De volgende wedloop naar de ruimte

Nasa, Esa, Jaxa, RKA. Dat zijn de belangrijkste ruimtevaartagentschappen in de wereld. Het zijn de namen die de voorbije vijftig jaar van ruimteverkenning gedomineerd hebben. Maar in de komende vijftig jaar zullen nieuwe namen op het toneel verschijnen. De namen die uit de volgende vijf decennia de geschiedenis zullen ingaan, zijn die van ondernemers, mensen uit de privésector die in de ruimte een mogelijkheid zien om hun activiteiten uit te breiden en enorme rijkdommen te scheppen.

Twee fundamentele realiteiten zullen het ruimteonderzoek voorwaarts drijven. In de eerste plaats is aanzienlijke rijkdom zich aan het opstapelen in de handen van ambitieuze en visionaire individuen, onder wie velen de ruimte tegelijk beschouwen als een avontuur en een plaats om geld te verdienen. Wat vroeger alleen door landen bekostigd kon worden, kan nu ook door individuen gefinancierd worden. Ten tweede beginnen ondernemingen en investeerders te beseffen dat de natuurlijke rijkdommen van de aarde beperkt zijn en stilaan uitgeput raken. Alles waaraan we hier op aarde waarde hechten – metalen, mineralen, energie en bouwgrond – is schier onbeperkt voorradig in de ruimte. Naarmate ruimtereizen betaalbaarder worden, zullen ondernemingen hun blik beginnen te richten op buitenaardse rijkdommen en zal wat eens beschouwd werd als een uitgestrekte woestenij, te maken krijgen met de volgende ‘goldrush’. Een asteroïde met een diameter van een halve kilometer is meer dan 20 biljoen dollar waard aan nikkel, ijzer en metalen uit de platinagroep.

Maar het is niet alleen de economische stimulans: de technologie nadert het kritieke punt waarop het ruimteonderzoek een onvermijdelijk onderdeel van de menselijke vooruitgang zal worden. De wet van Moore heeft ons de exponentiële groei in de computertechnologie gegeven en die heeft op zijn beurt aanleiding gegeven tot exponentiële groei in bijna elke andere technologiesector. Doorbraken in de voortstuwing van raketten zullen ons toelaten om ons steeds verder, sneller en veiliger in de ruimte te wagen. De robotica zal ons helpen om verafgelegen hemel- lichamen te verkennen, in kaart te brengen en er de rijkdommen van aan te boren. Verbetering van de communicatie en van de zogenaamde lifesupportsystemen zal verdere bemande ruimtereizen en uiteindelijk ook de kolonisatie van verafgelegen hemellichamen zoals Mars mogelijk maken. En nu bevindt al die technologie zich in de handen van ondernemers die bereid zijn om risico’s te nemen en dingen te doen die nooit tevoren gedaan werden.

Onlangs heeft de X Prize Foundation samen met Google een prijs van 30 miljoen dollar, de Google Lunar X Prize, uitgeloofd voor het eerste team dat erin slaagt om te landen op de maan, een afstand van 500 meter af te leggen en twee videofotografische ‘mooncasts’ terug te sturen. Merkwaardig genoeg kregen we in de eerste twee weken na de aankondiging meer dan 190 aanvragen binnen uit 25 landen van kandidaat-teams die op zoek waren naar registratiedocumenten. Dat is de nieuwe generatie van entrepreneurs, die de exploratie van de ruimte zullen heruitvinden, net zoals Apple en Dell de computerindustrie op een nieuwe leest geschoeid hebben.

Dat wil niet zeggen dat er voor de overheden geen rol meer weggelegd is. Ze zullen het fundamenteel zuiver wetenschappelijk werk blijven doen en een antwoord bieden op een aantal van de grootste vraagtekens: is er bijvoorbeeld leven op Mars? De overheden moeten de rol van grote klant spelen en zich uit de operationele activiteiten terugtrekken. Net zoals overheidsinstellingen niet hun eigen pc’s bouwen of hun eigen pendelvliegtuigen inzetten, zullen overheden in de toekomst een zitje kopen op commerciële ruimtetuigen en betalen voor een verblijf in een commercieel ruimtestation. Politici zullen bovendien moeten bepalen welke wetgeving er in de ruimte en haar kolonies geldt en hoe er moet gereageerd worden als kolonies er alleen voor gaan en hun onafhankelijkheid uitroepen.

Gaan we dus in de volgende vijftig jaar de verwerkelijking van de sciencefiction meemaken? Vrij waarschijnlijk, al zal dat zelfs nog eng gedacht zijn. Privétoerisme naar de ruimte zal een reële mogelijkheid worden. Met privégeld gefinancierde voorposten voor menselijk onderzoek zullen een vertrouwd gezicht worden aan de nachtelijke hemel en op de maan. De eerste eenrichtingsmissies naar Mars zullen opgezet worden. We zullen de eerste geboorten in de ruimte live meemaken. Mijnexploitaties zullen op de maan als paddenstoelen uit de grond rijzen. Asteroïden zullen opgeëist worden voor hun natuurlijke rijkdommen. En terwijl al die zaken zullen gebeuren, zullen vanuit de beschavingsgrens weer nieuwe opportuniteiten aangedragen worden die we op dit ogenblik zelfs nog niet kunnen bevatten. Tijdens de volgende vijftig jaar zullen we onszelf bevestigen als een ruimtevarende beschaving.

DE AUTEUR IS VOORZITTER EN CEO VAN DE X PRIZE FOUNDATION.