De jacht van Apollo

IN DE ZOEKTOCHT naar kapitaal richten private-equitybedrijven hun pijlen steeds vaker op verzekeraars. Die investeringsstrategie is briljant, hoewel ze de wereld op zijn kop is. De financiëleregelgevers krijgen er door die evolutie een belangrijke verantwoordelijkheid bij: ze moeten erover waken dat de polishouders niet de dupe worden van dat nieuwe businessmodel.

We gaan terug naar 18 april 2018. Die dag verspreidt het nieuws zich dat Generali België wordt overgenomen door Athora voor 540 miljoen euro. Athora is op dat ogenblik nog een onbekende holding uit Bermuda, maar zijn sterke trackrecord laat weinig aan de verbeelding over. In 2014 kocht het al Delta Lloyd in Duitsland en in 2018 kreeg het Aegon Ierland in handen. In juni van dit jaar raakte ook bekend dat Athora de verzekeraar Vivat in Nederland zou overnemen voor wat de Volkskrant omschreef als ‘een knock-out bod van naar verluidt 2,6 miljard euro’.

DE VERZEKERAAR uit Bermuda is een dochter van de Amerikaanse verzekeraar Athene, jaarlijks goed voor een premie-inkomen van 200 miljard euro. In de Griekse mythologie is Athene een halfzus van Apollo, want beiden zijn kinderen van Zeus. Maar in de realiteit is Athene een dochterbedrijf van Apollo. Apollo Global Management is geen verzekeraar, maar een private-equitybedrijf. En dat is De Nederlandsche Bank niet ontgaan.

Na de overname van Vivat in Nederland door Athora, verklaarde de centrale bank van Nederland dat private-equitybedrijven “logische kopers zijn van Nederlandse verzekeraars”. Dat is een opvallende uitspraak. En wel omdat tot vóór de wereldwijde financiële crisis in 2008 het gebruikelijk was dat verzekeraars eigenaars van vermogensbeheerders waren, en niet omgekeerd. Zo werd bijvoorbeeld Pimco, een Californische vermogensbeheerder, in 2000 door de Duitse verzekeraar Allianz voor 3,3 miljard dollar overgenomen. De ratio achter die beslissing was logisch: verzekeraars innen premies en het geld van die premies kan worden belegd door vermogensbeheerders.

Dat private-equitybedrijven plots verzekeraars kopen, wijst op een compleet nieuwe strategie. En ze is zo gek nog niet. Dat leert een analyse van de relatie tussen Athene en zijn moederbedrijf Apollo. Die legt misschien wel de meest vernuftige investeringsstrategie van de jongste tien jaar bloot.

TOEN APOLLO Global Management de verzekeraar Athene kocht in 2014, was dat een strategische dubbelslag. Het private-equitybedrijf was tot dan enkel aangewezen op de organisatie van een wereldwijde ‘ronde-met-de-hoed’. Hierbij vroeg het om de paar jaar aan institutionele en privé-investeerders om kapitaal uit te trekken voor zijn beleggingsfondsen.

Met het premie-inkomen van de levensverzekeraar Athene ging voor Apollo een nieuwe schatkist open. De vermogensbeheerder beschikte plots over een onuitputtelijke geldkoe die gemolken kon worden om zijn private-equityfondsen te vullen en te investeren in complexe kredietinstrumenten. Dat is de eerste strategische genialiteit. Een tweede is dat Apollo de investeringsportefeuille van Athene beheert voor een enorme vergoeding. In 2017 bedroeg die meer dan 400 miljoen dollar.

Met de overnames in de Benelux en in andere Europese landen, importeert Apollo het innovatieve businessmodel ook bij ons. Dat De Nederlandsche Bank zegt dat dit een logisch model is, wijst er wellicht op dat er nog meer toenadering zal komen tussen private-equitybedrijven en de verzekeringswereld.

VANUIT EEN FINANCIEEL oogpunt behoeft de interesse van private investeerders in verzekeraars weinig extra toelichting. Waar we wel over moeten waken, is dat de belangen van de polishouders van de overgenomen verzekeringsmaatschappijen gevrijwaard blijven. Dat is een belangrijke opdracht voor de regelgevende overheden in België en Nederland, maar ook in andere Europese landen.

In de mythologie van de oudheid is Apollo een belangrijke, mooie en complexe god. Zijn bewegingsvrijheid wordt regelmatig aan banden gelegd door zijn vader Zeus, maar uiteindelijk verzoenen ze zich. Misschien is dat wel de voorafspiegeling van de relatie tussen verzekeraars waarin private equity investeert, en de nationale regelgevers.