DE GEVAARLIJKE STRATEGIE VAN HET ABVV

VRIJGELEIDE VOOR REGERING.

Twee weken geleden hield de socialistische vakbond ABVV een persconferentie waar men de regering- Verhofstadt weinig ruimte liet. De extra lastenverlaging in april kon niet zonder nieuwe onderhandelingen. Aan de sociale zekerheid mocht niet worden geraakt. Enzovoort.

Een paar dagen later pakte Luc Cortebeeck, de nieuwe voorzitter van de christelijke vakbond ACV, uit met de verklaring dat hij het regeerprogramma nog niet zo slecht vindt. Dat Mia De Vits (ABVV) zich opwond over de “liefdesverklaring” die SP-Begrotingsminister Johan Vande Lanotte aan het ACV aflegde (in een interview in Knack), mag dan ook naïef worden genoemd. Wat had ze verwacht nadat ze de partij waar het ABVV het dichtst bij aansluit, voor het blok had gezet? Johan Vande Lanotte – getypeerd als een pragmaticus – zal zich eerder laten leiden door efficiëntie-overwegingen (“met wie kan ik het best een gesprek voeren”) dan door oude ideologische banden.

Wellicht moet de verklaring voor de forse ABVV-taal worden gezocht in de sociale verkiezingen van volgend jaar (als dat niet zo is, dan is het ABVV écht uit de tijd). Maar dan nog kan men zich afvragen waar het mee bezig is. Uit de VEV-studie die de economische sterkte van regio’s onderzoekt (zie Trends, 16 september 1999) bleek dat een van de belangrijkste voorwaarden voor economisch succes de samenwerking is tussen de sociale partners, vertrekkend van gemeenschappelijke waarden. Met zijn verkiezingsstrategie laat het ABVV echter het eigenbelang (een goed resultaat halen door forse uitspraken) primeren op het algemeen belang.

Onder de sociale partners heeft dat gezorgd voor ongerustheid. Want de ABVV-strategie is een mooi scenario voor deze regering om het op eigen houtje te doen, zonder veel overleg met de sociale partners. Op de afscheidsreceptie van ACV-voorzitter Willy Peirens vorige week vrijdag waren alle tenoren aanwezig. Onder meer tussen Mia De Vits en Tony Vandeputte ( VBO) was het gesprek kort en weinig vriendelijk. Conclusie van de korte ontmoeting: de sociale onderhandelingen zitten op een vriespunt.

De weg ligt dus open voor de regering om zelf haar boontjes te doppen. Met op de twee cruciale posten een socialist: Frank Vandenbroucke (SP) op Sociale Zaken en Laurette Onkelinx (PS) op Arbeid. Vandenbroucke mag zich dan in Oxford “gemoderniseerd” hebben, van Onkelinx kan dat niet worden gezegd. “Ze staat twintig jaar achter”, zegt een bevoorrecht waarnemer. Er wordt zelfs gevreesd dat ze rond arbeidsduurvermindering een wettelijk initiatief zoals in Frankrijk zou willen nemen. Ze gaf daarvoor in een interview in De Morgen een duidelijke hint.