Als oneliner kan de titel van deze column tellen. We hebben de slogan niet zelf gevonden, maar ontleend aan het syndicaat der zelfstandigen dat verdomd goed weet hoe het een complexe boodschap moet verpakken. De zelfstandigen stellen dat door de hoge btw in de horeca er dagelijks tientallen jobs verloren gaan.
In dit concrete dossier kunnen we moeilijk feit van fictie scheiden, maar de organisatie heeft wel een punt. Dagelijks verschijnt er wel ergens in de wereld een venijnig artikel over Brussel als hoofdstad van de Europese regering der bureaucraten. Het Den Haag van Europa. Saai, vol gevaarlijke lobbyisten, met alleen kantorencomplexen en buiten de stad wat villa’s van rijke profiteurs. Wie Den Haag kent, weet dat het een van de leukste steden van Nederland is, maar de toeristen gaan uiteraard liever naar Amsterdam. Wie Brussel kent, weet dat je er weinig ‘last’ hebt van de bureaucraten. Maar Brussel is onze hoofdstad. En wat lees je in de buitenlandse pers? Dat er enkel bureaucraten rondlopen. En hoe zorgden de vakbonden voor tewerkstelling in de hoofdstad? Door er regelmatig te gaan betogen, en er enkele (meestal symbolische) dingen kort en klein te slaan. Die beelden gaan dan de wereld rond en zo hebben regering en vakbonden samen weer tientallen jobs in het toerisme vernietigd.
Dit is een dramatische situatie, want toerisme is arbeidsintensief, voor alle scholingsniveaus, van afwassers tot meertalige gidsen, van buschauffeurs tot eventmanagers. Maar hebt u ooit gehoord over één enkele delegatie van minister-presidenten die naar Londen is gereisd om aan de Financial Times te vragen niet langer ‘Brussels’ in de krantenkop te gebruiken als ze weer eens een antipathieke beslissing toelichten? Hoeveel conclaven hebben al plaatsgevonden waar vakbonden met vakbonden onderhandelen om toch maar te vermijden dat ze weer eens Brussel uitkiezen om de wereld te tonen hoe goed onze politie met waterkannonnen om kan? Problemen die mondjesmaat groeien, krijgen weinig aandacht. Veel te weinig.
Opel is een ernstig probleem. Net zoals elke vliegtuigramp met 180 doden een vreselijk drama is. Een vliegtuig dat gebruikt wordt om een terroristische aanslag uit te voeren, is eveneens een tragedie. Daarom worden nu alle passagiers ter wereld op eindeloos irriterende wijze onderworpen aan de meest vernederende veiligheidscontroles, en de mensen zuchten: “Ja, het is erg, maar het is toch voor onze veiligheid.”
Ik zal in deze column een groot geheim onthullen. Antiwesterse krachten hebben zo’n honderd jaar geleden een samenzwering op touw gezet. Zij slagen erin om jaarlijks in Europa alleen zowat 40.000 doden te maken, meestal jongere mensen, meestal mensen met heel grote economische meerwaarde voor de maatschappij. De samenzweerders zorgen ervoor dat bij hun slachtoffers heel weinig ouderen zijn, bijna geen fysiek gehandicapten, heel weinig mentaal gehandicapten. Die blijven ten laste van de maatschappij. Veel kinderen sterven. Veel vaders en moeders. De samenzweerders dienen allerlei drugs toe zodat niemand zich veel zorgen maakt over die doden, behalve uiteraard de familieleden.
Je zou toch denken dat dit probleem de allerhoogste prioriteit is voor alle Europese regeringen? Iets waarbij het jobverlies van enkele duizenden in het niets verdwijnt. Maar de samenzweerders zijn zo geslepen dat ze erin geslaagd zijn regeringen, pers en vakbonden veel frequenter en intenser in beweging te brengen voor jobbehoud dan voor levensbehoud. Ik heb nog niet kunnen uitmaken of die samenzweerders banden hebben met Osama bin Laden, maar hun impact is alleszins veel succesvoller. In 2001 (het jaar van de aanslagen op de Twin Towers) vielen er in Europa zo’n 55.000 doden door toedoen van deze monsterachtige samenzwering.
In deze column onthullen we nu de waarheid. In 2008 stierven bijna 40.000 mensen op de Europese wegen. Sinds 2001 ongeveer 400.000. Wereldwijd sterven er 1,6 miljoen mensen door de auto, vooral jongeren. Het cijfer daalt in Europa, maar stijgt elders, vooral in Azië. Hoeveel doden zijn er gevallen door de Mexicaanse griep? Door terroristische aanslagen?
Geen enkele samenleving, democratisch of dictatoriaal, zou dulden dat jaarlijks zoveel burgers sterven door aanslagen, scheepsrampen, of vermijdbare ziektes. Maar in de meeste landen is er nog altijd een zekere tolerantie voor dronkenschap achter het stuur, ach twee pintjes. Dronkenschap achter het stuur wordt gestraft met enkele weken rijverbod. Niet alle mensenlevens zijn gelijk. Als u een statistiek bent geworden, vergeet het dan maar dat uw doodsoorzaak de massa beroert. Probeer opgegeten te worden door een witte tijger. Dan bent u wereldnieuws.
DE AUTEUR DOCEERT MANAGEMENT AAN DE VLERICK LEUVEN GENT MANAGEMENT SCHOOL
Marc Buelens
Probeer opgegeten te worden door een witte tijger. Dan bent u wereldnieuws.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier