De connecties van de familie Busch

Een combinatie van ‘ons kent ons’ en een vaak verbluffend nationaal en internationaal netwerk, met diplomatieke, financiële, politieke en militaire tentakels. Ziedaar de raad van bestuur van Anheuser-Busch.

Volgens onbevestigde mediaberichten heeft de Belgisch-Braziliaanse wereldbrouwer InBev zijn zinnen gezet op Anheuser-Busch. Desnoods via een bod dat indruist tegen de belangen van de belangrijkste aandeelhouder, de familie Busch. InBev zou de bestuurders kunnen bewerken bij het biedingproces.

De cruciale vraag zou dan luiden: hoe eendrachtig schaart de raad van bestuur zich achter de familie Busch? Van de veertien bestuurders, zijn er elf onafhankelijke. Drie zijn rechtstreeks verbonden met de bedrijfsdirectie. Als voorzitter fungeert Patrick T. Stokes. De trouwe knecht van August A. Busch III, en voormalige CEO, werkte decennialang bij de brouwer. Ook August A. Busch III en diens gelijknamige zoon August A. Busch IV zetelen in de raad.

De relatie tussen vader en zoon blijft volgens diverse mediaberichten gespannen. Nummer drie leidde de onderneming met ijzeren hand van 1975 tot 2002. Hij heet koud, autocratisch en meedogenloos efficiënt te zijn. Zoon August A. Busch IV, die zondag 15 juni 44 kaarsjes uitblaast, is naar verluidt socialer in de omgang. Zijn imago als playboy verdween pas in 2006, toen hij trouwde. De zoon is een ploegspeler, een consensusbouwer. Toch laat hij geregeld via de media doorschemeren dat hij in de voetsporen van vader wil treden. Zijn werkdag start om vijf uur. Bij vader begon die pas om half zes, als die met de helikopter vanuit zijn veertig kilometer grote privédomein naar het 50 kilometer verderop gelegen St. Louis vloog.

Olympische Spelen en pretparken

Zoon August A. Busch IV werd CEO (en bestuurder) in september 2006. Langzaam onttrekt hij zich aan de almacht en controleneigingen van zijn vader. Maar de raad van bestuur blijft een weerspiegeling van het tijdperk van Busch de Derde. Junior is de enige recente nieuwkomer in die raad. Opvallend is de geregelde kruisbestuiving met andere bedrijven. Vooral dan AT&T en Emerson Electric, waar diverse bestuurders van de brouwer ook mandaten bekleden of bekleedden.

Emerson Electric is een beursgenoteerde engineeringonderneming uit St. Louis. Het wijst alvast op het belang van het lokale netwerk voor de brouwer. Nog zo’n belangrijke lokale pion is Andrew C. Taylor. De onafhankelijke bestuurder leidt Enterprise Rent-A-Car. De grootste autoverhuurder van de wereld huist in St. Louis. Anheuser-Busch huurt haar wagenpark bij Taylor, en betaalde in 2007 voor die diensten 12,2 miljoen dollar (7,73 miljoen euro).

Naast de verdediging van de lokale belangen, deinen de Buschtentakels uit over het hele grondgebied van de Verenigde Staten. De brouwer is sinds 1994, met de spelen in Los Angeles, de officiële biersponsor van de Olympische Spelen. William Porter Payne is de bestuurslink naar de topsportorganisatie. De ondernemende advocaat uit Georgia kreeg in 1987 een visioen. Hij wou en zou de spelen naar Atlanta halen. Wat geschiedde in 1996. Payne leidde het Atlanta Committee for the Olympic Games.

Nog een opmerkelijk raadslid is Henry Hugh Shelton. De generaal was de opperbevelhebber van de Amerikaanse strijdkrachten van 1997 tot 2001. Patriottisme is belangrijk voor Anheuser-Busch. De voorbije zeventien jaar trokken ruim vier miljoen Amerikaanse soldaten gratis naar de negen pretparken, die de brouwer uitbaat.

Maar generaal Shelton is ook een directe link naar de politiek. Hij steunde Hillary Clinton in haar campagne als kandidaat voor de Democratische nominatie. Nog een bestuurder met belangrijke Democratische connecties is James R. Jones. De voormalige Amerikaanse ambassadeur in Mexico (1993-1997) was lid van het Congres in de jaren zeventig en tachtig. Voordien was hij, onder president Lyndon B. Johnson, de jongste kabinetschef ooit.

Dood aan de ratelslangen

Maar ook de Republikeinen worden verzorgd bij Anheuser-Busch. Douglas ‘Sandy’ Warner was in 2000 de financiële adviseur van het verkiezingteam van president George W. Bush. Zijn naam rolde toen even over de tongen als toekomstige minister van Financiën. Douglas A. Warner III, onafhankelijke bestuurder sinds 1992, is een man met een enorm, wijdvertakt en wereldwijd netwerk. Hij is de voormalige CEO en voorzitter van de raad van bestuur van de investeringbank JP Morgan. Van de huidige CEO van JP Morgan, Jamie Dimon, werd in de media gefluisterd dat hij het financiële luik van de deal tussen InBev en Anheuser-Busch zou leiden.

Volgens Wall Street Journal zou Douglas Sandy Warner, als ervaren dealmaker, InBev wel eens gewillig kunnen zijn. In één adem wordt in dat verband ook daar de naam Edward E. Whitacre Jr. genoemd. De Texaan is de gewezen CEO en voorzitter van de raad van bestuur van AT&T. Menig bestuurder van Anheuser-Busch had ook een zitje bij het grootste telefoonbedrijf van de wereld. Vandaag bekleedt bijvoorbeeld August A. Busch III er nog een mandaat. Whitacre, onlangs nog verkozen tot bestuurder bij Exxon Mobil, legde met AT&T een heel ander parcours af dan Anheuser-Busch. De twintig jaar geleden ongenaakbare brouwer liet de consolidatie in het bierwereldje grotendeels links liggen. Maar voor Whitacre luidde het motto ‘eten of gegeten worden’. Hij maakte van de relatief kleine telefoonoperator Southwestern Bell, via dertien grote overnames, het grootste belbedrijf van de wereld. Een consolidatiestrijd die aan InBev herinnert. Maar de Texaan is een geduchte onderhandelaar. Geen doetje. Zo verbrijzelt Whitacre in zijn ranch bij San Antonio eigenhandig de koppen van ratelslangen. (T)

Door Wolfgang Riepl