De risico-averse vastgoedman

Hans Brockmans redacteur bij Trends

redacteur bij Trends 15-06-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:51

Wereldhave Belgium riskeert ontbinding,” zo stond het in De Tijd. Heel wat analisten verslikten zich in hun ontbijtkoffie vorige week donderdag. Het parket zou de vereffening eisen omdat de vastgoedbevak de frauduleuze opbrengst van een kasgeldvennootschap heeft geïnvesteerd in een winkelcentrum. “Wereldhave is voor 68 % aandeelhouder van de Belgische bevak. Dat het bedrijf in een financieel schandaal terechtkomt, verrast me compleet,” zegt analiste Joekie Brons van Petercam Nederland. “Wereldhave heeft een degelijke, redelijk conservatieve reputatie en niet het imago de kantjes eraf te lopen. Chief executive officer Gijs Verweij is ook een atypische vastgoedman, die er allesbehalve flamboyante praktijken op nahoudt. Zijn bescheiden aanpak past perfect in de stijl van het huis.”

Verweij (60) startte na zijn studies Bouwkunde (Tilburg) bij de Bataafse Aanneming Maatschappij (BAM), om in 1977 bij Wereldhave te beginnen. Als katholiek en Zeeuws-Vlaming voelt de gewezen hockeycoach zich naar eigen zeggen perfect thuis in België. Hij was al directeur toen Wereldhave – dat toen nog geen bevak in België had – in mei 1993 een gebouw (Wetstraat 84/86) onderbracht in een aparte vennootschap, Seceurimmo. Het was de bedoeling dit als vastgoedcertificaat op de markt te brengen. Dat lukte niet, omdat de rentestijging roet in het eten gooide. Het gebouw werd daarom in september 1993 verkocht aan Comuele (dat overigens later zelf in een walm van schandalen failliet ging). Wereldhave verkocht de aandelen Seceurimmo in december 1993 aan Jarl A. De Zweed liet het bedrijf met een lege kas achter, waarop het failliet ging.

Wereldhave zou met de opbrengst van de aandelenverkoop een week later het winkelcentrum Belle-Ile in Luik hebben gekocht. Het Brusselse parket vordert in het dossier de verbeurdverklaring van het gebouw, omdat het betaald zou zijn geweest met fiscaal verduisterd geld.

Verweij is sinds eind 2005 ook gedelegeerd bestuurder van de bevak (een benoeming die naar eigen zeggen niets te maken heeft met de huidige moeilijkheden). “Voor alle duidelijkheid: bij de verkoop van Seceurimmo was er nog geen akkoord over de aankoop van dat winkelcentrum. Stel dat we toch zeker waren geweest. Dan hadden we toch nooit aan de Zweed verkocht, omdat we dan zelf de opbrengst van de aandelenverkoop fiscaal voordelig hadden kunnen herinvesteren.”

Verweij wijst erop dat de operaties te goeder trouw waren uitgevoerd. Wereldhave liet zich adviseren door topmensen als advocaat Reinhold Tournicourt (nu Monard-D’Hulst) en Ernst & Young. “Had de Zweed zich aan de regels gehouden, dan had ik nu dit gesprek niet met Trends moeten voeren,” zegt Verweij verontwaardigd.

Het parket vermoedt dat de operaties rond Seceurimmo van bij het begin een frauduleuze bedoeling hadden. Een waarnemer: “De Zweed verkocht de kasgeldconstructies als zoete broodjes en heel wat ondernemers zagen de kans schoon om fiscale opbrengsten weg te werken. Ook Wereldhave lijkt in deze val te zijn getrapt.”

Verweij noemt deze redenering flauwekul. “Een onderzoeker liet me ooit verstaan dat er waarschijnlijk geen onderzoek was opgestart als er alleen die ene transactie was geweest. Hadden we ook maar vermoed dat er iets fout mee was, dan waren we er uiteraard nooit aan begonnen. Om te beginnen, zouden we nooit de reputatie van Wereldhave te grabbel gooien. En voor alle duidelijkheid: ik verdien als niet-aandeelhouder geen eurocent aan die transactie. Ik heb de indruk dat het parket achter Wereldhave aan gaat, omdat we in dit dossier de enige partij zijn waarop de fiscus zich financieel kan verhalen.”

Verweij noemt de hetze rond de deals trouwens oud nieuws. De fiscale moeilijkheden werden bij de beursgang van de bevak (1998) vermeld. In 1999 verscheen al een krantenbericht over de affaire naar aanleiding van de eerste huiszoeking. Naar verluidt, sleept het onderzoek aan, omdat er ook een Luxemburgse bank bij betrokken is. “Die zaak speelt ons behoorlijk parten,” klaagt de Wereldhavetopman. “Ik wil graag dat het parket een eindvordering treft, zodat we ons eindelijk in de rechtbank kunnen verdedigen. We kunnen niet optreden tegen het gebrek aan concrete acties van het gerecht. Onbehoorlijk bestuur noemen we dat.”

Verweij zegt geen strategische informatie te hebben achtergehouden. Maar: “Hadden we op voorhand geweten dat er zo’n commotie zou ontstaan, dan waren we misschien beter explicieter geweest.”

Dat de Commissie voor het Bank- en Financiewezen Wereldhave onder ‘verscherpt toezicht’ plaatst naar aanleiding van de krantenberichten van de voorbije week noemt Brons (Petercam) “het schoonvegen van het eigen stoepje”. Immers: “Wereldhave heeft altijd correct gecommuniceerd over het onderzoek.”

Collega Rogier Quirijns van ABN Amro bevestigt: “Als Wereldhave geen melding maakt van het feit dat het parket een ontbinding eist, gelooft het management oprecht dat het onderzoek geen probleem zal opleveren. Wereldhave zou nooit met opzet problemen verdoezelen. Dat vloekt totaal met de bedrijfsfilosofie, die extreem risico-avers is. Verweij is trouwens vooral de vastgoedman, en minder een financier die risico’s durft nemen. Ik vind eerlijk gezegd dat hij dat gerust wat meer mocht doen, want de vastgoedactiviteiten kabbelen erg rustig.”

Verweij zweert bij een gezonde balans. “Ik heb weinig met analisten. Misschien willen ze dat ik me in de schulden steek om zwaar te investeren. Maar ik zit hier, en zij niet. En mijn aandeelhouders staan achter deze strategie.”