De jaren zestig: Helga Platteau

Helga Platteau geniet van het leven. Dit jaar nam ze afscheid als vennoot van het accountancykantoor KPMG. Maar ze blijft actief als bedrijfsrevisor en handelsrechter. “Geen zittend gat,” zegt ze zelf. Een gevolg van de invloed van twee belangrijke mannen in haar leven: haar vader en André Vlerick.

Mijn vader kreeg bij mijn geboorte te horen dat zijn laatste kind wéér een dochter was. Hij besloot mij dan maar een mannelijke opvoeding te geven. Hij noemde mij ook altijd manneke. Ik moest kolen scheppen, met de mannen sporten en noem maar op. Zeer hard. Maar ik heb het altijd met plezier gedaan. Eén van mijn vaders motto’s was: ‘Probeer nooit iets te bereiken waarvan je niet zeker weet dat je het kan bereiken. Maar je kan zeer veel. En als anderen iets kunnen, kan jij dat evengoed en waarschijnlijk nog beter. ‘ Iets niet kunnen, komt dus bijna niet voor in mijn woordenboek. Maar ik heb mijzelf wel bijgebracht dat ik moet aanvaarden dat ik sommige dingen niet kan wijzigen.

“Aan de universiteit wilde ik geneeskunde studeren. Maar van mijn vader moest ik economie volgen. Hij gaf me het recht op eerste zittijd. Falen betekende dat ik in zijn accountantskantoor moest gaan werken. Aan de universiteit van Gent doceerde André Vlerick, waar ik een zeer goede relatie mee opbouwde. En aangezien ik niet bij mijn vader wilde gaan werken, was alles goed om verder te studeren. André Vlerick overtuigde mij voor zijn school. Zonder dat mijn vader het wist, legde ik de toegangsexamens af.

“De bedoeling van de PUB was mensen met diverse achtergronden klaarstomen voor het bedrijfsleven. Het programma bevatte diverse disciplines met elke vrijdagnamiddag, als afsluiter, een bedrijfsbezoek. De groepjes waren klein, ongeveer twintig personen. Volgens mij waren wij het plezantste jaar. Ik heb veel bijgeleerd maar ook veel fun gehad. Vlerick had een systeem naar Amerikaans voorbeeld uitgebouwd. Dat hield in dat wij ook sport moesten beoefenen. Beeld je eens in: ik moest mee powertrainen met die mannen. Hier kwam mijn vaders opvoeding zeker van pas.

“André Vlerick was mijn persoonlijke coach. En dat ging zeer ver. Als ik ziek was bijvoorbeeld, belde zijn vrouw mij thuis op om te vragen hoe het ging. Wij werden ook bij hem thuis uitgenodigd en ik moest hem André noemen. Vlerick is nooit de jeugd ontgroeid. Fantastisch. Hij stoorde zich aan niets. Een voorbeeld: Vlerick kwam mij af en toe uit de les halen om secretariaatswerk voor hem te doen. Op een schone dag zei ik hem: ‘Professor, eigenlijk vind ik de les wel interessanter. ‘ Zijn antwoord: ‘Hier leer je veel meer bij. Wat is het onderwerp van de les?’ En hij begon zijn uiteenzetting. Vlerick was een motivator. De Vlerick-opleiding heeft mij een voorliefde voor het bedrijfsleven gegeven. Dat jaar is voor mij essentieel geweest.

“Tijdens de opleiding moesten we zeer intensief met de anderen samenwerken. Voor het eerst leerde ik wat teambuilding was en dat je met een groep meer bereikt dan alleen. Iets wat nog altijd geen algemene opvatting is in het bedrijfsleven, vooral bij mannen. Mijn ervaring leert dat mannen meer solospelers zijn en eerder op macht uit zijn dan vrouwen. Vrouwen combineren. Macht mag gebruikt worden om je doel te bereiken maar niet om nog meer macht te vergaren. Echt waar, in heel mijn leven heb ik geen enkele vrouw gekend die macht omwille van de macht nastreefde. Mannen daarentegen… Voor mij zijn de belangrijkste factoren in mijn leven eerlijkheid en trouw. Daar kan niet van afgeweken worden. Privé noch professioneel.

“Het doet mij veel deugd dat de Vlerick Leuven Gent Management School een enorme expansie heeft meegemaakt en dat alle (oud-)studenten van Vlerick trots zijn op hun opleiding. Dat schept een bepaald netwerk, hoewel ik geen actief lid ben van de alumnivereniging. Ik erger mij wel aan al dat gedoe rond het Vlerick-netwerk. Wat is er nu verkeerd aan dat mensen uit het Vlerick-netwerk in de kijker lopen wegens hun prestaties? En nu ze in een slecht daglicht worden gesteld, is mijn enige opmerking: bij mijn weten is er nog niemand veroordeeld. Waar staat dat hun onderlinge verbondenheid wettelijk niet toegelaten is? Ik denk niet dat de huidige commotie rond het netwerk een negatieve impact zal hebben op de school. Mensen die aan Vlerick willen studeren, zijn verstandig en laten zich daardoor niet intimideren. Alleen afgunstige mensen zullen dit proberen te misbruiken. En spijtig genoeg is er veel afgunst in onze maatschappij.

“Ook bij de start van mijn loopbaan heeft Vlerick een rol gespeeld. Dankzij de professor, die toen minister was, heb ik een stagemeester gevonden. Toen ik bedrijfsrevisor wilde worden, moest ik een stagemeester vinden. De eerste keer werd ik bij BBS (Berger, Block, Schellekens, later KPMG) geweigerd, alleen maar omdat ik een vrouw was. Maar mijn vader én Vlerick hadden mij steeds diets gemaakt dat ik mijn mannetje wel kon staan en niemand mij iets anders moest wijsmaken. Ik ben naar Vlericks kabinet getrokken en hij heeft via de telefoon mijn stageplaats geregeld: bij BBS.

“Vrouw of man, je moet de dingen zelf aanpakken. Uit de hemel komt niets gevallen, behalve narigheid. Ik ben geen feministe. Vrouwen kunnen voor zichzelf opkomen en hebben daar geen groeperingen voor nodig. De kansen die een vrouw krijgt, hangen van haar zelf af. Vele vrouwen haken af omdat ze zelf niet verder willen. Versta het goed: zij haken zelf af. Alle respect daarvoor hoor, maar je kansen creëer je zelf. En je kan niet alles willen of hebben. Ik ben ook moeder van twee schitterende zonen, maar het is niet omdat je vrouw bent dat je meer rechten moet gaan claimen dan een man. Nu toegegeven, ik vind het heel geestig om vrouw te zijn, maar als ik terugblik, dan had ik misschien wel als man geboren willen worden. Dat had het leven waarschijnlijk een stuk gemakkelijker gemaakt.”

“In heel mijn leven heb ik geen enkele vrouw gekend die macht omwille van de macht nastreefde. Mannen daarentegen…”