De reuzen worstelen

De leiders van India zijn blij dat 2012 achter de rug is. Corruptieschandalen, afnemende groei, zwaarmoedige investeerders, de afglijdende roepie, massale stroomonderbrekingen, een geblokkeerd parlement, geroep om het ontslag van premier Manmohan Singh,… De vraag is of het in 2013 wel beter wordt.

De auteur is correspondent van The Economist in Delhi.

De politieke vooruitzichten zijn alvast somber, vooral voor de Congrespartij. Er wordt op gespeculeerd dat de leidende partij nog voor het einde van haar termijn in mei 2014 de handdoek moet werpen, gedwongen door coalitiepartners die dromen van vervroegde verkiezingen om dan tot een regering met een boel regionale partijen toe te treden. Het is mogelijk, maar onwaarschijnlijk. Verkiezingen betekenen kopzorgen en heel wat politici hoeden zich voor een vervroegde stembusgang.

Zelfs als de Congrespartij haar tweede vijfjarige regeertermijn op rij kan volmaken en de stokoude Singh het kan uitzingen, dan nog wachten vervelende momenten. De campagne voor de volgende algemene verkiezingen komt op gang, net op het ogenblik dat de bezorgdheid over de economie toeneemt.

De begroting die in maart opgemaakt wordt, is cruciaal. Minister van Financiën Palaniappan Chidambaram staat onder zware druk om met een aantal leuke dingen voor de dag te komen. De Congrespartij kreeg een verrassend groot mandaat toen ze in 2009 herkozen werd en dat was grotendeels te danken aan een banenplan voor dorpelingen, nog altijd twee derde van het kiespubliek.

De Congrespartij wil die truc graag herhalen. Misschien stort ze wel geld rechtstreeks op de bankrekening van de dorpsbewoners of komt ze garanties voor het ‘recht’ op voedsel na. Hoe dan ook wordt elk groots plan genoemd naar een beroemd figuur uit de Nehru-Gandhi-dynastie (neem maar snel een copyright op ‘The Rajiv Gandhi Village Welfare Fund’), zodat de kiezers goed weten aan welke partij ze het te danken hebben.

Maar Chidambaram zit met een probleem. De verslappende groei (India mag blij zijn als die in 2013 boven 6 procent uitstijgt), de lager dan verwachte belastinginkomsten, het escalerende begrotingstekort (wellicht 9 procent eind 2012) en het onvermogen om veel te snoeien in kwistige subsidies, zijn elementen die ervoor zorgen dat de pot leeg blijft.

In september 2012 kondigden Chidambaram en Singh enkele welgekomen, zij het beperkte economische veranderingen aan. De prijs van de gesubsidieerde diesel werd licht opgetrokken en buitenlandse supermarkten zoals Walmart mochten eindelijk naar India komen. Dat veroorzaakte meteen herrie. Maar zonder meer diepgaande en moeilijke hervormingen, meer snoeiwerk in de subsidies en misschien een hervorming van de grondeigendomsrechten en de arbeidswetgeving, neemt de twijfel over de Indiase economie toe. Het kan zijn dat de investeerders wegblijven en dat de ratingbureaus klaarstaan om de Indiase schuld het rommelstatuut te geven.

Ook de politiek wordt op de proef gesteld. 2012 was het jaar van de satrapen, de vooraanstaande en machtige regionale politici. In 2013 gaan de Congrespartij en de Bharatiya Janata Party (BJP), de belangrijkste nationale oppositiepartij, rechtstreeks de strijd aan met elkaar.

De eerste strijd draait rond de sterke man van de BJP, Narendra Modi, de eerste minister van Gujarat, die vooruitgeschoven wordt als kandidaat-premier in 2014. Hoe groter zijn overwinning in de deelstaatverkiezingen eind 2012, hoe beter zijn kansen tegenover zijn rivalen in de partij. Na de verkiezingen in Gujarat heeft hij het almaar meer over nationale kwesties en brengt hij misschien zelfs meer tijd door in Delhi. Als hij slim is, zwakt hij zijn imago van hindoenationalist af en tracht hij in de gratie te komen van de gematigde hindoes en de religieuze, kaste- en andere minderheden.

Drie deelstaatverkiezingen in maart en nog een later in het jaar in het afgelegen noordoosten werpen even een licht op die verwaarloosde en soms gewelddadige regio. Interessanter voor India zijn evenwel de vijf grote verkiezingen voor staatsparlementen, waarin de Congrespartij en de BJP het rechtstreeks met elkaar uitvechten. Drie forse staten die nu de BJP controleert — Karnataka, Madhya Pradesh en Chhattisgarh — dragen hun deel van de problemen met corruptie en wanbeleid. Er kan aangenomen worden dat de BJP minstens twee staten in handen houdt, misschien zelfs alle drie. Daartegenover staat dat de Congrespartij kwetsbaar lijkt in twee belangrijke staten die ze controleert: Delhi (de hoofdstad is in feite ook een staat) en Rajasthan.

Pensioen

Blijft de eeuwige vraag: wanneer wordt Singh uitgewuifd? Hij wordt 81 in september 2013 en had misschien gehoopt dat hij tegen nu al met pensioen zou zijn. Maar zijn vermoedelijke opvolger, Rahul Gandhi, begint steeds meer op prins Charles te lijken: gedoemd om te erven wegens zijn naam, maar aldoor de leerjongen. Het hele jaar ontwijkt de Congrespartij de vraag wie ze als eerste minister naar voren schuift. Ze heeft het daar moeilijk mee en de enige troost is dat de BJP worstelt met hetzelfde probleem. ?

ADAM ROBERTS