De definitieve terugkeer?

De positieve resultaten van de grote Amerikaanse banken in het vorige kwartaal zullen wellicht navolging krijgen.

Na de rampjaren 2007 en 2008 heeft het Amerikaanse financiële systeem duidelijk weer de wind in de zeilen, zoals blijkt uit de aanzienlijke winsten waarmee tal van grote instellingen zoals JPMorgan, Citigroup of Goldman Sachs hebben uitgepakt. Sommige zagen hun winstcijfers verdubbelen of zelfs meer stijgen. De meest onversaagde beleggers zijn er altijd in blijven geloven en hadden al in 2009 posities ingenomen. We kunnen vandaag dan ook niet meer spreken over spotgoedkope aandelen. Des te meer vanwege de diverse ongunstige winden die door de sector waaien: fraudebeschuldigingen aan het adres van Goldman Sachs, het vooruitzicht van een meer strikte financiële regelgeving en risico’s als gevolg van een nog kwetsbare consument. Philippe Brugère-Trélat, beheerder van het Franklin Mutual Global Discovery Fund en het Franklin Mutual European Fund, en John Clausen, analist van financiële waarden bij Franklin Templeton, gaven ons hun analyse van de Amerikaanse banksector.

CASH. Hoe ziet u de situatie van de Amerikaanse financiële sector?

FRANKLIN TEMPLETON. Wij stellen een algemene stabilisatie of zelfs een verbetering van de kredietmarkt vast. De kapitaalmarkten zijn duidelijk opnieuw geopend, de risicopremies zijn gedaald en de grote banken zijn erin geslaagd om zich te ontdoen van de toxische activa op hun balans. Ze hebben geprofiteerd van het herstel van de kapitaalmarkten en van een opnieuw toegenomen belangstelling voor risicovollere aandelen met hoog rendement om hun ‘twijfelachtige’ activa voor relatief aantrekkelijke prijzen te verkopen, waarmee ze hun financiële positie hebben kunnen versterken. Het is altijd verbazend te zien hoe snel de grote Amerikaanse banken reageren in vergelijking met hun Europese sectorgenoten, misschien met uitzondering van BNP Paribas, dat de crisis relatief goed heeft doorstaan. Talrijke Europese banken hebben een struisvogelpolitiek gevoerd en zijn de activa en passiva op hun balans niet onmiddellijk op een agressieve manier gaan herstructureren. De Amerikaanse banken hebben wel de koe bij de horens gevat. De Amerikaanse bedrijven zijn soepeler en spelen korter op de bal. Ik vrees dat meerdere Europese banken nog enorme hoeveelheden kapitaal zullen moeten ophalen!

Bij de risico’s die de sector bedreigen, vinden we onder meer: de zwakte van het commerciële vastgoed, de spaarzaamheid van de consument, de Griekse schuld, de ontransparante bankbalansen en de verstrakking van het rentebeleid. Wat is uw mening daarover?

FRANKLIN TEMPLETON. De crisis van het commerciële vastgoed (kantoren, winkels, enzovoort) lijkt minder ernstig dan sommigen hadden voorspeld en er werd vorig kwartaal zelfs een stabilisatie vastgesteld. De zwakte zal nog een tijdje aanhouden, maar zal geen dramatische proporties aannemen. De consument hecht er steeds meer belang aan – en slaagt er ook steeds beter in – om zijn schulden te betalen. De Griekse crisis zal volatiliteit teweegbrengen, maar tenzij de kapitaalmarkten door een wereldwijde besmetting volledig bevroren zouden raken – een scenario waar ik geen geloof aan hecht – zal de impact beperkt blijven. Wat het gebrek aan transparantie betreft, verandert de waardering van de balansen van grote banken van uur tot uur op het ritme van de markten. Het bestuderen van de balans van een dergelijke bank geeft over het algemeen geen globaal en precies beeld van de situatie (red.: bepaalde banken worden ervan beschuldigd hun schuldgraad – en dus hun risiconiveau – kunstmatig te verlagen op het einde van het kwartaal om hun balans op te smukken). De toezichthouders zijn momenteel waakzamer, waardoor de banken minder geneigd zullen zijn om van de ene dag op de andere onnodige risico’s te nemen. Dat verhoogt het vertrouwen. Ten slotte zou een abrupte en forse verstrakking van het rentebeleid pijnlijk zijn, maar een beperkte rentestijging van 0,25 à 0,50 % op korte termijn (red.: wat meer in de lijn der verwachtingen ligt), zal wellicht niet al te veel schade berokkenen en kan zelfs positief uitdraaien. De meeste banken hebben zich daar op voorbereid, de ene al wat meer dan de andere, weliswaar.

En het Goldman Sachs-effect? Is dat een bijkomend risico voor de sector?

FRANKLIN TEMPLETON. De zaak zal ongetwijfeld lang en breed worden uitgesmeerd en zal een tijdje op het aandeel wegen, maar op termijn denk ik niet dat ze het merk Goldman Sachs in grote mate zal beschadigen. Het is goed mogelijk dat ze zullen kiezen voor een minnelijke schikking buiten de rechtbanken. Ik denk namelijk niet dat Goldman het risico wil nemen om schuldig te worden bevonden en zo de poort te openen voor nieuwe processen aangespannen door andere partijen die zich benadeeld voelen.

Welke impact kunnen we verwachten van de door Obama geplande hervorming van de financiële regelgeving?

FRANKLIN TEMPLETON. Het nieuwe systeem wordt voorgesteld als de grote redder van de Amerikaanse economie, die elke nieuwe crisis zal voorkomen, maar volgens mij is het niet meer dan een politiek gebaar. In zijn huidige vorm zal het geen nieuwe ‘Lehman Brothers’ kunnen voorkomen en zal het evenmin een zware impact hebben op het operationele systeem van de banken. De toezichthouders zullen echter nauwlettender toezien op de activiteiten van de banken, wat ze veiliger zou maken. Anderzijds zal het nieuwe systeem ook implicaties hebben voor de financiële vereisten waaraan de grote banken moeten voldoen.

Hoe vond u de kwartaalresultaten en wat is uw strategie?

FRANKLIN TEMPLETON. Wat de resultaten betreft, hebben de grote banken onder meer geprofiteerd van de dynamiek van de kapitaalmarkten – de winsten die ze daardoor hebben kunnen opstrijken, zijn de volgende kwartalen zeker niet opnieuw haalbaar, maar we verwachten ook niet dat ze zullen instorten. Anderzijds zullen de reserves voor dubieuze kredieten gestaag afnemen. In termen van beleggingen is het gemakkelijke geld al verdiend; de waarderingen lopen echter uiteen en het is dus belangrijk om selectief te zijn. In het segment grootbanken (banken met zowel commerciële – deposito’s, leningen, enzovoort – als zakelijke activiteiten) gaat onze voorkeur uit naar banken met een sterk winstpotentieel en een volledig gesaneerde balans. Tegen het einde van dit jaar zullen we meer duidelijkheid hebben over de nieuwe financiële regelgeving. We zullen dan een onderscheid kunnen maken tussen de banken die opnieuw kapitaal moeten ophalen of moeten herstructureren en de banken die voldoende kapitaal hebben. De waardering van die laatste zal dan toenemen. Enkele grote banken die volgens ons over voldoende financiële slagkracht beschikken of zelfs overschot hebben, zijn PNC, Wells Fargo en Bank of America. Die laatste bank heeft grote vooruitgang geboekt in termen van het beperken van haar verliezen, met name dankzij de kapitaalmarkten. Het grootste deel van haar saneringswerk lijkt achter de rug. De overname van Merrill Lynch heeft haar enkele fantastische troeven opgeleverd, waardoor ze kan profiteren van het herstel van de kapitaalmarkten. Ze is in staat om op korte termijn grote winsten te realiseren en zo de lagere inkomsten uit andere, minder winstgevende activiteiten uit het traditionele banksegment te compenseren. Een dergelijke inkomstendiversificatie is een voordeel tegenover banken die in slechts één segment actief zijn en waarvan de inkomsten volatieler zijn. Wat de zuivere zakenbanken betreft, gaat onze voorkeur uit naar Morgan Stanley, een groep die in volle herstructureringsfase zit en op de goede weg lijkt. Met een koers/boekwaardeverhouding van 1 is het aandeel bovendien goedkoop. (C)

Door Béatrice Denis

“Het is altijd verbazend te zien hoe snel de Amerikaanse banken reageren in vergelijking met hun Europese tegenhangers.” Philippe Brugère-Trélat