De onstuitbare opmars van durfkapitaal

De durfkapitaalsector is op dit ogenblik groter, winstgevender en wereldomvattender dan op welk moment ook in zijn ruwweg veertigjarige geschiedenis. En ondanks de recente verschansing op de kredietmarkten zal de expansie ook in 2008 en later aanhouden omdat een toenemend aantal investeerders zullen beseffen dat het rendement dat gehaald wordt door het hoogste segment van de durfkapitaalfondsen ergens anders moeilijk gerealiseerd kan worden.

Op drie cruciale fronten – beheerde fondsen, uitgevoerde investeringen en gerealiseerde rendementen – heeft de sector successen geboekt die maar weinigen zelfs vijf jaar geleden verwacht zouden hebben. Vandaag zijn er in de hele wereld duizenden private-equityfirma’s die allemaal samen meer dan 2,5 biljoen dollar aan overnames zouden kunnen financieren. Dat volume is in de voorbije twintig jaar vervijftigvoudigd en het staat nu gelijk met 12 % van de totale waarde van bedrijfseffecten die op de belangrijkste beurzen van de wereld verhandeld worden.

Twee grote tendensen zullen de aanhoudende groei van het lefkapitaal vormgeven. In de eerste plaats zal het een nog meer toonaangevende sector worden. Ten tweede zal zijn globalisering versnellen.

Het is wat ironisch dat het toenemend publieke profiel de loutere term private equity tot een wat verkeerde benaming heeft gemaakt. Wat begon als een onbewezen en onsamenhangende investeringstechniek tijdens de jaren zeventig, is intussen uitgegroeid tot een van de grootste sectoren ter wereld. Alleen al in de Verenigde Staten hebben de twintig grootste pensioenfondsen in naam van hun zowat 10,5 miljoen aangeslotenen meer dan 110 miljard dollar geïnvesteerd in durfkapitaal. Lefkapitaalfirma’s bezitten en beheren zeer ‘publieke’ ondernemingen zoals Dunkin’ Donuts, Hospital Corporation of America en Chrysler.

Heel wat van de grootste private-equitybedrijven zullen trouwens in de niet zo verre toekomst eigendom zijn van het publiek. Nu al heeft een van de sectorleiders, de Blackstone Group, een beursgang afgesloten. Het al aanzienlijke aandeel van het publiek in het kapitaal van durfkapitaalbedrijven via openbare pensioenfondsen zal nog groter worden als de mensen ook nog beginnen te investeren in ‘privé’-lefkapitaalbedrijven.

Omdat die private-equityfirma’s op dit ogenblik al zo’n groot kapitaalvolume controleren en omdat hun beslissingen zo’n grote economische gevolgen hebben, zullen ze ook in toenemende mate blootgesteld worden aan publieke kritiek en aan het vooruitzicht op meer regulering. De toegenomen controle van het publiek zal enkel maar intenser worden – en terecht – naarmate de rol van het durfkapitaal meer op de voorgrond schuift in de wereldeconomie.

De durfkapitalisten moeten daarop reageren door hun inspanningen beter voor het voetlicht te brengen en ervoor te zorgen dat hun zakelijke praktijk in overeenstemming is met het welzijn van niet alleen hun investeerders, maar van de werknemers van de bedrijven die ze in portefeuille hebben en hun managers, klanten, leveranciers en plaatselijke gemeenschappen.

Tot voor kort waren ze niet bepaald ad rem met hun communicatie over hun plannen en bekommernissen. Ze moeten zich bij hun hernieuwde focus meer toeleggen op een verbeterde communicatie zodat de voordelen van private equity in bredere kringen begrepen worden.

En die voordelen zijn talrijk. Niet alleen vloeit de winst terug naar de pensioenfondsen en individuele investeerders, de sector drijft ook verbeteringen aan in de plaatselijke en wereldwijde economie. Omdat durfkapitaalondernemingen geld verdienen door de waarde van hun investeringen op te drijven, maken ze ook gebruik van de meest doeltreffende managementmethoden. De bedrijven die ze opkopen, worden doorgaans efficiënter en groeien sneller dan anders het geval zou zijn. Die verhoogde efficiëntie versterkt niet alleen de economische output, ze schept ook banen en leidt vaak tot het behoud van ondernemingen die anders voor een onzekere toekomst zouden staan.

De expansie van het durfkapitaal wordt steeds meer een wereldwijd fenomeen en dat zal sneller gaan dan doorgaans gedacht wordt. In Azië (Japan niet inbegrepen) groeide het volume van de lefkapitaaldeals aan van 3,2 miljard dollar in 2002 naar 51,1 miljard dollar in 2006. Een soortgelijke aanwas kwam ook voor in Oost-Europa en Latijns-Amerika. Bovendien zullen de enorme kapitalen die door de opkomende economieën gegenereerd worden, nieuwe lefkapitaalfirma’s doen ontstaan.

Nu al komt een groot deel van het durfkapitaal dat buiten de ontwikkelde markten ingezet wordt, uit lokale bronnen. Weldra zullen fondsen die gevestigd zijn in Azië of het Midden-Oosten, niet alleen op hun thuismarken maar ook in Europa en Amerika dingen naar investeringsmogelijkheden. De wereldwijde durfkapitaalmarkt wordt een tweerichtingsbaan. De eerste tekenen van die transformatie worden al zichtbaar in de investering van 3 miljard dollar door de Chinese regering in Blackstone.

De verschuiving van het lefkapitaal naar de mainstream en zijn wereldwijd bereik zullen de sector helpen om bedrijven, economieën en investeerders over heel de wereld nieuwe voordelen te brengen. Het zal een vlakkere wereld tot stand brengen waarin toegang tot kapitaal en expertise veel gelijkmatiger verdeeld zal zijn.

DE AUTEUR IS MEDEOPRICHTER VAN CARLYLE GROUP