemingsmachine en een garantie voor de werkgelegenheid via een bedrijf waar de staat nog een stevige vinger in de pap houdt”, zegt een insider. “Bellens wordt zeer goed betaald om dat zo te houden.”

Een meerderheid van de raad van bestuur, onder aanvoering van Maurice Lippens, was in 2008 tegen de herbenoeming van Bellens, die een gebrek aan ambitie werd verweten. Ook de aanstelling van zijn vertrouwelinge Concetta Fagard tot vicepresident – naar verluidt tegen de zin van het directiecomité – deed vragen rijzen. Veelzeggend voor het inlevingsvermogen van Bellens is het feit dat hij vragen in het Nederlands van ministers, die hem moesten herbenoemen, botweg in het Frans beantwoordde. De PS, gesteund door de cdH, drukte zijn wil door en Bellens bleef CEO.

Zijn tweede bestuursperiode verliep tumultueus. Bellens’ reputatie kreeg een stevige knauw door een onderzoek naar handel met voorkennis, de openlijke strijd tussen zijn Fagard en communicatieverantwoordelijke Florence Coppenolle, hun ontslag en het vertrek van een resem directieleden. Bellens zou de voorbije jaren het overleg beperken tot zijn beperkte pretoriaanse garde van vertrouwelingen. Tijdens de recente persconferentie onderstreepte hij dat de resultaten de vrucht waren van “teamwerk”.

H.B.