De waakhond van Di Rupo bij Financiën

Eric Pompen Eric Pompen is redacteur van Moneytalk

Eric Pompen is redacteur van Moneytalk 12-10-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:52

Net als zijn politieke chef, PS-voorzitter Elio Di Rupo, draagt Jean-Marc Delporte, administrateur-generaal van de belastingen, altijd een vlinderstrikje. Maar deze keer lijkt de stijlvolle apparatsjik van de Waalse socialisten verstrikt te raken in een rekenfout van zijn administratie. Een vergissing van 883 miljoen euro veeg je dan ook niet zo maar onder de mat. Zulke bedragen slaan een bres in de begroting, waardoor het hele land dreigt te over- stromen.

Op steun van zijn voogdijminister Didier Reynders (MR) moet l’oeil de Moscou bij Financiën – in 1995 nog persoonlijk geparachuteerd door de voormalige PS-koning Guy Spitaels – niet rekenen. Tijdens de interpellatie van Carl Devlies (CD&V) in de Kamercommissie op 10 oktober schoof Reynders de schuld van de misser volledig in de schoenen van Delporte. “Toch is deze stommiteit niet de verantwoordelijkheid van één man, maar van het hele directiecomité, inclusief de minister,” repliceert Devlies. “Uit onderzoek blijkt dat zowel de top van de administratie als het kabinet al op 23 mei en 1 juni e-mails met abnormaal positieve cijfers van inkohieringen kregen. Zij hadden toen onmiddellijk moeten reageren.” De christendemocraten, die graag het roer bij Financiën willen overnemen, streven dan ook naar het ontslag van de minister. Devlies: “Zonder voldoende middelen vlak voor de verkiezingen nog cadeautjes – zoals de schoolpremie – uitdelen, kan toch niet.”

Intussen staat de positie van Delporte onder vuur. Sinds het aantreden van de paarse regering woedt achter de schermen een open oorlog tussen het blauwe kabinet en de rode generaal van de fiscus. De benoeming van Jean-Claude Laes – ex-kabinetschef van Reynders en voormalig ondergeschikte van Delporte – tot voorzitter van de federale overheidsdienst (FOD) Financiën zit Delporte nog altijd dwars. “Beide managers werken elkaar voortdurend tegen,” bevestigt Marc Nijs van de christelijke overheidsvakbond CCOD. “Hoe kan je op die manier een mastodont van 28.000 ambtenaren moderniseren? In tegenstelling tot vroeger heeft de reorganisatie van de fiscus – Coperfin genaamd – de top van de administratie volledig gepolitiseerd. Vandaag leiden partijslaven het departement. Zij hebben de noodzakelijke herstructurering van Financiën de nek omgewrongen. Door hun incompetentie zinkt het schip. Zo is de polyvalente invorderingsadministratie, opgericht in december 1998, nog altijd niet operationeel.”

Toch voelt Delporte zich niet bedreigd. Als beschermeling van de Waalse socialisten weet de rode sheriff – rad van tong en arrogant van nature – zich ongenaakbaar op Financiën. Wie aan hem raakt, raakt aan Di Rupo. De plichtsgetrouwe soldaat voert de richtlijnen van zijn partij nauwgezet uit. Zo verdedigde hij midden jaren negentig de invoering van een vermogensbelasting, verbood de fiscale ambtenaren mee te werken aan commerciële publicaties, lag aan de basis van het onderzoek naar de Beaulieugroep, startte de Task Force tegen fiscale fraude op en onderwierp de bedrijfswagens aan een belasting op voordelen in natura. De kans is klein dat Reynders als voorzitter van de kleinste coalitiepartner (MR) zijn deelname aan de regering op het spel wil zetten om de oppermachtige Delporte te liquideren. De Vlaamse minister van Cultuur en Sport Bert Anciaux (Spirit) heeft zijn tanden al eens op hem stukgebeten. De toenmalige VU-voorzitter beschuldigde Delporte indertijd zijn medewerking te hebben verleend aan malafide constructies zoals Assubel, Omob en Antverpia. Maar die aanklacht is altijd zonder gevolg gebleven.

Bovendien kan de tweetalige admi- nistrateur-generaal van de belastingen rekenen op de relatieve steun van de administratie. De ambitieuze Delporte werkt hard en nauwgezet. Ondanks zijn gebrek aan delegatievermogen en eigenzinnige aanpak staat zijn deur altijd open voor ondergeschikten. Hij weet wat er leeft op het departement. Bovendien kent Delporte, gewezen kabinetschef van Philippe Moureaux (PS), meer van fiscaliteit dan zijn collega’s in het directiecomité. Maar dat is geen verdienste op zich. Menig belastingadviseur buigt zijn hoofd van schaamte als Delporte op internationale congressen het woord neemt. In vergelijking met buitenlandse collega’s valt zijn knowhow op fiscaal vlak in het niet. Daarom spreekt de huidige topman van de fiscus op tal van seminaries liever over algemene politiek en zijn persoonlijke carrière dan over complexe belastingvraagstukken. Zo stuurde hij op de jongste jaarvergadering van de International Fiscal Association (IFAS) in Buenos Aires zijn kat naar de technische werkgroepen.

Intussen beloont de PS zijn trouwe vazal. Zo kreeg Delporte het voorzitterschap in de raad van bestuur van de Nationale Loterij. Prompt benoemde hij zijn echtgenote Valérie Flohimont tot personeelsdirecteur van de overheidsdienst. Eind vorig jaar kreeg de voormalige lerares Nederlands van Di Rupo als Franstalige – woonachtig in Leuven – de lucratieve doch weinig zinvolle baan van adjunct-gouverneur van Vlaams-Brabant in de schoot geworpen. PS-voorzitter Di Rupo verzorgt zijn netwerk goed. Tegen alle logica van dit land in zwaaien twee Franstaligen de plak op Financiën onder de vleugels van een Waalse minister. Maar voor hoelang nog?