De wereld aan hun voeten

Twee binken, jong en schathemeltjerijk. Ze gaan de wereld veranderen. Ze hebben de sleutel tot efficiëntere informatiesystemen voor banken en beurzen, wereldwijd. Klanten en investeerders luisteren ademloos naar hun verhaal. En zo komt het dat The Capital Markets Company twee jaar na de start al meer dan 30 miljard frank waard is.

“Geef mij 500 mensen en een barkruk en ik hou ze in de ban met een verhaal,” zegt Rob Heyvaert (36), de oprichter en chief executive officer (CEO) van The Capital Markets Company ( Capco). Zoals die zondagavond, in het Capco-café op de Antwerpse cultuurmarkt. Vanop een tafel declameerde Heyvaert er zijn ambities op de tonen van trendy techno: “Heel weinig mensen worden wakker met het idee dat ze de wereld willen veranderen. Ik dus wel.” Het is meer dan cafépraat: van aan de toog luistert een indrukwekkende verzameling financieel talent geboeid mee.

De wereld die Rob Heyvaert wil veranderen, is die van e-finance. Zijn verhaal is er een waarin informatietechnologie de manier van werken van banken, beurzen en kapitaalmarkten op zijn kop zal zetten. “We staan aan de vooravond van een revolutie,” denkt ook Philip Ghekiere, ex- Loeff Claeys Verbeke en nu een van de toppartners in Capco. The Capital Markets Company wil de bouwstenen voor de nieuwe financiële architectuur leveren – strategieën van banken en beurzen uittekenen, hun softwaresystemen efficiënter maken en de verwerking van hun transacties (backoffice) voor zijn rekening nemen.

Analisten schatten dat Capco zich alleen al in Europa in een markt van 15 tot 20 miljard dollar beweegt. McKinsey, SunGard, Andersen Consulting en de ‘big five’ managementadviseurs vissen in die vijver, maar ook OM Gruppen, de Zweden die vorige week een bod lanceerden op de Londense beurs (zie ook blz. 154). Capco, dat in juli zijn tweede verjaardag vierde, pikt daar al een aardig graantje van mee: de omzet moet stijgen van 30 miljoen dollar in 1999 naar 100 miljoen in 2000, dankzij contracten met onder andere de Britse settlementorganisatie Clearstream, KBC, Deutsche Bank, Citigroup, Nasdaq, Goldman Sachs, Bank Degroof, Fortis, ING. Het businessplan van 1999, dat volgens de raad van bestuur eerstdaags opwaarts herzien wordt, rekent met een omzet van 601 miljoen dollar over vijf jaar en een winst van 65 miljoen dollar. “Volgend jaar moet Capco in elk geval break-even draaien,” zegt Heyvaert.

Ook investeerders

geloven het verhaal van Heyvaert. Twee maanden na de oprichting van Capco betaalde het durfkapitaalfonds Mercator & Noordstar 740 miljoen frank voor een participatie van 20%. In mei 2000 legde Thomas Weisel, een gereputeerde Amerikaanse venture capitalist, 80 miljoen dollar voor 13% van de aandelen neer. Ook Mercator & Noordstar heeft nu een belang van 13%, verschillende financiële instellingen (waaronder KBC Securities, Fortis, ABNAMRO en Artesia) hebben 8%, enkele Amerikaanse investeerders participeren voor 5%, Capco Stichting, waar privé-investeerders en het personeel in zitten, heeft 9% in handen, en de aandeelhouders van het overgenomen Scorpio 3%.

