DE FONDSEN-ROUTE

DE MILJOENEN VAN SABENA.

Naast de Fondsen voor Bestaanszekerheid (FBZ) worden allerlei satellieten opgericht : patronale en sociale fondsen die het statuut van een vzw of vereniging hebben en op die manier bijna elke kontrole ontlopen.

Een voorbeeld is het Speciaal Sociaal Fonds bij Sabena. Volgens een welingelicht informant zou eind de jaren ’80 dat Fonds een reserve hebben opgebouwd van ongeveer 600 miljoen frank. Sabena stortte toen jaarlijks een 50-tal miljoen in het Fonds. Van daaruit werden de syndikale premies betaald, toen goed voor 5500 vakbondsleden à 2200 frank, of 12 miljoen frank. De rest bleef in het Fonds. De zitpenning voor de (vakbonds)bestuurders van het Fonds bedroeg 10.000 frank (er was toch geld genoeg). Volgens een insider slaagden de vakbonden erin elk een 300 à 400 fiktieve leden te laten aanrekenen (leden die de vakbond verlaten hadden of overleden waren). Goed voor een jaarlijks spaarpotje van 600 à 900.000 frank. Wanneer diezelfde techniek ook in andere Fondsen toegepast zou worden, neemt deze vorm van vakbondsfinanciering hallucinante vormen aan. Volgens diezelfde insider werd dat geld gebruikt om werknemers van de vakbond allerlei forfaitaire premies uit te betalen : representatiekosten, gebruik van de eigen garage, gebruik van de telefoon. Deze vergoedingen werden apart van het normale loon betaald.

Vandaag stort Sabena “slechts” 30 miljoen in het Sociaal Fonds (in maart, terwijl de syndikale premie van 3900 frank pas in december wordt uitbetaald). Dat lagere bedrag wordt verklaard door het lager aantal personeelsleden. Volgens de vakbonden bedraagt de syndikalizatiegraad bij Sabena 85 % en komen ze met die 30 miljoen niet toe om de syndikale premie te betalen. Reserves van 600 miljoen zouden er nooit geweest zijn en de zitpenningen zijn sinds enige tijd afgeschaft. Een bevoorrecht waarnemer vindt die 85 % (7700 gesyndikeerden) echter sterk overdreven. Met een meer realistische 5500 leden zou er elk jaar in het Fonds een acht miljoen overblijven.

BRUGPENSIOEN.

Een andere techniek komt dan weer de werkgevers ten goede. Volgt u even de Fondsen-route mee. Een werkgever stort zijn bijdrage aan het Fonds voor Bestaanszekerheid, een gedeelte daarvan is bedoeld voor de brugpensioenen. Dat gedeelte wordt door het FBZ doorgestort aan een Sociaal Fonds dat geen FBZ is. Wanneer die werkgever een bruggepensioneerde heeft, krijgt hij een bedrag uit dat tweede Fonds. Vervolgens stort hij dat bedrag door aan de bruggepensioneerde. De bijdrage en de storting aan de ex-werknemer zijn officiële en aftrekbare kosten, maar de inkomst vanuit het Fonds kan zonder al te veel problemen op een aparte “zwarte” rekening komen. Want op die sociale fondsen is er nauwelijks een afdoende fiskale kontrole.

SABENA Sociaal Fonds zou eind jaren tachtig 600 miljoen in reserve hebbengehad. En vandaag ?