PS-KAMERLID Ludivine Dedonder is in Vlaanderen een nobele onbekende. Maar ze ligt wel aan de basis van een omstreden wetsvoorstel waarover de Kamercommissie Sociale Zaken zich volgende week buigt. Dedonder wil een bevriezing van de ontslagen in de Belgische bedrijven tot eind oktober. Enkel een ontslag om dringende redenen zou nog mogelijk zijn. Het Kamerlid laat zich inspireren door Spanje en Italië, waar aan het begin van de crisis een ontslagmoratorium voor zes maanden werd afgekondigd.
Volgens Dedonder is een ontslagverbod een noodzakelijke bescherming naast de tijdelijke werkloosheid, die de voorbije maanden als buffer voor 1,3 miljoen Belgen fungeerde. Het verbod moet bovendien ook onderdeel uitmaken van het relanceplan, want werknemers die aan de slag blijven, zouden meer consumeren. Zo zitten we meteen bij het stokpaardje van de PS: het herstel moet er komen via het stimuleren van de binnenlandse vraag. Dat moet ook voor PS-voorzitter Paul Magnette een cruciaal onderdeel van het relanceplan van 30 tot 50 miljard euro zijn.
WAT DE PS NIET lijkt te beseffen, is dat zo’n maatregel een molensteen rond de nek is van veel bedrijven en een bedreiging voor de normale werking van de economie. Ondernemingen die de komende maanden in moeilijkheden komen, zullen verplicht zijn afscheid te nemen van een aantal werknemers, zelfs als ze lang een beroep hebben kunnen doen op de tijdelijke werkloosheid. Dat systeem is er niet voor de eeuwigheid. Als er gedurende een hele periode geen vraag is naar de goederen of diensten van een bedrijf, zijn ontslagen niet meer dan logisch. Als het economisch beter gaat, zullen bedrijven opnieuw aanwerven. Dat is het basisprincipe van creatieve destructie. De manier waarop de PS banen artificieel in stand wil houden, is een terugkeer naar de Oostblok-economie.
Als er gedurende een hele periode geen vraag is naar de goederen of diensten van een bedrijf, dan zijn ontslagen niet meer dan logisch.
OLIVIER DE WASSEIGE, de topman van de Waalse werkgeversorganisatie Union Wallonne des Entreprises, is heel kritisch. “Een onaanvaardbaar voorstel en financieel onhoudbaar, tenzij de overheid het loon volledig betaalt in plaats van de bedrijven. Ondernemingen ontslaan niet voor het plezier, maar om de balans tussen de vaste kosten en de uitgaven te herstellen”, zei hij in La Libre Belgique. Hij vreest dat zo’n wet die de arbeidsmarkt op slot draait, een nog grotere faillissementsgolf zal veroorzaken dan verwacht.
De PS onderschat ook de andere perverse effecten van zo’n wet. Gezonde bedrijven zullen terughoudend zijn om aan te werven als er een slot wordt gezet op de ontslagregeling. En als ze toch aanwerven, zal het via uitzendarbeid, tijdelijke contracten, freelancers of zelfstandigen gebeuren. Van die flexibele statuten gruwt de linkerzijde.
HET WETSVOORSTEL over het bevriezen van de ontslagen zit nog maar in de beginfase. Maar de kans bestaat dat het door een sociaaleconomische linkse ad-hocmeerderheid in de Kamer wordt goedgekeurd. In de herfst van vorig jaar wilde een gelegenheidscoalitie van socialisten, groenen, PVDA en Vlaams Belang al extra geld geven aan het zorgpersoneel. Onlangs keurde die meerderheid in de Kamercommissie Sociale Zaken een voorstel goed waardoor bedrijven die tijdelijke werklozen ontslaan toch de volledige opzeggingsvergoeding moeten betalen. Tot nu gold dat werknemers die tijdens de coronacrisis tijdelijk werkloos werden en ontslagen werden, onmiddellijk in hun opzeg terechtkwamen. Ze ontvingen dan een tijdelijke werkloosheidsuitkering in plaats van de hogere opzeggingsvergoeding. Dat voorstel ligt nu voor advies bij de Raad van State, omdat men de regeling retroactief wilde opleggen vanaf 1 april 2020.
DE STEUN VAN DE PVDA/PTB voor het voorstel over het ontslagmoratorium ligt al vast. De neocommunisten willen zelfs een ontslagverbod in de zes maanden na het einde van het systeem van tijdelijke werkloosheid, dat gepland is voor eind augustus. Ecolo vindt het voorstel te ongenuanceerd, maar denkt wel een ontslagverbod bij grote bedrijven te steunen. Dat zulke maatregelen kans op slagen hebben, toont aan hoe nefast de afwezigheid een volwaardige federale regering is. Een duidelijk en onderhandeld regeerakkoord is de enige manier om een einde te maken aan deze absurde voorstellen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier