DE REGERING-VERMEIREN EN 3 SUISSES

Voor een vrolijker 21 juli: stem Vermeiren! Het plan ‘Vlaanderen in actie’ van Leterme is een mop. Tijdverdrijf voor politici die zo nodig een catalogus van 3 Suisses aan hun naam willen kleven. Met die reactie op de tekenen van de tijd blijven we niet stilstaan, we zakken verder terug.

De Vlaamse regering heeft de allure van een gemeenteraad. Daarom deze oproep aan de brave hendrikken van de Vlaamse regering en het Vlaams parlement: ga naar huis en verwelkom vooraf Remi Vermeiren, Herman De Bode, Leo Billion, Rudi De Kerpel, Bruno Valkeniers, Johan Van den Driessche, Jos Bellinx, Lode Campo Marcel Cockaerts, Jo Crepain, Michel De Smet, Luc Hanssens, Chris Morel, Ivo Radelet, Robert Restiau en Hugo Vandamme. Stuk voor stuk ondernemers of ex-ondernemers en opstellers of ondertekenaars van het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen (en onderverstaan Wallonië) in Europa.

Een regering-Vermeiren met als minister van Economie De Bode, minister van Onderwijs Vandamme, minister van Financiën De Smet, minister van Buitenlandse Zaken Morel, minister van Cultuur Crepain en minister van Arbeid Hanssens zal efficiënter, idealistischer en gedurfder handelen dan de regering-Leterme.

Herman De Bode, de interne banneling van McKinsey, voerde in 2004 de pen van Prospero, een tot nu toe ongeevenaarde analyse van de Belgische crisis. Prospero hield de schijn hoog dat er Belgische oplossingen zijn. Herman De Bode ontdekte dat dit uitgesloten is en zette de logische stap naar het Manifest.

De weg naar de kassa. Voor wat dient het parlementarisme en de republiek der kameraden? Om bijvoorbeeld de derde topsocialist op rij met een vette vergoeding op rust te zenden. Vader Van den Bossche – ijdel en eigengereid – opende de rij, Steve Stevaert – ijdel en eigengereid – kent ook de weg naar de kassa en ‘den Bats’ – ijdel en eigengereid – zet de processie van Ensor voort. Intussen zorgen de ex-collega’s Tobback sr. en Vanvelthoven sr. ervoor dat hun kleine mannen behoren tot de “gesloten kaste, beperkt in aantal, die de macht in alle sectoren monopoliseert” (zie Essai sur la maldémocratie, Fayard, 2006). Ook al moet dat gebeuren via een cordon sanitaire dat de stem van het volk smoort, want dat verdomde volk stemt niet naar de zin van de kaste.

Het allermenselijkste en bruutste van de ex-proletariërs is niet te onderdrukken. Wat zal Bruno Tuybens, de mussenschrik van de topvergoedingen, ooit voor zichzelf bedenken vóór hij opnieuw bankier wordt? Met dergelijke politici kan Tom Barman van dEUS zoveel jodelen als hij wil voor een betere wereld.

Karton vol ongerealiseerde teksten. Dat Nirwana is beter in handen van een zakenkabinet. Absoluut op het eerste en het tweede gezicht een zotte stelling anno 2006, maar zij mag geëxploreerd worden. In Vlaanderen staan wij inderdaad op het zeer bizarre punt dat dé revolutionaire taal en dé revolutionaire doelen worden uitgeschreven en verdedigd door bankiers, consultants en traditionele professoren. De durf, het lef, de vooruitziendheid en de senseofurgency zitten hier bij een beroepsgroep die van nature braaf, conformistisch en apolitiek is. Die schijnt beter te begrijpen dat er ” something rotten is in the kingdom” dan de beroeps van de Wetstraat en de belendende pleinen en stegen.

Het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen is honderdmaal beter dan het businessplan van Leterme I. Dat ‘Vlaanderen in actie’-plan verschilt geen letter van het karton vol ongerealiseerde teksten dat deze journalist in de jongste vijftien jaar verzamelde bij regeringen, werkgeversverenigingen en freelancers. Iedereen voelt zich geroepen om Gaston Geens en zijn Dirv-actie uit de jaren tachtig na te bootsen.

Het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen zeurt niet over evidente todo-dingen. Het bezorgt een oplossing voor een land dat volledig geblokkeerd is en meer geblokkeerd dreigt te geraken. Welke CD&V’er, welke SP.A’er, welke VLD’er heeft eindelijk de moed om dat toe te geven en ernaar te handelen? Liever staren zij als konijnen naar de lichtbak die de volgende zwarte zondag, maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag verbergen. Het businessplan kan niemand inspireren. De catalogus van 3 Suisses is vitaler.

De gooi naar België. De regering-Leterme peddelt trouwens tussen de lamlendigheden zolang haar chef niet heeft uitgemaakt wat hij wil: doorgaan met Vlaanderen of een gooi doen naar België. Dat heeft niets te maken met noodzaak of toegevoegde waarde, wel alles met optimalisering van de persoonlijke macht in de trant van Patrick Dewael. Ook die zou op een hoger niveau straffe dingen doen voor zijn Vlaamse medeburgers.

Hopelijk kan Yves Leterme zijn opportunisme beter verstoppen of hij wordt nog lachwekkender dan de blauwe hartenbreker.

De auteur is directeur van Trends.

Reacties: frans.crols@trends.be

Frans Crols