De zaak-Bosman

Met veel interesse heb ik uw artikel over de voetbaltransfers en de zaak-Bosman gelezen (Trends 7 maart ’96). Volgens mij kunnen zelfs met de huidige interpretatie van de wet toch zekere bedragen geclaimd worden bij de overgang van een speler. Mijns inziens heeft het geen zin om het arrest te gaan aanvallen, of de wet aan te passen, gezien als dit op Europees vlak moet gebeuren, dit jaren kan duren, zonder enige zekerheid om tot een oplossing te komen. Zodus moeten wij trachten om rekening houdend met het huidige arreset oplossingen te zoeken.

Wat is het probleem ? Een club mag het vrije verkeer van een speler niet belemmeren. Dus een club mag niet met een andere club onderhandelen over een transfersom van een speler, gezien op dit ogenblik bij gebrek aan een akkoord de speler belemmerd wordt in het vrije verkeer. Dus er mag geen contract gemaakt worden tussen de clubs voor de overgang van een speler.

Het is de club wel toegelaten om een contract te maken met zijn spelers. Zo kan een kontrakt gemaakt worden waarvan het voorwerp uiteenlopend is.

1) Er kan een contract gemaakt worden voor de opleiding, de training enz… van een speler. Het bedrag kan hiervoor vastgesteld worden op forfaitaire basis, doch dit kan ook uitgedrukt worden met uurlonen aan te rekenen, die ook zeer hoog kunnen oplopen. Dit kan ook uitgedrukt worden in een percentage van de beloning die de speler later zal ontvangen, of dit kan ook een bedrag zijn dat de speler moet betalen voor hij weg kan. Dit wordt dus van de speler geëist. Het betreft hier een schuld van de speler, zodat de club geen transfersom eist. In de praktijk zal natuurlijk de club voor wie de speler gaat spelen deze som betalen, zodat deze club weer een vordering krijgt op de speler.

2) Er kan ook met de speler een kontrakt gesloten worden om als manager voor de speler op te treden, en om als bemiddelaar op te treden voor het bezorgen van een club voor de speler. De vergoeding kan uitgedrukt worden in een vast bedrag of in een percentage van hetgeen de speler krijgt voor de overgang, alsook een percentage op de latere verdiensten van de speler.

Deze contracten kunnen betekend worden aan de club die de speler betaalt. In het contract doet de speler afstand van zijn vordering tot beloop van het verschuldigde bedrag aan zijn vroegere club.

3) Er kan ook een contract gemaakt worden zoals gebruikelijk is in de showwereld. Een platenfirma maakt een contract van b.v. 20 jaar met een zanger of zangeres. In dit contract kan dan een afkoopwaarde of boete voorzien worden, die eventueel afneemt met het verloop van het contract. De speler zal in principe dit bedrag moeten betalen, doch dit zal normaal door de nieuwe club terugbetaald worden. In de showwereld werkt dit principe zonder problemen, terwijl hier toch ook dikwijls grote bedragen mee gemoeid zijn.

Gustaaf Korstanje, Antwerpen.