De Senior Tour in het paradijs

De vijftigplussers hebben Mauritius uitgekozen om aan het nieuwe seizoen te beginnen. De overwinning ging naar Kevin Spurgeon, maar good old Sam Torrance blijft op poleposition.

Seizoen 2010 van de European Senior Tour begon vorig weekend op de uitmuntende Legends Course van het Constance Belle Mare Plage Resort op het eiland Mauritius. Daar werd de eerste editie georganiseerd van de Mauritius Commercial Bank Open en de overwinning ging naar de Engelsman Kevin Spurgeon (zes slagen onder de par over drie ronden). Tweede was zijn landgenoot Gordon J. Brand (-5). De beste senior van het moment is evenwel de Schot Sam Torrance, kapitein van het winnende team in de Ryder Cup 2002 en voor de derde keer op rij winnaar van de Orde van Verdienste van de Senior Tour in 2009 (170.696 euro). Op de Legends Course, waar een prijzenpot van 230.000 euro te verdelen viel, werd hij derde ex aequo. Ook tennislegenden als de Italiaan Costantino Rocca of de Ier Eamonn Darcy waren van de partij.

De Legend Course, een parcours dat werd uitgetekend door de Zuid-Afrikaan Hugh Baiocchi, zorgde weer voor een genadeloze schifting. Het oogt allemaal wel heel paradijselijk, maar het parcours ligt vol waterhindernissen en is bovendien behoorlijk smal. Wie bij de afslag niet tot bij de fairway raakt, vindt zijn bal vaak niet meer terug.

“Het is een fantastisch oord om aan het seizoen te beginnen”, zei Torrance (56). “Tijdens de winter komen almaar meer spelers er trainen op de twee championship courses van Belle Mare Plage, een plaats die alle pro’s en amateurs ondertussen al kennen. Je speelt er in ideale omstandigheden en de lokale bevolking is heel vriendelijk.”

Kevin Spurgeon (54) is de zoon van de vroegere coach van voetbalclub Ajax Amsterdam, ergens in de jaren zestig. Het was zijn eerste titel bij de Seniors. “Het is een fantastisch gevoel om bij de start van mijn derde seizoen in de Senior Tour meteen te winnen. Ik kon de tranen niet bedwingen, echt waar, zo geëmotioneerd was ik. Op de eerste negen holes kwam ik er trouwens niet aan te pas. En zondag begon ik heel slecht: vier bogeys op de eerste acht en maar één birdie. Maar dan kon ik me hervatten en sloeg ik de par op de laatste hole, die heerlijke par 5, een rechtse dog leg langs de grootste waterplas van het terrein. Ik sloeg met een ijzeren 8 en ging van op 50 meter naar de vlag. Die laatste slag was de moeilijkste, want ik was zeer nerveus. Iedereen stond te kijken en mijn vrouw stond tussen de menigte. Ik had al goed mijn boterham verdiend in deze Tour, maar nog nooit ge- wonnen…”

John Baete