De beste adressen in Venetië

Venetië verzinkt. Niet alleen onder de golven, ook onder het gewicht van de toeristen. Soms lijkt het zelfs alsof kitsch en goedkope romantiek regeren in de Dogestad. Toch is er ook nog plaats voor geraffineerde smaak. Beste voorbeeld is het prachtig gerestaureerde hotel Monaco & Grand Canal.

Venetië (Italië)

De golfjes kabbelen zachtjes tegen het terras van het Monaco& Grand Canal. Ze lijken de gevel van het prestigieuze Venetiaanse hotel te strelen. Het hotel aan de Canal Grande – ‘de mooiste straat ter wereld’ – leeft weer op na de grondige restauratie. De traditie werd daarbij geëerbiedigd, maar – waar de goede smaak het maar enigszins toeliet – brachten architecten en inrichters uiterst fraaie hedendaagse toetsen aan.

Het viersterrenhotel zit vervat in een huizenblok met een grondoppervlak van 12.000 m2, gebouwd tussen de 14de eeuw en de jaren dertig van de vorige eeuw. Het werd in 1992 aangekocht door de vastgoedholding EdizioneProperty van de familie Benetton. Na een jaar sluiting en 25 miljoen euro aanpassingswerken is het geheel, dat oorspronkelijk bestond uit een paleis, een casino en een bios- coop, nu dé trendy plek van Venetië.

Je zou bijna zeggen dat er sindsdien een nieuwe wind door ‘La Serenissima’ waait. Een stad die op het vlak van ontspanningsmogelijkheden al een hele tijd teerde op de reputatie van een aantal exclusieve klassiekers zoals het café Florian op het San-Marcoplein, de Cipriani op de Giudecca en de Danieli langsheen de Riva degli Schiavoni (samen met een aantal gevulgariseerde klassiekers zoals Harry’sBar met zijn beroemde Bellini-cocktail). Maar nu richt ze zich opnieuw tot een cliënteel die weliswaar welgesteld, maar ook meer modieus en vaak ook meer gecultiveerd is.

Swinging Venice

Tot voor kort droop het vertier in Venetië van de gedistingeerdheid. Maar intussen begint de traditie van het carnaval – tegenwoordig een van de befaamdste ter wereld – weer vruchten af te werpen. Het evenement, dat vroeger zes maanden duurde, wordt opnieuw gevierd sinds 1979, na een onderbreking van honderd jaar, en is op verre na niet de volkse bedoening die het wel is in Aalst, Binche of zelfs Rio de Janeiro.

Het grote Venetiaanse feest brengt immers kunstenaars, intellectuelen en de fine fleur van de samenleving uit heel de wereld samen, vaak uitgedost in kostuums die soms de duurste garderobes de loef afsteken. Dat bonte gezelschap stelt zich dan ook niet tevreden met een ordinaire kroeg en zo komt het dat we tegenwoordig een aantal trendy plekken zien opbloeien in een stijl de grootste internationale steden waardig.

Met uitzondering van de cafés rond het charmante Santa-Margheretaplein, dat buiten de traditionele toeristische circuits ligt, bood Venetië al geruime tijd geen nachtelijk vermaak meer. Zo was er bijvoorbeeld geen enkele discotheek. Daarin komt nu echter stilaan verandering en via de ‘lounge’-formules, die overal ter wereld populair geworden zijn, begint Venetië nu ook aan zijn jonge inwoners en bezoekers ontmoetingsplaatsen aan te bieden, die ook wel in de smaak kunnen vallen van de ouderen. Voorbeelden daarvan zijn de lounge Centrale of het loungerestaurant Bacaro, twee gelegenheden die onlangs de deuren openden op een boogscheut van het Monaco & Grand Canal.

Voor de cultuurliefhebbers is er in dezelfde buurt, meer bepaald aan de Complesso del Ridotto, de boekenwinkel Mondadori. Met zijn futuristische architectuur een echt pareltje. En u kunt er de krant van de dag van uw keuze ter plekke laten drukken! Totnogtoe namen de liefhebbers van design, het hedendaagse of de harmonieuze vermenging van oud en nieuw, in Venetië genoegen met meer bescheiden juweeltjes, zoals Ca’Pisani of Ca’Gottardi. Sommigen trokken zelfs 40 kilometer verderop naar Padua om er te verblijven in het hotel Methis of om er uit te gaan in de discotheek van de Villa Babieri.