Twee jaar na zijn oprichting is Capco al minstens 30 miljard frank waard (zie grafiek: Multimiljonair in vier bedrijven) – qua beurswaarde is het bedrijf vandaag de evenknie van het negentigjarige Arbed. Niet slecht voor een bedrijf dat in juli 1998 begon met een startkapitaal van 20 miljoen frank, geïnvesteerd door Red Mountain Holding en Smuggler Holding, de holdings van Heyvaert die nog altijd 35% à 40% van Capco controleren (zie organigram). Vandaag is hun belegging ruim 10 miljard frank waard. Heyvaerts holdings, die ook mee investeerden in de tweede en de derde kapitaalronde, realiseerden (op papier) op hun investering van in totaal 200 miljoen frank een aardige return on investment van bijna 5000% op zijn investering in Capco. En de waardering stijgt nog altijd exponentieel. “Maar ik hoef het al lang niet meer voor het geld te doen,” haalt Heyvaert de schouders op. “Mij gaat het vooral om het gevoel, dat ik de bouwstenen lever voor de toekomst van de kapitaalmarkten.” Heyvaert heeft in elk geval ook financiële analisten kunnen overtuigen. “The Capital Markets Company kan een enorm succesverhaal worden,” zegt een analist. “Heyvaert drukt het relatief grote risico op een verkeerde afloop door zich te omringen met een pak ervaring.”

“Nog een pintje, Nick en Philip?” vraagt Rob. Nick Hahn, zijn marketingdirecteur die ooit de marketingstrategie voor Coca-Cola uitstippelde, en Philip Ghekiere hebben nog dorst. Capco-toppers spreken elkaar steevast bij de voornaam aan: of ze nu Joe Anastasio heten, een voormalig topman bij de zakenbank JP Morgan, Erwin De Keyzer (ex- Euroclear), Jos Schmitt (ex- Belfox), Charlie Kealing of Paul Reyniers (allebei gewezen kaderleden van PricewaterhouseCoopers), Diederik Bostoen (ex-Bank Degroof), Martha Goss (ex- Booz, Allen & Hamilton) of John Owen, vroeger topman bij Bankers Trust. Heyvaert heeft inmiddels 46 partners rond zich verzameld. Elk van hen kreeg een stukje van Capco, een belang (samen bijna 15 %) dat inmiddels dus miljoenen waard is.

“Partnerships werken, ook met topmensen,” zegt Heyvaert. En als hij zich vergist, reageert hij pijlsnel. Bij Cimad, zijn eerste softwarebedrijf, spande Heyvaert ooit General Electric voor zijn kar, maar toen bleek dat de Amerikaanse gigant het bedrijf weinig bijbracht, stuurde hij hen resoluut wandelen. Ook bij Capco is niemand zeker van zijn zitje. Heyvaert: “Niet alle partners zijn top of the bill. Momenteel heeft er nog geen enkele partner afgehaakt, maar we hebben er wel al drie gevraagd om zich te herpositioneren.”

Door toptalent aan

te trekken vecht Capco een dure oorlog. Dat is een bewuste strategische keuze. “Menselijk kapitaal is voor een bedrijf van de nieuwe economie wat de hoogovens voor de staalfabriek waren,” zegt Philip Ghekiere. “Neem gewoon de besten, en de rest volgt vanzelf,” vult Heyvaert aan. Toptalent geeft Capco rechtstreeks toegang tot de kantoren van de CEO’s van de grote klanten. “Wilt u uw backoffice performanter maken? Praat even met Erwin De Keyzer,” lijmt Heyvaert een grote bank. “U wilt de afwikkeling van uw orders goedkoper maken? Bel even met Jos Schmitt,” overdondert hij een beurstopman. Rob Heyvaert weet hoe hij de beslissingsmakers van de financiële wereld moet overtuigen van het verhaal van Capco.

Voor hem is het verzilveren van toptalent een beproefde methode, want ook bij Cimad aarzelde hij niet om topmensen boven de marktprijs te betalen. “Toch is Capco niet de reïncarnatie van Cimad,” verzekert Heyvaert. “Capco is een andere dimensie: vroeger ging ik experts halen bij de Generale Maatschappij, nu koop ik ze weg bij Morgan Stanley. Ik vind Capco een bedrijf van wereldklasse. De financiële wereld wil trouwens kwaliteit, geen geklooi.”

