DE ONVER- BIDDELIJKE

FERDINAND PIECH.

“De Rottweiler van de auto-industrie” ( Financial Times), “de onverbiddelijke” ( Die Woche), “de manager-motorman” ( Berliner Zeitung) of “de mathematisch gestructureerde mens” ( Süddeutsche Zeitung). Zo omschrijft de pers Ferdinand Piëch (60 j.), de baas van Europa’s grootste automaker, VW.

“Ik ben geboren als een biggetje, ik zal als een everzwijn leven,” dicteerde hij ooit. In 1992 maakte VW (goed voor 240.000 jobs) het zwaarste verlies uit zijn geschiedenis. Piëch zorgde ervoor dat twee jaar later het hoogste omzetcijfer ooit werd gehaald.

De ascetische atheïst Piëch spreekt weinig, traag en zonder enige mimiek ; het VW-management verwijt hij “het verstarde apparaat” dat hij in Wolfsburg aantrof. De bekende grimas rond zijn mond kondigt telkens de hel aan. Als Piëch een manager meedeelt “dat samenwerking niet langer mogelijk is”, dan weet die wat te doen : binnen de paar uur zijn bureau ruimen.

De “mathematisch gestructureerde mens” kan op meetings geduldig wachten tot hij dé angstaanjagende vraag stelt : “Wat betekent dat getal ?”. Krijgt hij niet meteen een antwoord dat hem zint, dan spreekt hij de banvloek uit : “Dan wachten we tot u het bewijs levert dat uw cijfer klopt.” Waarop het management ijlings bewijzen gaat zoeken.

Piëch duldt slechts bewonderaars en bangerikken rond zich. Emotie, charme of charisma zijn hem vreemd. Gerhard Schröder, de sociaal-democratische minister-president van Niedersaksen (de grootste aandeelhouder van VW) is een van zijn weinige vrienden. Schröder stelt dat “Ferdinand zijn grootste geheimen zelfs niet aan zichzelf vertelt”. Piëch reageert als een bokser : hij functioneert alleen met een tegenstrever. Een verklaring daarvoor wordt gezocht in zijn jeugd. De Oostenrijker

Piëch werd geboren in Wenen in 1937. Grootvader Ferdinand Porsche bouwt dan voor Adolf Hitler de Volkswagen ; vader Anton Piëch leidt tijdens de oorlog de autofabriek van Wolfsburg. Na 1945 vliegen de collaborerende opa en papa in de gevangenis ; kleine Ferdinand, een slechte leerling, belandt op internaat. Daar ontwikkelt hij met enkele vrienden “overlevingsstrategieën in de oorlog tegen de al te machtige leraars”. Het tekent Piëch voor het leven.

Wanneer hij in 1993 VW begint te leiden, had hij, als eigenaar van 7,11 % van de Porsche-aandelen, kunnen rentenieren. Maar dat is niet aan hem besteed. Piëch detecteert bij VW meteen “de vijand” : het apparaat, de arbeidsvoorwaarden, de wereld. Het personeel dwingt hij tot een flexibele vierdagenweek. De Duitse industrie én de regering- Kohl steigeren, Piëch grijnst én haalt de Baskische kostensnoeier José Igancio Lopez binnen. Wanneer duidelijk wordt dat die zijn eigen positie zou kunnen schaden, dumpt hij hem. In ruil krijgt Piëch een contract tot 2003. Tot dan draait VW zoals Piëch het wil. Elk onderdeel heeft zijn vijand : Audi moet BMW kelderen, SeatAlfa, SkodaVolvo, en VW Mercedes. Techniek is het geheime wapen dat de ingenieur inzet. Want ook Piëch heeft zijn ultieme droom : ooit zo’n goede ingenieur worden als “Opa Porsche”. Daaraan werkt hij 13 uur per dag. “Een uurtje per kind,” honen zijn criticasters. Piëch heeft immers 13 kinderen bij 4 vrouwen. Reageren diezelfde criticasters : Piëch heeft twee producten : auto’s en kinderen.”

FERDINAND PIECH (VW) Ooit zo’n goede ingenieur worden als Opa Porsche.