Maar tegenwoordig lijkt het hedendaagse wel degelijk bezit genomen te hebben van de Dogestad. Het is de Milanees PieroLisoni, een architect en ontwerper van wie projecten aangetroffen kunnen worden bij onder meer de vooruitstrevende verdeler Cappellini, die zich samen met twee plaatselijke Venetiaanse architecten beziggehouden heeft met de gedaanteverwisseling van het Monaco & Grand Canal. Lisoni blijkt intussen slechts de eerste in een lange rij sterren van de hedendaagse architectuur aan wie omvangrijke projecten worden toevertrouwd. Zo werd de Amerikaan Frank O. Gehry – bekend van het Guggenheimmuseum in Bilbao – gepolst voor de toekomstige luchthaven van de stad, die ook een congrescentrum, een winkelgalerij en dies meer zal omvatten. De aanleg van de langverwachte vierde brug over het Canal Grande tussen het station en de Piazzale Roma werd dan weer toegewezen aan de Catalaan SantiagoCalatrava, die bij ons het nieuwe HST-station in Luik uittekent.

GiacomoCasanova, CarloGoldoni, ClaudioMonteverdi, LordByron, RichardWagner, MarcelProust, IgorStravinsky, onze eigen MariaMalibran, maar ook AlbertoMoravia of CortoMaltese – allemaal fervente liefhebbers van de lagunestad – zouden ongetwijfeld deze ontwikkeling verkiezen boven de handel in gondelvormige lampen of schudbollen die de juweeltjes van de stad gevangen houden.

Nieuwe norm

Hotel Monaco & Grand Canal is in een geest bevangen die traditie en het hedendaagse harmonieus combineert. De sober gestileerde ingang leidt van het Vallaresso-steegje, op een steenworp van het San-Marcoplein, naar Campiello, een binnenplaats getooid met een zuilengalerij en een typische waterput in steen. Vandaag is dit plekje overkoepeld en vindt u er de receptie, de lobby en een kleine bibliotheek.

Een monumentale trap leidt naar de Ridotto. Dat is een ruimte die nu omgevormd werd tot restaurant, congres- of projectiezaal, afhankelijk van de behoefte. Ooit was hier echter het allereerste overdekte casino ter wereld gevestigd. Het woord ‘Ridotto’ maakt sinds de 13de eeuw deel uit van het Venetiaanse vocabularium en verwijst naar een plaats waar vooral de adel – maar ook andere lagen van de bevolking zoals reizigers, prostituees en avonturiers – zich om uiteenlopende redenen terugtrokken: het gokspel, de gunsten van een courtisane, politieke of zakelijke contacten. Het Palazzo Dandolo, dat toebehoorde aan de adellijke familie met dezelfde naam, kreeg in 1638 de allereerste Ridotto Pubblico met speelzalen. Het was een grote centrale ruimte, geflankeerd door een aantal kleinere zijzaaltjes, die samen dus het eerste casino ter wereld vormden. Er werd gespeeld tot in 1774. Daarna deed het gebouw onder meer dienst als ambassade, theater en bioscoop. Naast de Ridotto kwam in 1930 een moderne cinemazaal (de SanMarco) die in het huidige complex geïntegreerd werd.

Vandaag liggen de traditionele kamers rondom de Campiello aan de kant van het Canal Grande, terwijl rond de Ridotto nieuwe kamers werden ingericht met een hedendaags design, inclusief airconditioning en internettoegang. Het hotel Monaco & Grand Canal telt nu 130 kamers en beschikt over voorzieningen voor seminaries met maximum 250 deelnemers of voor feesten met 500 disgenoten.

In het restaurant van het hotel is er plaats voor negentig gasten. Het wordt geleid door de Venetiaanse chef SandroTraini. We hebben geproefd van zijn Sformatino al Parmigiano con Crema di Broccoli, gevolgd door Gnocchi di Zucca alla Salvia e Ricotta Affumicata en als hoofdgerecht zijn Grigliata di Pesce dell’Adriatico con Piccola Insalata. Het was allemaal overheerlijk en de wijnkeuze was verrassend. Een hotel dat de geraffineerde smaak van de Dogestad in ere houdt.

Serge Vanmaercke

Het hotel Monaco & Grand Canal is, na een jaar sluiting en 25 miljoen euro aanpassingswerken, de meest trendy plek van Venetië geworden.