In de e-financewereld gaat het zo snel dat geen enkele CEO het zich kan veroorloven om niet naar het verhaal van specialisten te luisteren. Banken en beurzen zijn immers IT-bedrijven, de uitbouw van de softwaresystemen is voor hen van strategisch belang. “Op termijn zal de computer elke financiële verrichting kunnen uitvoeren,” zegt Jozef Van den Nieuwenhof, directeur bancaire organisatie en informatica bij de Belgische Vereniging van Banken ( BVB). Een bedrijf als Capco levert dus de bouwstenen voor de kernactiviteit van de spelers in de financiële markten. Zo probeert Capco vandaag het ‘T+1’-concept te verkopen – de volledige afwikkeling van een volledige transactie op dezelfde dag – of zelfs zijn ‘T+0’-idee – de verwerking van transacties in real time. Vandaag duurt de afwikkeling drie dagen, waardoor de transacties volgens een studie die Capco uitvoerde voor de Amerikaanse Securities Industry Association ( SIA) 2,7 miljard dollar per jaar meer kosten en 850 miljard dollar meer risico dragen. Voor de omschakeling naar T+1 zal de financiële sector wel gigantisch moeten investeren – 8 miljard dollar, becijferde Capco in dezelfde studie.

Kan Capco dan

precies voorspellen hoe en wanneer de kapitaalmarkten zullen evolueren? Neen. Niemand kan dat. De grens tussen de visionair en de pokerspeler Heyvaert is dus flinterdun. “Heyvaert verkoopt luchtkastelen alsof ze al gebouwd zijn op stevige rotsen. Maar de nieuwe economie draait nu eenmaal op mensen en hun ideeën,” zegt een insider. Heyvaert ontkent het niet: “Als ik een idee heb, denk ik dat het al uitgevoerd is.”

“Of we zeker zijn dat onze visie de juiste is? Neen,” bekent Jos Schmitt. “We zijn ervan overtuigd dat ze voor 80% correct is.” Maar omdat niemand het juiste antwoord kent, kan de visie van Capco nooit getoetst worden en kan Capco schipperen en zelfs nu en dan eens in de fout gaan. Heyvaert heeft Capco bewust gemanoeuvreerd in een markt waar de klant veel geld wil besteden – een Europese grootbank, bijvoorbeeld, spendeert gemiddeld 200.000 frank per minuut aan informatietechnologie – zonder dat iemand kan controleren of de leverancier levert wat de klant nodig heeft. Eenmaal de klant de visie van Capco op de e-financerevolutie gelooft en onderschrijft, hangt hij voor jaren aan Capco vast. En pas dan moet Capco een strategie ontwikkelen of een softwaresysteem op poten zetten. Of hoe Capco de beer pas schiet als de huid al verkocht is.

En als de visie van Capco de juiste blijkt, kan het bedrijf een quasi-monopolie in de e-finance ontginnen. Dat wordt Capco in de kapitaalmarkten wat Cisco voor telecommunicatie is. ” The winner takes it all is ook in de kapitaalmarkten het credo van de goeroes van de nieuwe economie,” zegt een topman uit de bankwereld.

Om de beer te kunnen schieten, moet Capco voldoende vuurkracht in huis hebben. Eind 2000 moet Capco 1000 mensen in dienst hebben, eind 2001 moet het contingent werknemers alweer verdubbeld zijn, tegen 2004 wil Heyvaert een bedrijf hebben met 4000 mensen in alle uithoeken van de wereld. Snel groeien is van levensbelang voor een technologiebedrijf, want het moet de time to market zo kort mogelijk houden. Het is de kracht van Heyvaert dat hij niet alleen het talent binnenhaalde, maar dat hij ook geldschieters kon overtuigen om Capco’s groei te financieren.

Anders dan vele andere bedrijven uit de nieuwe economie maakt Capco bovendien niet de fout om het opgehaalde geld te snel te verbranden. Heyvaert vond een oplossing in body shopping: hij haalt mensen binnen die hun eigen omzet meebrengen. De hotshots aan de toog in het Capco-café schrijven zoveel facturen voor consultancy uit, dat het opgehaalde kapitaal volledig in groei geïnvesteerd kan worden. “Daarom groeit geen enkele concurrent zo snel als Capco,” zegt een analist.

