De Chinezen steken draden in de wielen

Staaldraadproducent Bekaert was in 2010 een absolute ster op de beurs met een winst van 145 procent, maar is nu een afknapper met een verlies van ruim 30 procent. De Chinese concurrentie is bikkelhard.

Ondanks de koersval van Bekaert, blijft het volgens optimisten een prachtige onderneming. Het is marktleider in zaagdraad voor zonnepanelen, een markt die blijft groeien. Al was het maar omdat de Duitsers hun kerncentrales sluiten tegen 2022.

Bekaert blijft ook een uitzonderlijk groeibedrijf met een zeer sterke focus en groei in de BRIC-landen. In Brazilië, Rusland, India en China werden de voorbije jaren fabrieken neergepoot of werd de capaciteit opgedreven, want de grootste volumegroei in de automarkt wordt daar verwacht. In een op de vier radiaalbanden steekt staaldraad van Bekaert.

In India verviervoudigt de productiecapaciteit van de fabriek en de onderneming profiteert er twee keer. Tegen 2015 investeert de Indiase overheid ook voor 36,8 miljard euro in nieuwe autosnelwegen. Daar levert Bekaert staaldraad voor de versteviging van wegbeton en bruggen. In Brazilië, waar de nieuwe fabriek in Itaúna op volle toeren draait, levert Bekaert staaldraad voor een brug van 3595 meter over de Rio Negro in het Amazonegebied.

87 procent van de bedrijfswinst komt uit de afdeling Azië en Oceanië, hoofdzakelijk voor de markt van zonnepanelen. België betekent met 330 miljoen euro nog maar 10 procent van de omzet.

Angelsaksische exit

In 2002 was 80 procent van de vrij verhandelbare aandelen nog in Belgische handen, de stichtende families van Be-kaert controleerden 38 procent. In 2010 was het Belgische percentage tot 20 procent verschrompeld, 16 procent van de aandeelhouders kwamen uit het Verenigd Koninkrijk en 20 procent uit de Verenigde Staten.

Buitenlandse investeerders waren gecharmeerd door het groeiverhaal van Bekaert. Een belangrijke gangmaker voor die Angelsaksische investeerders was baron Paul Buysse. Via zijn functies als topman bij BTR en Vickers (1989-2000) timmerde de voorzitter van de raad van bestuur van Bekaert aan een imposant netwerk in Londen.

Maar het aandeel van Bekaert verloor sinds 1 januari 31,2 procent aan beurswaarde. Vrijdag 10 juni kreeg het Be-kaert-aandeel een klap van 8,5 procent. In Londen en New York dumpte de Angelsaksische garde haar Bekaert-aandelen onverbiddelijk. De aanleiding was een kritisch rapport van JP Morgan.

De analisten David Butler en Ben Defay raadden de aandeelhouders aan winst te nemen. Het aandeel-Bekaert heeft er een indrukwekkende klim opzitten, maar de belangrijkste winstmaker, zaagdraad voor de bouw van zonnepanelen, komt de volgende maanden onder druk te staan. Volgens schattingen van de vermogensbeheerder Petercam kwam 47 procent van de geconsolideerde recurrente bedrijfswinst van de zaagdraad. De analisten van JP Morgan houden het bij ruim 40 procent.

Die zaagdraad wordt gebruikt bij het versnijden van polysilicium tot ultradunne wafers. En dat zijn bouwstenen voor zonnepanelen. De winst uit zaagdraad kwam uitsluitend van het filiaal in China. China leverde vorig jaar 33 procent van de geconsolideerde omzet, maar JP Morgan verwacht de volgende maanden toenemende agressieve Chinese concurrentie. Bekaert moet zijn prijzen voor zaagdraad tot 20 procent verlagen, dat weegt ongetwijfeld op de bedrijfswinst.

Daarnaast bouwen belangrijke afnemers van zonnepanelen hun subsidies sterk af. Duitsland had in 2009 een vermogen zonne-energie geïnstalleerd van bijna 10 miljoen kilowatt. Dat is drie keer meer dan het nummer twee, Spanje. Duitsland zet radicaal de schaar in zijn subsidies, maar die bui voelde Bekaert zelf al hangen.

“De uitzonderlijke groei van 2010 is moeilijk te evenaren omdat de markt steeds meer onderhevig is aan de volatiliteit van stimulusprogramma’s en verhoogde capaciteit”, meldden voorzitter Paul Buysse en CEO Bert De Graeve in hun brief aan de aandeelhouders in het jaarverslag 2010.

