DE KRACHT VAN EEN KEUKEN

Calcomp Technology Europe vestigt zijn hoofdkwartier in Brugge. De Amerikaanse directie had oor voor de argumenten van het West-Vlaamse management, maar wist vooral de Brugse keuken te smaken.

C alcomp Technology Europe huurt een kantoorgebouw langs de Brugse Koning Albertlaan. Enkele logistieke diensten worden ondergebracht in Loppem. Een en ander past in een Europese herstructurering.

Het op de Nasdaq genoteerde Calcomp Technology is voor 87% in handen van de Amerikaanse industriële multinational Lockheed Martin, bij het grote publiek vooral bekend als bouwer van militaire vliegtuigen. Calcomp vervaardigt computergestuurde randapparatuur voor de grafische sector, zoals plotters, printers, scanners en digitale tabletten. In Europa zijn de driehonderd werknemers goed voor een omzet van 3 miljard frank (1997).

Ook in Gistel heeft het bedrijf een productie-eenheid. Tot 1992 was dit een assemblagebedrijf. Na een reorganisatie in 1993 spitste de onderneming zich toe op de ontwikkeling en de productie van snijplotters en snijmachines voor de creatie van letters en logo’s op groot formaat. Die worden vooral gebruikt door de publiciteitssector en de ontwerpbureaus. Tussen 1993 en 1996 groeide de omzet van de Gistelse vestiging van 60 naar 600 miljoen frank. Zo werd Calcomp Gistel de Europese marktleider inzake snijplotters. In november 1997 werd Erwin Vandousselaere, toen gedelegeerd bestuurder van Calcomp Gistel, gepromoveerd tot managing director van Calcomp Europe. Voorheen kreeg de West-Vlaming Filip Maes al de functie van financial director Europe. Dankzij de goede resultaten die het West-Vlaamse duo kon voorleggen, legden ze genoeg gewicht in de “Amerikaanse” schaal om de hoofdzetel van Calcomp Technology Europe naar Brugge te halen.

Waarom het Amerikaanse management Vlaanderen boven andere landen, zoals Nederland of Ierland, koos? Volgens Erwin Vandousselaere was Ierland niet centraal genoeg gelegen. “Nederland bezat meer troeven, maar dankzij de prestaties van onze Gistelse vestiging konden we het Amerikaanse management overtuigen,” zegt hij. En in de States zag de top Brussels District of Europe wel zitten op het visitekaartje. Maar mobiliteitscriteria en West-Vlaamse weerbaarheid haalden de doorslag. Vandousselaere: “Het hoofdkwartier koos uiteindelijk voor Brugge om de dagelijkse pendel tussen West-Vlaanderen en de hoofdstad te vermijden.” Brussel terug naar af dus.

Toen werd getwijfeld tussen de West- en Oost-Vlaamse hoofdstad. “Brugge haalde het van Gent omdat we hier op korte termijn de meest geschikte locatie konden huren,” vertelt Vandousselaere. “Ook viel de aantrekkelijke Brugse binnenstad met zijn klasserestaurants bij de Amerikanen in de smaak.”