Om die groei

te bestendigen en de droom waar te maken, moet Capco nu opschuiven van de consultancy die nu het leeuwendeel van de omzet genereert, naar kant-en-klare toepassingen. Capco heeft vandaag amper twee softwareprogramma’s op de markt. “Maar we schrijven nu eenmaal geen software voor een textielbedrijfje in Kortrijk, maar een marktsysteem voor een grensoverschrijdende beurs,” benadrukt Heyvaert. Toch moeten de software- en de dienstenpoot fors groeien. “Ten laatste binnen vijf jaar moeten ze een even grote omzet boeken als de consultancyafdeling,” vindt Kent Price, ooit Heyvaerts baas bij IBM, nu een investeerder in en nonexecutive director van Capco. “We onderzoeken momenteel of acquisities een rol kunnen spelen.” Totnogtoe kocht Capco maar één bedrijf, de Leuvense softwareontwikkelaar Scorpio. Heyvaert: “Ik geloof niet in omzet kopen. Acquisities hebben alleen zin als het overgekochte bedrijf in de strategie van Capco past.”

Capco lonkt bijvoorbeeld naar de backoffices van de banken. Als Heyvaert de banken zover krijgt dat ze die aan Capco uitbesteden, heeft zijn bedrijf meteen een continue kasstroom die een stuk stabieler is dan de kasstroom uit projecten. Michel Akkermans, een bestuurder van S1, een Amerikaanse internetbank, werd aangetrokken om de raad van bestuur van Capco te versterken: “Slimme jongens in de sector besteden die activiteiten uit. Ze focussen op de klant om te ontdekken waar ze hun geld verdienen.”

Capco wil zelf totaal nieuwe informatiesystemen bouwen waarmee financiële instellingen de verwerking van transacties kunnen uitbesteden. De volgende stap is daarom de oprichting van een durfkapitaalfonds, Capco Ventures, waarin Capco zelf minstens een participatie van 10% neemt. Dat fonds van minstens 300 miljoen dollar moet onder meer bedrijven financieren die software voor die informatiesystemen ontwikkelen. Het is daarom een essentieel onderdeel van de plannen van Capco om de financiële wereld te veranderen. “De ambitie van Capco Ventures ligt niet in de verwachte return van minstens 35%, maar in het vinden van investeringen die een fundamentele impact hebben op e-finance. We moeten zorgen dat we geen ingrijpende ontwikkelingen missen, want in deze branche kan één man in een garage jouw hele concept ondermijnen met een nieuwe technologie,” zegt Ghekiere.

Capco Ventures moet ook klanten voor Capco aanbrengen en de technologie verspreiden. En tenslotte is het fonds een perfecte springplank voor de consultants. Het geeft hen een carrièrepad in Capco’s nieuwe startups. “Je kan partners wel binnenlullen, maar je moet ze ook perspectieven bieden,” zegt Philip Ghekiere.

Het rolmodel voor de durfkapitaalpoot is e-FinanceWorks, een Amerikaans durfkapitaalfonds voor de financiële sector. In e-FinanceWorks hebben Capital Z, General Atlantic Partner, Proxicom en McKinsey de krachten gebundeld.

In mei moet het fonds op poten staan. Michel Akkermans, een oude bekende van Heyvaert, zal het leiden samen met Ghekiere en een derde topman die nog aangeworven moet worden.

Oude getrouwen vragen zich nu al af hoe de ego’s van Heyvaert en Akkermans in één bestuurskamer passen. Heyvaert is niet bezorgd: “Ego’s zijn een goede zaak als je ze op tijd en stond aan de kapstok hangt en vervolgens beslissingen neemt op basis van argumenten.”

Akkermans en Ghekiere moeten de deals op hun haalbaarheid beoordelen.

Bovenal is Capco Ventures een hefboom om nog meer extern kapitaal aan te trekken om de grote droom van de Capco-boys te realiseren. “Want een beursgang is bij Capco ten vroegste in 2002 aan de orde,” zegt Rob Heyvaert. “Een beursgang is nuttig om verhandelbare aandelen te verzamelen en om geld op te halen tegen een hogere koerswaarde. Momenteel is geen van beide aan de orde.” Al zou het hem weinig moeite kosten de beleggers van zijn verhaal te overtuigen. Met of zonder barkruk.

frank demets daan killemaes