De troeven van Aalst, Mechelen en Leuven

Leuven, Mechelen en Aalst zijn drie zogenaamde Vlaamse centrumsteden. Er is veel dat hen van elkaar onderscheidt. Maar er is veel meer dat hen verbindt, en dan heb ik het niet over de plannen voor nog maar eens een grote ring rond Brussel. Wel is er de specifieke aantrekkingskracht van die drie steden. En dan komt Brussel wel om de hoek kijken.

Het grote voordeel van Leuven, Mechelen en Aalst is hun unieke ligging. Zij vormen een belangrijke tussenschakel tussen hun respectieve achterland en de hoofdstad. Dat is een enorme troef tegen de achtergrond van het stilaan onhoudbare mobiliteitsprobleem. Vlaanderen, een van de drukst bevolkte regio’s ter wereld, slibt dicht. De grote knelpunten zijn bekend, met voorop Brussel en Antwerpen. Talloze studies, plannen en werken ten spijt, neemt het fileprobleem met de dag toe.

Iedereen heeft daar last van, te beginnen met de vele pendelaars. Waar men pakweg twintig jaar geleden met de wagen nog in een goed kwartier vanuit die drie steden in Brussel geraakte, is dat vandaag al snel een half uur. Gebeurt er een ongeval, begint het te regenen of te sneeuwen, of is er een manifestatie in Brussel, dan weet men niet meer of en wanneer men ter bestemming zal aankomen.

Er bestaan tal van alternatieven om dit transportprobleem aan te pakken: openbaar vervoer, thuiswerk, carpooling,… Maar die hebben elk hun serieuze beperkingen. De Vlaming die elke dag op weg moet naar Brussel, doet dat met steeds groeiende tegenzin.

De Vlaming zoekt zelf andere oplossingen. Bijvoorbeeld door elders een job te zoeken. Werkgevers stellen dat ook vast. Steeds meer bedrijven verlaten daarom Brussel. Het feit dat deze stad – in feite 19 baronieën – steeds onveiliger wordt, steeds vuiler, steeds slechter bestuurd, geeft hun extra argumenten.

De meeste Vlamingen voelen zich al lang niet meer thuis in Brussel. Voor vele Vlamingen is het ook al lang niet meer hun hoofdstad. Een Vlaming die uitgaat of wil shoppen, doet dat zelden of nooit in Brussel. Dat is ook logisch: waarom een moeilijke verplaatsing maken, als je dat ook perfect in je buurt kan doen, én in je eigen taal.

Dat alles biedt mogelijkheden voor Aalst, Mechelen en Leuven. De voorbije jaren hebben hun stadsbesturen dat ook begrepen en grote inspanningen geleverd om hun stad op te waarderen. Ook bedrijven zien dat in. Steeds meer ondernemingen verhuizen hun zetel naar die steden. Jongeren beginnen geen zaak meer in Brussel, maar elders. Bedrijven die hun geboortestek zijn ontgroeid, kijken ook al steeds minder naar de dure hoofdstedelijke regio.

Door de nieuwe communicatietools maakt het ook steeds minder uit van waar men werkt. Jongere medewerkers komen ook liever met de fiets naar een werkplek die bij voorkeur in een groene en mensvriendelijke omgeving ligt.

Dat alles maakt dat het een zeer verstandige keuze van de VRT zou zijn om zijn nieuwe omroepcentrum onder te brengen in bijvoorbeeld Mechelen. Naar het voorbeeld van Hilversum in Nederland. Niets belet dat de politieke redactie een hub heeft in Brussel, zoals de redacties van de Nederlandse omroepen die hebben in Den Haag. De VRT heeft in deze een voorbeeldrol te spelen. Door zich te vestigen in bijvoorbeeld Mechelen, wint iedereen. De levenskwaliteit van de medewerkers zal er met reuzensprongen op vooruitgaan. Ook de overheid moet het voorbeeld geven. Waarom het gros van de ambtenaren elke dag naar Brussel sturen? Werk in eigen streek biedt tal van voordelen, ook voor de lokale middenstand, horeca en andere economische spelers. De al gedecentraliseerde diensten bewijzen dat elke dag.

Hier ligt een grote communicatieopportuniteit voor Aalst, Mechelen en Leuven: kom naar hier, kom hier werken, wonen en winkelen! Bij uitbreiding geldt dat trouwens voor alle centrumsteden.

De auteur is expert in reputatiemanagement, CEO van A&A en gastdocent aan diverse universiteiten.

Een Vlaming die uitgaat of wil shoppen, doet dat zelden of nooit in Brussel.