Van voorbeeld tot veelvraat

Bekaert zal het zich intussen misschien al beklagen, maar door vorig jaar zo openlijk lovend te zijn over Xingda, bracht het zijn Chinese sectorgenoot in onze contreien wel heel sterk onder de aandacht. De lof van toen heeft allicht ook plaatsgemaakt voor ongeloof over de steile opgang en de ambitieuze plannen van het bedrijf uit Sjanghai, dat lokale concurrenten als Hubei Fuxing, Henan Hengxing en Shougang Concord Century vlotjes overschaduwt.

Xingda International, dat op de beurs van Hongkong noteert, presteert uitstekend in zijn traditionele metier, staalkoord voor auto- en vrachtwagenbanden. De groepsomzet steeg vorig jaar ruim 40 procent naar 591 miljoen euro en de nettowinst dikte aan met 46 procent tot 115 miljoen euro, terwijl verwacht wordt dat die strakke groei zich de komende jaren voortzet.

Nochtans slaagt Xingda er naar eigen zeggen in om marktaandeel in de overzeese markten, lees de VS en Europa, in de staaldraadsector af te snoepen van Bekaert. Het verkoopvolume van Xingda nam het voorbije jaar weer sterk toe. Radiaaldraad voor vrachtwagens biedt een hogere marge dan die voor auto’s en bleef de belangrijkste bron van inkomsten.

Helaas voor Bekaert heeft Xingda zich, in navolging van een rist andere Aziatische spelers, onlangs ook gelanceerd in de markt voor zaagdraad, het bonkende hart van de business van Bekaert in China. Aan zelfvertrouwen ontbreekt het Xingda niet. Voorzitter Liu Jinlan, maakt zich de borst nat dat zaagdraad de toekomstige groeimotor van Xingda is.

Dat die producenten van bandenstaaldraad zich werpen op de markt voor zaagdraad is ook logisch, want de bedrijfswinstmarges voor zaagdraad zijn veel hoger dan die voor bandenstaaldraad. Vervelend voor Bekaert is natuurlijk dat de concurrentie zijn draad tegen een lagere prijs op de markt zet. De meeste zitten 5 tot 10 procent onder de prijs van Bekaert. Xingda gaat nog een stapje verder met een prijs die ruim 20 procent lager ligt.

“Ik verwacht geen prijzenoorlog”, nuanceert Stefaan Genoe, analist bij Petercam. “Ook in de bandenmarkt heeft Xingda zich niet extreem agressief gedragen. Bekaert en Xingda hebben elk ongeveer 35 procent van de Chinese staaldraadmarkt. De activiteiten van Bekaert gaan ook ruimer en de onderneming is veel meer internationaal actief.”

Bernard Hanssens, analist bij Bank Degroof, wijst er ook op dat ook Xingda het momenteel niet onder de markt heeft. “Xingda is niet het probleem. Ook de beurskoers van Xingda reageerde zenuwachtig. Er zijn heel wat extra concurrenten op de markt. De vraag is hoe de winstmarges ontwikkelen. Voor de korte termijn is er onzekerheid, markten houden daar niet van.”

Volgens Nic Van Broekhoven, portfoliomanager bij Value Square, is Xingda nochtans meer dan voldoende gewapend tegen de aanzwellende concurrentie. “De balans van Xingda is zeer sterk. Het bedrijf is bijna schuldenvrij en heeft een zeer moderne fabriek.”

Helse rit in roetsjbaan

Een Vlaamse producent van zonnepanelen is minder optimistisch. Bekaert is zeker een van de grote referenties op de markt van zaagdraad voor zonnepanelen. “Maar de Chinezen trekken alle productie naar zich toe. Ze willen de fabriek van de wereld zijn. Als er overcapaciteit is, kan een fabriek een tijdje gesloten worden, zonder dat er druk is voor de afbetaling van leningen.”

En er zwemmen nog extra haaien in het kanaal Bossuit-Kortrijk, naast de fabriek in Zwevegem. Tokyo Rope en het familiebedrijf Tokusen, beide uit Japan, en het Koreaanse Kiswire, zijn kordaat in de markt van zaagdraad ge-stapt.

Toch is de top van Bekaert niet geschrokken van de jongste beursstrubbelingen, sust een intimus, net zomin als vorig jaar onzinnig werd gejuicht omdat de koers hoge toppen scheerde. Het aandeel zocht internationale zichtbaarheid en dan moet het vooral verhandeld worden. Soms heeft die beweging veel weg van een helse rit in een roetsjbaan, zoals vandaag gebeurt.

BERT LAUWERS EN WOLFGANG RIEPL

De concurrenten van Bekaert verkopen zaagdraad 5 tot 10 procent goedkoper.

De top bij Bekaert is niet geschrokken van de beursstrubbeling.

De helft van de bedrijfswinst van Bekaert hangt af van zonnepanelen.