De micro-expressies van Lance Armstrong tijdens zijn publieke biecht bij Oprah Winfrey verraden dat hij niet echt spijt heeft van zijn dopingverleden, zegt expert Patryk Wezowski. Zakenmensen die micro-expressies kunnen interpreteren, hebben een streepje voor.
Sneller dan u denkt
De Belg Patryk Wezowski is de stichter van het Center for Body Language en een expert in micro-expressies. Dat zijn ultrakorte gezichtsuitdrukkingen die verklappen wat iemand voelt of denkt. Wezowski heeft de publieke dopingbiecht van de Amerikaanse ex-wielrenner Lance Armstrong aandachtig bekeken. Dat levert interessante conclusies op. “We reageren emotioneel veel sneller dan rationeel”, zegt hij. “Daardoor vertoont het gelaat van Armstrong al emotionele reacties terwijl hij nog aan het luisteren is naar de vragen van interviewster Oprah Winfrey. Als Winfrey zegt dat het dopingsysteem van Armstrong slim was, zie je zijn linkermondhoek omhooggaan. Die opgetrokken mondhoek is een micro-expressie die wijst op minachting en trots. Hij is trots dat hij zo slim is geweest, maar wanneer hij antwoordt, is hij veel genuanceerder.”
De camouflage van de glimlach
Minachting is de micro-expressie die Wezowski het vaakst heeft gezien tijdens de dopingbiecht van Armstrong. “Je ziet dat ook wanneer Oprah hem vraagt of hij anderen in de ploeg ertoe heeft gedwongen om doping te gebruiken. Hij trekt zijn lip op en probeert dat te maskeren door te glimlachen. Die glimlach probeert hij te onderdrukken door zijn lippen op elkaar te persen”, zegt Wezowski. Uit die micro-expressie, de lichaamstaal van de ex-Tourwinnaar en zijn antwoord leidt Wezowski af dat renners die geen doping namen hun plaats in het team verspeelden.
Moeilijk te controleren
“Net zoals zweten, de hartslag of de ademhaling zijn tranen moeilijk te controleren”, stelt Wezowski. “Het vocht in de ogen wordt gestuurd door ons limbische systeem en is een betrouwbaar teken. De tranen zijn volgens mij oprecht.” Volgens Wezowski rollen die tranen wellicht niet toevallig als Armstrong het over zijn kinderen heeft. “Hij wil niet dat zij moeten leven met het stigma dat hij een bedrieger is. In zekere zin komen de tranen dus als het om zijn ego draait. Als hij echt spijt zou hebben, zou hij op andere momenten in het interview ook emotioneel zijn geworden, maar dat was niet het geval.”
Verborgen emoties
Vooral in het eerste deel van het interview laat Armstrong het achterste van zijn tong niet zien, stelt Wezowski vast. Hij betoont niet echt spijt. Volgens Wezowski was Armstrong verslaafd aan macht, eerlijkheid was daar ondergeschikt aan. “In het tweede deel van het interview ligt de lichaamstaal van Armstrong veel meer in de lijn van zijn uitspraken en is hij oprechter.”
Nuttig bij onderhandelingen
Bij onderhandelingen kunnen zakenlui heel wat afleiden uit de micro-expressies van hun gesprekspartners. Een mondhoek die omhooggaat, is zoals gezegd een uiting van minachting of trots. “Zie je dat bij een gesprekspartner als de prijs ter sprake komt, dan bestaat de kans dat hij bluft. Doet hij dat als hem wordt gevraagd of hij zijn voorstel heeft besproken met zijn collega’s, dan klopt dat wellicht niet.”
Gaan beide mondhoeken tegelijk omhoog, dan wijst dat op plezier. “Somt een zakenman de voordelen van zijn aanbod op en ziet hij de mondhoeken van zijn gesprekspartner omhooggaan wanneer hij uitlegt welke service hij hem kan bieden, dan is dat een non-verbaal teken dat hij dat deel van de argumentatie het interessantst vindt.”
Vernauwen de ogen van een gesprekspartner en fronst hij zijn wenkbrauwen, dan is hij kwaad of verliest hij zijn concentratie. “Als je dat ziet, ben je niet goed bezig: ofwel is de gesprekspartner boos, ofwel is de uitleg niet duidelijk genoeg.”
Benny Debruyne
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier