De melkboer roomt af

Surfen kon Franck Riboud als de beste. De woelige wateren golven vandaag door zijn concern. Het was bij Danone al zuivel, koek, bier en flessenwater dat de klok sloeg. De portefeuille werd vorig jaar enger: het bier vloog buiten. Een bod op het Amerikaanse Quaker Oats mislukte. Dat was een behoorlijke oplawaai, want Danone weet dat het meer Amerikaanse omzet moet verwerven om een wereldspeler te worden. Een nieuw doelwit als Quaker Oats ontbreekt vandaag in de VS. In de loop van 2000 kocht Danone toch de nummer drie van het water in de Verenigde Staten, en wou het actief participeren in de brancheconsolidatie. Het bier Kronenbourg viel niet meer in de smaak, en vertrok richting Scottish & Newcastle.

Worden de koekjes het nieuwe slachtoffer bij de afslanking van de productenwaaier? Deze activiteit is immers de minst rendabele van het concern en ook de omzetgroei is zwak.

Franck Riboud (45) is de boss van Danone (omzet 13,3 miljard euro, nettoresultaat 682 miljoen euro, 75.965 medewerkers). Danone staat op de beurs genoteerd, maar de rol van de familie Riboud blijft belangrijk.

Chief executive officer (CEO) Riboud is de jongste zoon van Antoine Riboud, een legende in het Franse zakenleven. Papa Riboud is erevoorzitter van Danone. Zoon Franck was het ondergeschoven kind van het gezin. Vader Antoine zou nooit de intentie gehad hebben om Franck de opvolging te gunnen. De jongste zoon was een sportfanaat en wilde naar skiproducent Rossignol. Na twee sneeuwloze winters koos hij voor Danone en werd daar door senior en zakenbankier Michel David-Weill gekneed. Franck had bij zijn aanstelling in 1996 weinig managerservaring en zijn legitimiteit was beperkt. Prompt na zijn aanstelling zakte de koers van Danone. De beleggers vreesden dat junior de cursus honorum van senior niet zou kunnen volgen.

Franck Riboud hoorde op de financiële markten de smeekbede om zijn groep uit te zuiveren. Een moeilijke opdracht. Hij moest verkopen wat zijn vader gedurende jaren bij elkaar had gesprokkeld. Na de Tweede Wereldoorlog werd Antoine Riboud directeur van een glasfabriek van zijn grootoom, Boussois-Souchon-Neuvel (BSN). Een vijandig bod op Saint-Gobain liep fout af en Riboud senior hervormde zijn industrieel bedrijf tot een voedingsproducent door de acquisitie van Gervais-Danone en later Dannon in de Verenigde Staten.

De rechter- én de linkerhand van Riboud jr. zijn respectievelijk Michel David-Weill van de zakenbank Lazard, bovendien ook een belangrijke bestuurder bij Danone, en Christian Laubie, de financieel directeur. Het trio spitst Danone toe op water ( Evian, Volvic en Badoit), yoghurt en biscuit ( Lu, Heudebert). De operationele marge steeg naar 10% en de beurskoers verdrievoudigde sinds 1996. Begin 2000 opende de koers tussen de 110 en de 120 euro, piekte in november op 170 euro en nestelde zich na de Quaker Oats-flop tussen de 140 en de 150 euro. Franck Riboud zegt te vechten voor het fortuin van zijn aandeelhouders. Belangstelling voor shareholder value is nochtans on-Frans, maar de jonge CEO heeft geen oor naar het Franse geïntellectualiseer over de globalisering.

Vandaag, 18 januari, organiseert de Franse vakbond CDFT een stakingsdag bij Danone naar aanleiding van de herstructureringen in de biscuitafdeling. Le Monde publiceerde een afslankingsverhaal over haar koekfabrieken. Elf van de twintig koekfabrieken zouden worden gesloten met 3000 afdankingen tot gevolg, waarvan 1700 in Frankrijk. Vooral de negen Franse koekfabrieken zijn klein, met een tewerkstelling tussen de 176 en de 461 werknemers. De sluitingen zouden op drie maanden van de Franse gemeenteraadsverkiezingen vallen en vervelen de lokale policiti. De leiding van de voedingsmultinational verschuilt zich achter vaagheden. De vakbonden zijn niet gerust in de afloop van de toekomstverkenning van de biscuiterie. De schokgolven waren hevig voelbaar in Herentals (1150 werknemers) en Beveren (500), twee winstgevende pijlers van de divisie biscuit van het Franse concern. Hun benuttingsgraad is negentig procent. De Belgische omzet bedraagt 9,5 miljard frank, het resultaat 580 miljoen frank. In de raad van bestuur van Danone zetelen de Belg Yves Boël en de halve Belg en ex-voorzitter van de Franse werkgevers, Jean Gandois.

De beurskoers van Danone reageerde lauw op het voorgenomen régime minceur. Geen euforie, geen kritiek. Dat er bij de koekafdeling iets moest gebeuren, was al jaren bekend. De divisie biscuiterie van Danone is nog niet van eigenaar veranderd. Herschikken is de slogan van de branche. Contacten van Trends voor een gesprek met de chef van Lu in Herentals liepen steevast op een beleefd “neen” uit. Er kon niet gepraat worden over de Belgische situatie. Je begreep dat er onplezierige beslissingen zouden kunnen vallen. De rentabiliteit van de koekdivisie van de concurrenten Nabisco in de VS draait rond de 15% (voor goodwill), die van United Biscuits op 11,5%, terwijl Danone op 8,4% blijft hangen (na goodwill). De koekindustrie is in volle revolutie.

Franck Riboud is zeer rijk, maar behoudt een ontspannen, vrijbuitende stijl. McDonald’s is hem even dierbaar als Chez Flo. In vergaderingen vertelt hij graag balorige moppen en men ziet hem op een scooter door de straten van Parijs flitsen. Als een echte fabrikantenzoon valt Franck voor zijn eigen producten: hij zwelgt yoghurt en Evian bij elke gelegenheid. De pittige PDG staat nog altijd aan de startlijn van zijn marathon. Het leeuwendeel van de omzet (twee derde) van Danone is Europees. De grote uitdaging van Riboud is om de nummer zeven van de voedingsmultinationals een belangrijke greep te bezorgen op de opkomende markten in Azië en Latijns-Amerika. Als dat lukt, klimmen de Fransen naar de superliga van Nestlé, Coca-Cola en Unilever.

FRANS CROLS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content