De man van aluminium

De aluminiumverwerker Aleris in Duffel kondigde vorige week aan dat 770 van de 1500 banen worden geschrapt, als gevolg van de instorting van de vraag naar aluminium het afgelopen jaar. De auto-industrie is veruit de belangrijkste afnemer van de aluminiumproducten en halffabricaten die in Duffel van de band rollen. Aleris heeft wereldwijd een kleine 50 vestigingen, en is in handen van het Amerikaanse investeringsfonds Texas Pacific Group. Begin dit jaar kwam het tot de aanvraag en de toekenning van een gerechtelijk akkoord voor de Amerikaanse activiteiten van Aleris.

Bange dagen dus in Duffel. Maar de maatregelen zijn een absolute noodzaak, zegt Ralf Zimmermann, managing director van de Belgische Aleris-vestiging. “Niks doen, en de zaken op hun beloop laten: dat is geen optie. Het komt erop- aan snel te beslissen hoe we de toekomst van het bedrijf kunnen veiligstellen, en er dan ook voor te gaan. Voor mensen die hun job verliezen, is dat een tragedie. Maar diegenen die kunnen blijven, hebben tenminste nog een toekomst, te meer omdat er in Duffel de voorbije jaren flink werd geïnvesteerd. Bovendien hebben we er sterke producten, en een sterke klantenportefeuille.”

Ralf Zimmermann is afkomstig van het Duitse Koblenz. Hij studeerde er elektrotechniek aan de Fachhochschule, en economische wetenschappen aan de Fernuniversität Hagen. Zijn vroege carrière speelde zich af in de plaatselijke Aleris-vestiging. Voor Zimmermann in Duffel terechtkwam, werkte hij vanaf 2000 bij de staalgigant Corus in Groot-Brittannië – waar toen ook al zwaar geherstructureerd werd. In 2005 ging hij opnieuw aan de slag in de Aleris-vestiging in Koblenz, om er uiteindelijk managing director te worden. In oktober vorig jaar werd Zimmermann managing director in de vestiging van Aleris in Duffel. Zimmermann combineert die verantwoordelijkheid sinds begin april met de functie van vice president operations Europe. Voorts staat hij in voor de operational exellence van de Europese Aleris-vestigingen.

Iedereen economisch werkloos

De functie in Duffel gaat om een opdracht ad interim, tot er een opvolger voor Ralf Zimmermann wordt gevonden. Wellicht in het najaar houdt hij het voor bekeken in België, als het saneringsplan gerealiseerd is. Geen gemakkelijke klus. Klein lichtpuntje: er is nog ruimte om te manoeuvreren over het aantal arbeiders dat moet vertrekken – 530 – dankzij een eventueel systeem van economische werkloosheid. “Voor de bedienden bestaat die flexibiliteit in België niet, dus daar liggen de zaken moeilijker”, zucht Ralf Zimmermann. “Onbegrijpelijk! In de Aleris-vestiging in Koblenz is momenteel iedereen economisch werkloos.”

Bart Buyst, hr-directeur van Aleris in Duffel, zal Ralf Zimmermann missen na zijn vertrek. “Hij toont heel veel leiderschap, en zorgt er telkens voor dat alle afdelingen van het bedrijf aan hetzelfde zeel trekken. Hij is zeer resultaatgericht, maar bereikt zijn doelen op een vlotte manier – gekruid met de nodige humor. En ondanks zijn drukke agenda maakt hij altijd tijd vrij voor zijn mensen.” Deutsche Gründlichkeit is Ralf Zimmermann niet vreemd. En dat is zowel positief als negatief, zegt Bart Buyst diplomatisch. “De man heeft een olifantengeheugen. Een opdracht die hij gegeven heeft, kun je onmogelijk onder de mat schuiven. Hij blijft alles opvolgen. En o wee als iemand te laat arriveert op een vergadering. Na vijf minuten hangt hij al aan de telefoon van diegene die wegblijft. Voor het senior management in Duffel was dat wel een aanpassing.” Zimmermann voert discipline hoog in het vaandel, en gaat in alle omstandigheden snel over tot de orde van de dag. Tjaktjaktjak, aldus Buyst. Ook bij emotionele aangelegenheden, zoals een herstructurering.

Kortom, Ralf Zimmermann zorgde voor een cultuurswitch in Duffel. Een goeie zaak, vindt ook Yvo Rens van het ACV. “Zimmermann staat open voor alternatieven, hoewel hij er op het eerste gezicht nogal nors uitziet. Er valt mee te praten, en hij komt zijn beloftes na. Dat is hier niet altijd het geval geweest. Ik heb toch niet de indruk dat hij ons in ‘t zak wil zetten. Hij gaat zeer correct tewerk: als er moet worden ingeleverd, dan behandelt hij iedereen op gelijke voet. Arbeiders, bedienden én kaderleden.” Bij de vakbonden is er niettemin enige ongerustheid: Ralf Zimmermann is een Duitser. Neemt hij het onversaagd op voor Duffel als puntje bij paaltje komt? Of kiest hij voor zijn stadsgenoten uit Koblenz? Zimmermann is formeel: iedereen gelijk voor de wet. (T)

Celine De Coster