Merkwaardige taferelen. De Waalse minister-president Jean-Claude VanCauwenberghe ( PS) beschuldigt de leden van de Europese Commissie ervan partij te kiezen voor de grote Europese luchtvaartmaatschappijen. En voegt er in één adem aan toe dat nog alleen les riches voortaan het vliegtuig zullen nemen.
Vreemd toch hoe het debat rond de lagekostenmaatschappij Ryanair en Charleroi – pardon, Brussels South – ontspoort. Zowat elk massamedium putte gretig uit “bronnen binnen de Commissie” als staving van informatie over het onderzoek naar subsidies die Ryanair zou krijgen van luchthavenuitbater Brussels South Charleroi Airport. Het langverwachte eindverslag zou negatief uitvallen. Maar officieel geven ze op het kabinet van de bevoegde commissaris Loyola de Palacio geen krimp. Alleen gooien ze daar de hele berichtgeving op een hoopje. De Financial Times kreeg het koosnaampje “rioolkrant”.
Duidelijkheid komt er pas met het uiteindelijke verdict van de Commissie. Want dit is natuurlijk een zwaar beladen symbooldossier. Traditionele carriers lusten Ryanair en zijn chief executive officer Michael O’Leary rauw. Na 11 september 2001 kwamen de gevestigde carriers in een duikvlucht terecht en gingen hun balansen voor vele miljarden in het rood. Terwijl underdog Ryanair naar miljoenen euro’s winst vloog. Deze outsider creëerde met bodemtarieven een ongeziene markt en stormde in het boekjaar 2003 naar bijna 16 miljoen passagiers. Charleroi vloog in geen drie jaar voorbij de kaap van twee miljoen passagiers. De topman bediende ook zichzelf riant. In de boekjaren 2002 en 2003 verkocht de Ier elf miljoen aandelen van Ryanair, wat hem 61 miljoen euro opleverde.
Hoe wordt dat sprookje gefinancierd? Simpel. Het businessplan van luchthavenuitbater Brussels South Charleroi Airport geeft aan Ryanair fikse kortingen voor zijn luchtvaartactiviteiten. In ruil levert de carrier in een mum van tijd grote volumes passagiers, die dan bijkomende inkomsten genereren. Met een blikje frisdrank, een zakje friet en een busticket dekt de luchthaven zijn onkosten. Te mooi om waar te zijn. Toch spurtten de toeleveranciers in dichte drommen naar het nieuwe eldorado van de luchtvaart.
L’Etat PS in het verpauperde pays noir zag brood in deze postmoderne variant van het biefstukkensocialisme. Van Cau droomde van massa’s jobs voor laaggeschoolde Carolos. Maar het businessplan wordt hoofdzakelijk verwezenlijkt door riante aankopen van tabak en alcohol. Britten en Ieren vliegen bij bosjes naar Charleroi en omzeilen op die manier de hoge taksen in eigen land. Tienduizenden gratis zitjes droegen bij tot de kooproes. Met duurzame ontwikkeling heeft dat weinig uitstaans. Misschien moeten de leden van de Europese Commissie dat modewoord toch even in het achterhoofd houden bij hun uiteindelijke beslissing.
Wolfgang Riepl
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier