De smaak van Mayo

Over het voormalige treintraject van Westport naar Achill Island in Ierland loopt een fietsroute te midden van een adembenemend landschap. Onderweg kan de fietser de streekproducten van het graafschap Mayo proeven.

Het betere bochtenwerk, hoewel het fietspad kaarsrecht is. De oorzaak van het gemanoeuvreer: schapen die in alle mogelijke richtingen ons pad kruisen. We rijden met de fiets van Mulranny naar Achill Island, het grootste eiland van Ierland, in het noordwesten van het graafschap Mayo. Het traject voor vandaag is twintig kilometer lang en voert langs Clew Bay en het Nephin National Park. Er zijn nauwelijks hellingen. Langs de weg steken boeren turf, hun schapen lopen nonchalant over berg en dal. Dit is genotsfietsen.

Een unicum in Ierland

Dat genot kreeg in Mayo een extra zetje met de lancering van de Gourmet Greenway, een autovrij fietspad van 43 kilometer, dat langs vijftien producenten van lokale producten loopt. De initiatiefnemer is Suzanne O’Brien, de marketingmedewerker van het Mulranny Park Hotel, dat ook langs de Greenway ligt. “Eind negentiende eeuw bouwden de Ieren de Midlands Great Western Railway, een spoorweglijn die Westport met Newport, Mulranny en Achill Sound verbond”, zegt O’Brien. “De economie van het hele graafschap Mayo profiteerde van die ontsluiting, maar toch werd de spoorweglijn nooit echt een succes. Ze beleefde haar zwanenzang in 1937, toen er wegen werden aangelegd en de spoorverbinding haar nut verloor. Maar het traject heeft een tweede leven gekregen: het is nu een perfect onderhouden fietspad, dat loopt door een adembenemend decor — een unicum in Ierland. Het Mulranny Park Hotel was oorspronkelijk een spoorweghotel. Vandaag trekken we vooral fietstoeristen aan, die ook van de streekproducten willen genieten.”

Het mooiste en het beste

Aan Achill Sound rijden we over een brugje dat ons naar Achill Island brengt, een van de mooiste stukken natuur die in Ierland te vinden zijn. Op Achill woont en werkt Gerard Hassett, de eigenaar van de visrokerij Keem Bay Fish Products. “In de herfst roken we kippers, tot de vangstquota van de haringen bereikt zijn. Makreel en zalm roken we het hele jaar door.” In een oven verbrandt hij gedroogde eikkrullen. Daarbovenop komt vochtig eikzaagsel. De rook wordt via een ventilator langs vier plateaus verse zalm gevoerd. “Na een uur of zes zijn ze klaar. We roken ze koud, maar ook warm. Proef maar.” We krijgen enkele sappige stukken gerookte zalm: het aroma is zacht en toch intens.

Gourmet Greenway combineert het mooiste met het beste. De fietsetappes die van Achill via Mulranny naar Newport en tot Westport lopen, voeren ons door een oogverblindend landschap. De producten die dat land en de zee voortbrengen, zijn stuk voor stuk van topkwaliteit. Even buiten Newport woont en werkt Padraig Gannon, die al zijn hele leven verzot is op oesters. “Het is hard labeur”, zegt hij, als hij zijn oude Massey-Fergusson de schuur uitrijdt en tot aan de waterlijn van Clew Bay loodst. Hij draait netzakken om waarin jonge oesters liggen te rijpen. “Drie jaar lang krijgen ze de tijd om volwassen te worden.” Hij snijdt er enkele open. “Eet ze met wat bruin brood en een glas Guinness.”

Belgisch bier

We stoppen een doos met twaalf oesters in onze fietsmand en rijden tot aan Nevin’s Newfield Inn, een Ierse pub waar mannen met dikken buiken de hele voormiddag naadloos overspringen van filosofie op rugby en op politiek. We vragen de waard enkele oesters te serveren bij een Guinness. Of twee.

Bier is niet alleen een product waar de Ieren prat op kunnen gaan. Niet ver van Westport, het zuidelijke eindpunt van de Gourmet Greenway, woont een Vlaamse dierenarts die met lokaal bronwater bier brouwt. Bart Adons begon deze zomer met collega-dierenarts Killian de brouwerij Mescan in een schuur van zijn boerderij. “Ons bronwater komt van Croagh Patrick, de Ierse heilige berg die hier vlak naast ligt”, zegt Adons. “Ik koop mout en hop in België en brouw hier een blond bier van 6 graden, een witbier van 4,5 graden, een blonde tripel van 8 graden en een rode tripel van 8 graden.” De vergunning komt later dit jaar in orde, en Adons en Killian willen met hun pittige bieren zowel de lokale markt veroveren als exporteren naar België. Niet dat hij België mist: “Ik werkte in Afrika en kon in België niet meer aarden. Via Oxford ben ik in Ierland beland. Ik houd van de rust en de natuur. Ik kan hier klimmen en surfen.”

We legen ons glas blonde tripel en klimmen weer op de fiets. In Westport stappen we af bij Cronin’s Shebeen, volgens zijn reclameslogan een van de beste visrestaurants van Ierland. Een shebeen was vroeger een illegale drinkplaats. Cronin’s Shebeen ligt aan de voet van Croagh Patrick, en wat er wordt geserveerd, mag het daglicht wel zien: we krijgen gerookte zalm en traag gegaard lam van Kelly’s Butchers, een ambachtelijke slagerij in Newport. We proeven ook black pudding, bloedworst met zeealgen. Nog één Guinness — “ach, het is toch zo’n licht biertje, sir” — en we rijden terug. Het lijkt alsof de Greenway plots een stuk langer is geworden.

AART DE ZITTER, FOTOGRAFIE THOMAS DE BOEVER

De Midlands Great Western Railway is nu een perfect onderhouden fietspad dat loopt door een adembenemend landschap.