DE SCHATBEWAARDER

“Het lag nooit in onze bedoeling te speculeren. Begin de jaren negentig was de euforie echter groot rond de wisselkoersconvergentie binnen het Europees Monetair Systeem ( EMS). Nu is onze politiek op het vlak van schuldbeheer zeer conservatief.”

Zo becommentarieert Jean-Pierre Arnoldi (55 j.), de opvolger van Grégoire Brouhns als administrateur-generaal van de Schatkist, de beruchte swap-affaire waarbij de Schatkist en dus de belastingbetaler ettelijke miljarden verloor door te speculeren op de Europese wisselkoersconvergentie. De zaak schopte een deuk in de sterke internationale reputatie op het vlak van het schuldbeheer van de Schatkist.

Jean-Pierre Arnoldi vervoegde de rangen van de Schatkist in 1970. De gediplomeerde in de politieke en diplomatieke wetenschappen ( ULB) speelde aanvankelijk met de idee diplomaat te worden. Zijn interesse voor de financiële wereld besliste er anders over. Nadat de geboren en getogen Brusselaar er twee jaar in de verzekeringswereld had opzitten, aarzelde hij niet toen het ministerie van Financiën hem, na een succesvol examen in de bestuurswetenschappen, een plaatsje bij de Schatkist aanbod. Jean-Pierre Arnoldi: “Die beslissing heb ik me in de voorbije dertig jaar nooit beklaagd.”

De huidige administrateur-generaal startte er zijn carrière bij de dienst internationale betrekkingen. “De kleinste maar interessantste cel bij de Schatkist. Ik voelde me thuis in de teamgeest die er heerste. Ook vandaag tracht ik de traditionele piramidestructuur te doorbreken.” Arnoldi verzorgde er mee de contacten met het IMF, de Wereldbank en de landen waaraan België financiële steun verleende. “Ik reisde meermaals de wereld rond, al zag ik vaak niet meer dan de luchthavens en de weg naar hotel of vergaderplaatsen,” blikt Jean-Pierre Arnoldi terug. In 1991 schoof hij door naar het hoofd van de dienst. Vooraleer hij vorig jaar administrateur-generaal werd, had Jean-Pierre Arnoldi het in 1996 al geschopt tot directeur-generaal van de dienst Schuldbeheer, naast de Thesaurie de tweede grote dienst van de Schatkist.

De grootste uitdaging voor het schuldbeheer vandaag bestaat erin efficiënt gebruik te maken van de euromarkten. Jean-Pierre Arnoldi: “Door de komst van de euro evolueerden we van een monopoliespeler in de kleinere markt van de Belgische frank naar een middelgrote speler in de grote euromarkt. Dat impliceert dat we ons product goed moeten promoten.”

Enigszins verrast merkte Arnoldi dat de grote investeerders in de nieuwe euro-omgeving wel pap lusten van het Belgische papier. Jean-Pierre Arnoldi: “Onze wekelijkse behoefte aan schatkistpapier is bijvoorbeeld vijf à zes keer gedekt.” Dat belet niet dat de torenhoge schuldenberg de overheidsfinanciën kwetsbaar maakt voor renteschommelingen. Dit jaar moet er bijvoorbeeld 1100 miljard frank worden geherfinancierd. Jean-Pierre Arnoldi: “We trachten de schuldaflossingen gelijkmatig over de tijd te spreiden. De kans dat het tekort boven de 3% uitstijgt door renteschommelingen – bij een gelijkblijvend begrotingsbeleid – bedraagt vandaag slechts 4%.”