Tom Heyman trok 18 jaar geleden de deur bij Janssen Pharmaceutica achter zich dicht om in de VS aan de slag te gaan bij het moederhuis Johnson & Johnson (J&J). Het werd hem niet overal in dank afgenomen. “Ze beschouwden mij als een buitenbeentje. Soms werd zelfs het woord verrader gebruikt, want het was toen zeer ongebruikelijk om die stap te doen”, herinnert de 52-jarige Heyman zich. Nu is hij opnieuw aan de slag in Beerse, ditmaal als grote baas.
Het langdurige verblijf in de VS heeft niet alleen een Amerikaans paspoort opgeleverd – inclusief stemrecht dat hij vorige week ook gebruikte – maar bovenal een netwerk dat van onschatbare waarde is in Beerse. “Ik ken de sleutelfiguren bij J&J”, zegt de goedlachse bourgondiër.
Heyman volgde deze week Ajit Shetty op. Die heeft Janssen geleid sinds 1994, maar kon dat niet langer combineren met zijn topfuncties bij J&J. Net als Shetty is Heyman hondstrouw gebleven aan Janssen en J&J. De licentiaat rechten (KU Leuven) begon er in 1982 als bedrijfsjurist. “Veel competitierecht, waarbij ik licentie- en distributiecontracten regelde.” Na vijf jaar startte hij de afdeling licenties, aanvankelijk tot ongenoegen van stichter Paul Janssen. Die vond het niet nodig om elders nieuwe producten te zoeken.
De successen van Heyman vielen al snel op in het hoofdkwartier van J&J. Dat haalde hem in 1990 naar de VS. “Mijn mentor en baas, de veel te vroeg gestorven Philippe Vanavermaete, vond het belangrijk voor Janssen om nauwe banden te creëren met J&J.”
Thuishaven
Heyman trok daarop met zijn gezin naar Princeton. “Het zou maar voor drie jaar zijn”, lacht Heyman, die in 1992 verantwoordelijk werd voor business development voor farma bij J&J. Vorig jaar werd hij ook baas van de afdeling onderzoek en vroege ontwikkeling voor ziekten van het centrale zenuwstelsel en interne geneeskunde.
Lang heeft hij niet getwijfeld over het aanbod om Janssen te leiden. “Dit is mijn thuishaven. De emotionele band is gebleven.” Zijn functies bij J&J behoudt hij, dankzij strakke planning en flexibiliteit van de collega’s. Die mogen overigens gerust zijn. “Ik doe niet aan micromanagement. Ik kijk niet voortdurend over hun schouder. Ik omgeef me met mensen die ik vertrouw en laat hen hun ding doen.”
Een termijn is niet afgesproken, maar Heyman wil lang doorgaan. “Ik ben gepassioneerd door wat ik doe.” J&J stuurt zijn werknemers trouwens niet verplicht met pensioen, behalve in het uitvoerend comité.
Zijn benoeming bij Janssen verandert weinig op familiaal vlak. Heyman zal de airmiles blijven opstapelen, maar wel vaker op de werkvloer in Beerse zijn. De gescheiden Heyman heeft twee volwassen dochters. “Ze gingen hun eigen weg.” Intussen heeft Heyman een nieuwe partner, een Antwerpse die hij in de VS heeft leren kennen en die eveneens twee volwassen dochters heeft. Overigens kwam Heyman al regelmatig naar België om zijn moeder, broers en zussen te bezoeken. “En ik had ook de leiding over een businessontwikkelingsgroep hier”, zegt hij.
Praten
Heyman omschrijft zich als introvert, maar praat gemakkelijk. “Ik heb in de VS vele presentaties moeten geven, ook voor het management. Praten werd bijna een tweede natuur. Voor een zaal staan met honderden mensen is geen probleem.”
Heyman, die werd geboren in het Congolese Bukavu maar midden in de onafhankelijkheidsstrijd als peuter naar België terugkeerde, is gepas-sioneerd door de zoektocht naar geneesmiddelen. Dat hij geen wetenschapper is, deert hem niet. “Men moet niet met zwaar wetenschappelijke issues naar mij komen, maar ook niet proberen om me blaaskes wijs te maken. Ik weet na achttien jaar business development welke vragen ik moet stellen.”
Voor sportprestaties moet je niet bij Heyman zijn. Rugproblemen spelen hem te veel parten. Joggen of een enkele keer skiën gaat nog net, zij het ver weg van de bultenpiste. “Ik heb ooit geprobeerd te golfen, maar na de eerste les rolde ik twee dagen op de grond van de pijn.”
Het laat des te meer tijd voor zijn grote hobby: koken. “Ik doe de boodschappen, maak alles klaar, kook én ruim op. Dat is mijn grootste plezier. En ik eet graag”, lacht hij. Daar hoort een goed glas wijn of bier bij. “Tegenwoordig kan je Stella van het vat krijgen in de VS. Ze weten alleen niet hoe ze het moeten schenken.”
En bij een perfecte maaltijd hoort goede muziek. “Ik ben een zeer grote liefhebber van barokmuziek, van Bach tot Henry Purcell, maar luister ook graag naar klassieke rock-‘n-rollmuziek van oude rakkers zoals de Beatles of Led Zeppelin.”
Bert Lauwers
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier