De eilandbewoners doen weer mee

De Engelse golfsport zit in de lift. De Amerikanen van de Ryder Cup zijn gewaarschuwd.

De Ryder Cup is voor de golfsport wat de wereldbeker is voor het voetbal: zonder de Engelsen is het altijd minder leuk.

Lee Westwood lijkt dan misschien wel niet op David Beckham, toch weekt hij behoorlijk wat passie los bij jongere spelers. Hij is trouwens de enige Engelsman die er in de recentste twee edities van de Ryder Cup bij was. En vandaag zijn de Engelsen goed vertegenwoordigd in de Europese Orde van Verdienste. Die spelers vormen de basis voor de selectie die het in 2004, in Oakland Hills Michigan, opneemt tegen de Amerikanen. In die Orde van Verdienste eindigde Ian Poulter op de vijfde plaats, Paul Casey als zesde en Westwood zevende. Brian Davis werd negende, Dennis Howell zestiende en Justin Rose 25ste.

Lee Westwood, nu dertig jaar en de ex-nummer één in Europa, heeft zich dus helemaal herpakt. In een paar weken tijd won hij in München en St.-Andrews de toernooien van BMW en Dunhill. Meteen wipte hij van de 215de naar de 66ste plaats in de wereld. “Ik heb hard gewerkt, samen met David Leadbetter,” legt hij nu uit. “We oefenden vooral op het korte spel, want dat werpt de meeste vruchten af.”

Ian Poulter, 27 jaar, is de vijfde speler in Europa. Amper vier jaar geleden was hij nog assistant teaching pro ergens in een vergeten gehucht in Bedfordshire. Nu is hij een blitse verschijning, rijdt met snelle auto’s en struint over de fairway als een veroveraar. Hij maakt zich ook geen zorgen als hij eventjes niet kan winnen. Vorige zomer was hij de beste in de Open van Wales en de Nordic. Hij is ook de enige Engelsman die meer dan een miljoen pond verdiende in de Europese Tour.

Net zoals Westwood had ook Paul Casey iets goed te maken. In 2001 werd hij Rookie van het Jaar, waarna hij 2002 afsloot op de 107de plaats in de wereld omdat hij zijn vrije tijd al te gretig had verdeeld tussen de Verenigde Staten en Europa. Maar dan besliste hij zich beter op de Europese toernooien te concentreren en herpakte zich. Casey is nu 26 jaar, zeer gespierd en in grote doen. Hij slaat de bal zeer ver en is ook goed in de putting. Hij won het ANZ Championship in Sydney, de Benson and Hedges op de Belfry, en finishte in de toptwintig van de wereld.

De Londenaar Brian Davis, 29 jaar, is veel discreter. Hij won geen enkel toernooi, maar eindigde wel elf keer in de toptien. Zo werd hij onder andere zesde in de Britse Open en drie keer tweede.

En dan is er ook David Howell, 28 jaar, zes keer in de toptien, tweede in de Franse Open en vierde in de Qatar Masters. Een toonbeeld van regelmaat.

Last but not least is er Justin Rose, amper 23 jaar, die in 2002 vier toernooien won en negende in Europa werd. Dit jaar werd hij uitstekend vijfde in de US Open. Hij blijft altijd en overal olympisch kalm en heeft ook een zeer vloeiende, beheerste swing. Volgend jaar mogen we dan ook leuke prestaties van hem verwachten.John Baete